Overzicht
Postpartum-thyroïditis is een zeldzame aandoening waarbij een voorheen normaal functionerende schildklier binnen het eerste jaar na de bevalling ontstoken raakt.
Postpartum-thyreoïditis duurt vaak enkele weken tot maanden. Maar postpartum-thyreoïditis kan moeilijk te herkennen zijn, omdat vaak ten onrechte wordt gedacht dat de symptomen ervan de stress zijn die gepaard gaat met het krijgen van een pasgeborene en postpartum-stemmingsstoornissen.
Bij de meeste vrouwen die postpartum-thyroïditis ontwikkelen, keert de schildklierfunctie binnen 12 tot 18 maanden na het begin van de symptomen terug naar normaal. Maar sommige vrouwen ontwikkelen blijvende complicaties.
Symptomen van postpartum-thyroïditis
Tijdens postpartum-thyroïditis kunt u twee fasen ervaren. De ontsteking en de afgifte van schildklierhormoon kunnen in eerste instantie milde tekenen en symptomen veroorzaken die lijken op die van een overactieve schildklier (hyperthyreoïdie), waaronder:
- Spanning
- Prikkelbaarheid
- Snelle hartslag of hartkloppingen
- Onverklaarbaar gewichtsverlies
- Verhoogde gevoeligheid voor hitte
- Vermoeidheid
- Tremor
- Slapeloosheid
Deze tekenen en symptomen treden doorgaans één tot vier maanden na de bevalling op en duren één tot drie maanden.
Later, als de schildkliercellen aangetast raken, kunnen zich milde tekenen en symptomen van een traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) ontwikkelen, waaronder:
- Gebrek aan energie
- Verhoogde gevoeligheid voor kou
- Constipatie
- Droge huid
- Gewichtstoename
- Depressie
Deze tekenen en symptomen beginnen doorgaans vier tot zes weken nadat de symptomen van hyperthyreoïdie zijn verdwenen en kunnen zes tot twaalf maanden aanhouden.
Houd er echter rekening mee dat sommige vrouwen met postpartumthyroïditis symptomen ontwikkelen van alleen hyperthyreoïdie of alleen hypothyreoïdie.
Oorzaken van postpartum-thyroïditis
De exacte oorzaak van postpartum thyreoïditis is niet duidelijk. Vrouwen die postpartum thyroïditis ontwikkelen, hebben echter vaak hoge concentraties schildklierantistoffen in het begin van de zwangerschap en na de bevalling. Als gevolg hiervan zijn artsen van mening dat vrouwen die postpartum thyreoïditis ontwikkelen waarschijnlijk een onderliggende auto-immuunziekte van de schildklier hebben die na de bevalling oplaait als gevolg van schommelingen in de immuunfunctie. Deze onderliggende aandoening lijkt sterk op de ziekte van Hashimoto, waarbij het immuunsysteem de schildklier aanvalt.
Risicofactoren
U loopt mogelijk een verhoogd risico op postpartumthyroïditis als u:
- Een auto-immuunziekte, zoals diabetes type 1
- Een geschiedenis van postpartum thyroïditis
- Hoge concentraties anti-schildklierantistoffen
- Een geschiedenis van eerdere schildklierproblemen
- Een familiegeschiedenis van schildklierproblemen
Hoewel verder onderzoek nodig is, hebben sommige onderzoeken ook een verband aangetoond tussen postpartum thyroïditis en postpartumdepressie. Als gevolg hiervan zal uw arts, als u een postpartumdepressie heeft, waarschijnlijk controleren hoe uw schildklier functioneert.
Complicaties van postpartum-thyroïditis
Bij de meeste vrouwen die postpartum thyroïditis ontwikkelen, keert de schildklierfunctie uiteindelijk terug naar normaal – meestal binnen 12 tot 18 maanden na het begin van de symptomen. Sommige vrouwen die postpartum-thyroïditis ervaren, herstellen echter niet van de hypothyreoïdiefase. Als gevolg hiervan ontwikkelen ze hypothyreoïdie, een aandoening waarbij de schildklier niet genoeg van bepaalde belangrijke hormonen produceert.
Preventie van postpartum-thyroïditis
Hoewel u postpartum-thyreoïditis misschien niet kunt voorkomen, kunt u in de maanden na de bevalling stappen ondernemen om voor uzelf te zorgen. Als u na de bevalling ongebruikelijke klachten of symptomen heeft, ga er dan niet vanuit dat deze verband houden met de stress die gepaard gaat met de zorg voor een pasgeboren baby. Als u een verhoogd risico loopt op postpartum-thyroïditis, overleg dan met een arts over hoe u uw gezondheid kunt controleren.
Diagnose van postpartum-thyroïditis
Als u tekenen en symptomen van postpartum-thyroïditis heeft, zal de arts controleren hoe uw schildklier functioneert. De arts zal bloedtesten gebruiken die het niveau van het schildklierstimulerend hormoon (TSH) en het niveau van het schildklierhormoon thyroxine meten.
Als u risicofactoren heeft voor postpartumthyroïditis, zal de arts waarschijnlijk drie en zes maanden na de bevalling de werking van uw schildklier testen.
Als de resultaten van uw schildkliertest abnormaal zijn, zal uw arts waarschijnlijk binnen één tot twee weken verdere tests aanbevelen.
Als u postpartum-thyroïditis ontwikkelt, zal uw arts bovendien uw schildklier waarschijnlijk jaarlijks controleren om te zien of u hypothyreoïdie ontwikkelt.
Behandeling van postpartum-thyroïditis
De meeste vrouwen die postpartum thyreoïditis ontwikkelen, hebben geen behandeling nodig tijdens de hyperthyreoïdie- of hypothyreoïdiefase van hun aandoening. Uw arts zal echter waarschijnlijk elke vier tot acht weken controleren hoe uw schildklier functioneert door middel van bloedtesten. Deze actie zal de arts helpen na te gaan of afwijkingen zichzelf oplossen of de ontwikkeling van hypothyreoïdie detecteren.
Als u ernstige tekenen en symptomen van hyperthyreoïdie krijgt, zal de arts waarschijnlijk een behandeling aanbevelen met een geneesmiddel dat de effecten van schildklierhormoon op het lichaam blokkeert (bètablokker). Bètablokkers worden doorgaans niet aanbevolen voor vrouwen die borstvoeding geven. De bètablokker propranolol kan echter worden aanbevolen omdat het in de moedermelk niet zo geconcentreerd is als andere bètablokkers.
Als u ernstige tekenen en symptomen van hypothyreoïdie krijgt, heeft u waarschijnlijk gedurende zes tot twaalf maanden schildklierhormoontherapie nodig. Deze behandeling omvat dagelijks gebruik van het synthetische schildklierhormoon levothyroxine.
Wanneer u stopt met het innemen van de medicatie, zal de arts u controleren op de ontwikkeling van hypothyreoïdie. Mogelijk heeft u na zes weken, drie maanden en daarna, als uw testresultaten normaal blijven, jaarlijks bloedonderzoek nodig.
Discussion about this post