Oorzaken en risicofactoren van narcolepsie

Narcolepsie is een zeldzame neurologische aandoening die overmatige slaperigheid overdag, plotselinge slaapaanvallen, slaapstoornissen en soms onvrijwillig verlies van spiercontrole, kataplexie genaamd, veroorzaakt. Narcolepsie wordt normaal gesproken veroorzaakt door schade aan de hypocretine-afscheidende cellen van de voorste hypothalamus in de hersenen.

Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan de aandoening, waaronder een abnormale auto-immuunrespons, onderliggende gevoeligheid als gevolg van genetische immuunkenmerken, suggestieve omgevingsfactoren en soms hoofdletsel of andere schade aan de hypothalamus van de hersenen.

Algemene oorzaken

Het meest voorkomende mechanisme van narcolepsie is een auto-immuunproces dat hypocretine-afscheidende cellen in de voorste hypothalamus van de hersenen beschadigt. De hypocretine-afscheidende cellen worden verkeerd gericht en vernietigd door immuun-T-cellen, wat leidt tot een tekort of afwezigheid van hypocretine in de hersenen.

Type 1 narcolepsie

De neurotransmitter hypocretine is belangrijk voor het in stand houden van de normale functie van de hypothalamus, die betrokken is bij de regulatie van de slaap-waakcyclusactiviteit. Deze vorm van hypocretine-deficiënte narcolepsie wordt type 1 narcolepsie genoemd en gaat meestal gepaard met het symptoom van plotselinge spierzwakte als reactie op een emotie (kataplexie).

Type 2 narcolepsie

Niet elk geval van narcolepsie is duidelijk verbonden met hypocretine, en er wordt nog steeds onderzoek gedaan om te begrijpen waarom sommige mensen zonder een hypocretine-verbinding narcolepsie ervaren. Wanneer dit gebeurt, wordt dit type 2 narcolepsie genoemd.

Mensen met type 2 narcolepsie hebben vaak een minder ernstige afname van hypocretine dan bij type 1 narcolepsie, en ze missen het symptoom van plotselinge emotionele spierzwakte (kataplexie). De oorzaak van type 2 narcolepsie wordt momenteel niet goed begrepen en het kan verschillende aandoeningen omvatten die bijdragen aan de symptomen.BB

Genetische en milieurisico’s

Genetica lijkt een rol te spelen bij narcolepsie, maar niet iedereen met de genetische aanleg voor narcolepsie zal het ervaren.

Een subgroep van mensen met een genetisch element voor hun narcolepsie heeft directe familieleden die narcolepsie ervaren. Hoewel dit slechts bij 1% of 2% van de eerstegraads familieleden van mensen met narcolepsie voorkomt, blijft de kans op narcolepsie onevenredig hoog in vergelijking met de algemene bevolking.BB

Er is voorgesteld dat omgevingsfactoren helpen bij het verklaren van de relatieve risico’s van individuen met dezelfde genetische aanleg. Dit kan te wijten zijn aan de reactie van het immuunsysteem op een algemeen virus. Blootstelling aan bepaalde soorten toxines wordt ook verondersteld immuunreacties te veroorzaken die narcolepsie veroorzaken.

Hogere milieurisico’s van narcolepsie worden gevonden bij ambachtelijke beroepen zoals metaalbewerking, houtbewerking, keramiek en schilderen.BWerknemers in de bouw, landschapsarchitectuur, landbouw en gevangenissen kunnen zelfs nog grotere risico’s op narcolepsie lopen, vooral op plaatsen met een geschiedenis van giftige stoffen en verontreinigende stoffen (dwz in gebouwen met lood en asbest of in bodems die verontreinigd zijn met arseen, pesticiden of meststoffen).

Narcolepsie is slechts een van de vele mogelijke negatieve uitkomsten die verband houden met blootstelling aan omgevingsneurotoxine. Slechte ventilatie en gebrek aan persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) kunnen het risico verhogen van deeltjesvormige bijproducten die overmatige immuunresponsen en toxiciteit voor hersencellen veroorzaken.

Hoofd trauma

Hoofdtrauma veroorzaakt vaak slaapstoornissen. Bij een matige of ernstige verwonding aan het hoofd kunnen symptomen van narcolepsie zich tijdelijk gedurende weken of maanden manifesteren. Dit neemt meestal de vorm aan van type 1 narcolepsie en ongeveer de helft van de tijd is een afname van hypocretine waarneembaar.BIn de andere helft van de gevallen van narcolepsie veroorzaakt door hoofdtrauma kan geen mechanische oorzaak worden vastgesteld.

Vaak verdwijnen de symptomen van narcolepsie binnen een half jaar na het eerste trauma als de hersenen genezen en de hypocretineproductie hervat.BMensen met hoofdtrauma die na zes maanden nog steeds overmatige slaperigheid overdag (EDS) ervaren, hebben meer kans om narcolepsie te blijven ervaren.

Multiple sclerose

Multiple sclerose is een degeneratieve neurologische aandoening die slaapstoornissen kan veroorzaken, waaronder narcolepsie. Auto-immuunprocessen kunnen laesies achterlaten in hypocretine-producerende hersengebieden.

Sarcoïdose

Sarcoïdose is een ziekte die ontstekingen veroorzaakt in verschillende delen van het lichaam. Als er ontsteking optreedt in de hersenweefsels die hypocretine produceren (in een aandoening die bekend staat als neurosarcoïdose), kan het weefsel worden beschadigd of onderbroken, wat kan leiden tot een daling van hypocretine en uiteindelijk resulterend in narcolepsie.

tumoren

Tumoren zijn een veel voorkomende, niet-immuunreactie die narcolepsie kan veroorzaken. Wanneer zich een tumor in de hersenen begint te vormen, kan deze middelen uit het omringende weefsel nemen en druk uitoefenen op nabijgelegen hersengebieden, met mogelijk gevolgen voor de hypothalamus.

Hartinfarct

Een beroerte kan op dezelfde manier de slaap beïnvloeden en kan zelden leiden tot narcolepsie. Wanneer de bloedtoevoer naar de hypothalamus wordt verstoord, kan celdood optreden en de functie van paden die belangrijk zijn voor de slaap verstoren.

Veel mensen ervaren verhoogde slaperigheid overdag na een beroerte, en af ​​en toe worden meerdere symptomen van narcolepsie duidelijk en kunnen ze het herstelproces verstoren.

Genetica

HLA DQB1*0602 is een allel of variant van het HLA-gen dat bij ongeveer een vijfde van de algemene bevolking voorkomt. De overgrote meerderheid van de mensen met het HLA DQB1*0602-allel ervaart geen narcolepsie, daarom wordt aangenomen dat de oorzaak van narcolepsie type 1 multifactorieel is.

De HLA-reeks genen codeert voor eiwitten die worden gebruikt bij de immuunrespons van het lichaam. Wanneer het antigeen-eiwit wordt gewijzigd en er hetzelfde uitziet als normale cellen, kunnen immuuncellen hypocretine-producerende cellen in de hersenen als doelwit verkeerd identificeren.

In zeer zeldzame gevallen veroorzaakt een mutatie in de genen die verantwoordelijk zijn voor het maken van hypocretine-producerende cellen of hypocretine-responsieve neuronen narcolepsie. Momenteel geïdentificeerde genen zijn onder meer:

• Hcrt
• Hcrtr1
• Hcrtr2

Het is waarschijnlijk dat andere nog niet-geïdentificeerde genen betrokken kunnen zijn bij het netwerk van neurale verbindingen die worden gebruikt voor slaapregulatie.

Levensstijl risicofactoren

Er is weinig bekend over welke specifieke levensstijlrisicofactoren kunnen bijdragen aan narcolepsie. Bewustwording en beperking van blootstelling op het werk of thuis aan milieutoxines kan het risico van een individu op het ontwikkelen van narcolepsie verminderen.

Over het algemeen kunnen beslissingen over een gezonde levensstijl, zoals gezond eten, sporten en niet roken, het risico op gebeurtenissen zoals een beroerte verminderen, maar dit zijn meestal niet de belangrijkste oorzaak van narcolepsie.

Een opmerkelijke uitzondering om te overwegen is het Europese H1N1-vaccin uit 2009. Het vermijden hiervan kan een belangrijke manier zijn geweest om de kans op het ontwikkelen van narcolepsie te verkleinen. De in Europa gedistribueerde versie van het H1N1-vaccin resulteerde in een lichte toename van narcolepsie bij mensen met het HLA-DQB1*0602 en HLA-DQB1*0301 allel.

In zeldzame gevallen kan de aanwezigheid van een bepaalde vorm van het influenza-antigeen in het vaccin een immuunrespons hebben veroorzaakt waarbij het lichaam hypocretine-producerende cellen in de hersenen aanviel. Meestal begonnen de narcolepsiesymptomen twee maanden nadat het vaccin was toegediend.BDit vaccin is vervolgens van de markt gehaald en niet buiten Europa gebruikt.

Als u bang bent dat u symptomen van narcolepsie ervaart, is het belangrijk om een ​​door de raad gecertificeerde slaaparts of neuroloog te laten onderzoeken. De aandoening wordt gediagnosticeerd met een diagnostisch polysomnogram en een meervoudige slaaplatentietest (MSLT). Indien aanwezig, kunnen medicijnen worden voorgeschreven die de slaperigheid kunnen verminderen, de slaapkwaliteit kunnen optimaliseren en de kataplexie kunnen verbeteren. Hoewel de aandoening momenteel niet kan worden genezen, kan behandeling van narcolepsie aanzienlijke verlichting bieden.