Buikpijn en verhoogde witte bloedcellen zijn symptomen die kunnen worden veroorzaakt door verschillende onderliggende medische aandoeningen. Dit artikel bespreekt de mogelijke oorzaken van verhoogde witte bloedcellen die gepaard gaan met buikpijn en hoe deze aandoening wordt gediagnosticeerd en behandeld.
Oorzaken van verhoogde witte bloedcellen gepaard gaand met buikpijn en de behandeling
Een van de volgende aandoeningen of ziekten kan verhoogde witte bloedcellen veroorzaken die gepaard gaan met buikpijn.
1. Blindedarmontsteking
Blindedarmontsteking wordt meestal veroorzaakt door een infectie of obstructie. Wanneer de appendix ontstoken raakt, veroorzaakt dit een immuunrespons, wat leidt tot een toename van WBC’s om de infectie te bestrijden.
Blindedarmontsteking wordt veroorzaakt door een verstopping in de appendix, zoals verharde ontlasting, vreemde voorwerpen of lymfoïde hyperplasie. Bacteriële infecties, zoals Escherichia coli of Streptococcus, kunnen ook leiden tot appendicitis.

Diagnose: een combinatie van lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en beeldvormingsonderzoeken zoals echografie of computertomografie (CT) -scans worden gebruikt om appendicitis te diagnosticeren. Bloedonderzoek zal verhoogde witte bloedcellen onthullen, terwijl beeldvormende onderzoeken een vergrote of ontstoken appendix zullen laten zien.
Behandeling: De standaardbehandeling voor appendicitis is chirurgische verwijdering van de appendix (appendectomy), wat kan worden gedaan door middel van open chirurgie of laparoscopische chirurgie. Antibiotica worden voor en na de operatie toegediend om infectie te voorkomen.
2. Diverticulitis
Diverticulitis treedt op wanneer kleine buidels, divertikels genaamd, die zich vormen in de bekleding van het spijsverteringsstelsel, ontstoken of geïnfecteerd raken. Deze ontsteking of infectie veroorzaakt buikpijn en een toename van witte bloedcellen naarmate het immuunsysteem van het lichaam reageert op de infectie.
Diverticulitis wordt voornamelijk veroorzaakt doordat ontlasting vast komt te zitten in de divertikels. Dit probleem kan leiden tot bacteriële overgroei, die vervolgens ontstekingen en infecties veroorzaakt.

Diagnose: Diverticulitis wordt gediagnosticeerd door middel van lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en beeldvormende onderzoeken zoals CT-scans of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI). Bloedonderzoek zal verhoogde witte bloedcellen laten zien en beeldvormende onderzoeken zullen ontstoken of geïnfecteerde divertikels onthullen.
Behandeling: Milde gevallen van diverticulitis worden behandeld met orale antibiotica, dieetaanpassingen en pijnstillers. Ernstige gevallen vereisen ziekenhuisopname voor intraveneuze antibiotica of een operatie om het aangetaste deel van de dikke darm te verwijderen.
3. Inflammatoire darmziekte
Inflammatoire darmziekte is een groep chronische ontstekingsaandoeningen die het maagdarmkanaal aantasten, waaronder de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. Deze aandoeningen zorgen ervoor dat het immuunsysteem per ongeluk de bekleding van het spijsverteringskanaal aanvalt, wat leidt tot ontsteking, buikpijn en een toename van witte bloedcellen.
De exacte oorzaak van inflammatoire darmaandoeningen is onbekend, maar er wordt aangenomen dat het een combinatie is van genetische, omgevings- en immuunsysteemfactoren.
Diagnose: Inflammatoire darmziekte wordt gediagnosticeerd door een combinatie van lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek, ontlastingsonderzoek, endoscopie en beeldvormende onderzoeken zoals CT-scans of MRI. Bloedonderzoek zal verhoogde witte bloedcellen laten zien, terwijl endoscopie- en beeldvormingsonderzoeken ontstekingen of schade aan het spijsverteringskanaal zullen onthullen.
Behandeling: Behandeling voor inflammatoire darmaandoeningen is gericht op het verminderen van ontstekingen, het beheersen van symptomen en het voorkomen van complicaties. De behandeling kan medicijnen omvatten zoals corticosteroïden, immunosuppressiva of biologische therapieën, evenals dieetaanpassingen en, in sommige gevallen, een operatie.
4. Bekkenontsteking
Pelvic inflammatory disease is een infectie van de vrouwelijke voortplantingsorganen, waaronder de baarmoeder, eileiders en eierstokken. De infectie leidt tot een ontsteking, die buikpijn en een toename van witte bloedcellen veroorzaakt terwijl het lichaam de infectie probeert te bestrijden.

Bekkenontstekingsziekte wordt gewoonlijk veroorzaakt door seksueel overdraagbare aandoeningen zoals chlamydia of gonorroe, die vanuit de vagina of baarmoederhals opstijgen naar het bovenste voortplantingsstelsel.
Diagnose: bekkenontsteking wordt gediagnosticeerd door een combinatie van lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en beeldvormende onderzoeken zoals echografie of MRI. Bloedonderzoek zal verhoogde witte bloedcellen laten zien, en beeldvormingsonderzoeken kunnen ontstekingen of schade aan de voortplantingsorganen aan het licht brengen.
Behandeling: bekkenontsteking wordt meestal behandeld met een combinatie van antibiotica om de onderliggende infectie aan te pakken. In ernstige gevallen is ziekenhuisopname vereist en kan een operatie nodig zijn om abcessen of beschadigd weefsel te verwijderen.
5. Buikvliesontsteking
Peritoneum is een dunne laag weefsel die de buikholte bekleedt en de buikorganen bedekt. Peritonitis leidt tot buikpijn en een toename van witte bloedcellen terwijl het lichaam probeert de infectie of irritatie te bestrijden.

Peritonitis kan worden veroorzaakt door bacteriële infecties, vaak als gevolg van een perforatie in het maagdarmkanaal of een gescheurde appendix. Peritonitis kan ook worden veroorzaakt door chemische irritatie, zoals van gal- of pancreasenzymen, als gevolg van een gescheurde galblaas of pancreas.
Diagnose: Peritonitis wordt gediagnosticeerd door een combinatie van lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en beeldvormende onderzoeken zoals röntgenfoto’s, CT-scans of MRI. Bloedonderzoek zal verhoogde witte bloedcellen laten zien, en beeldvormende onderzoeken kunnen de aanwezigheid van vrije lucht of vloeistof in de buikholte aan het licht brengen.
Behandeling: De behandeling van peritonitis hangt af van de onderliggende oorzaak. In het geval van bacteriële infecties worden antibiotica toegediend en kan een operatie nodig zijn om de perforatie te herstellen of het aangetaste orgaan te verwijderen. Bij chemische peritonitis kan een operatie nodig zijn om de bron van de irritatie aan te pakken.
Concluderend, verhoogde witte bloedcellen gepaard met buikpijn is een symptoom dat het gevolg kan zijn van een verscheidenheid aan medische aandoeningen. Nauwkeurige diagnose en passende behandeling zijn essentieel voor een effectief beheer van deze aandoeningen. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten de verschillende mogelijke oorzaken en de diagnostische en behandelingsopties overwegen om de best mogelijke resultaten te garanderen.
Discussion about this post