Het verschil tussen subfertiliteit versus onvruchtbaarheid

Als u en uw partner geprobeerd hebben zwanger te worden en het nog niet is gelukt, kan uw fertiliteitsspecialist u meedelen dat u, uw partner of u beiden als koppel subfertiel bent. Hoewel het in het begin ontmoedigend is, hoeft het je niet per se te ontmoedigen.

Subfertiliteit betekent simpelweg dat jullie als koppel minder vruchtbaar zijn dan andere koppels zoals jij. Het betekent niet dat je niet zwanger zult worden; het suggereert gewoon dat het moeilijker kan zijn op basis van de verschillende maatregelen die worden gebruikt om uw vruchtbaarheid te beoordelen.

Onderscheid maken tussen subfertiliteit en onvruchtbaarheid

Iemand die als subfertiel wordt beschreven, heeft nog steeds een kans om alleen zwanger te worden, hoewel het langer kan duren dan anderen. Dit wordt vergeleken met iemand die onvruchtbaar is, medische hulp nodig heeft om zwanger te worden en het onwaarschijnlijk is dat hij zonder hulp zwanger wordt.

Een ander verschil tussen de termen is dat onvruchtbaarheid betekent dat je al minstens een jaar probeert zwanger te worden zonder succes.Subfertiliteit daarentegen betekent gewoon dat het langer dan gemiddeld duurt om zwanger te worden. Misschien heb je het al een jaar geprobeerd, of misschien heb je het al langer geprobeerd.

Noch de term subfertiel noch onvruchtbaar mag worden verward met een persoon die als steriel wordt beschouwd. Hoewel een onvruchtbaar persoon een zeer, zeer kleine kans heeft om alleen zwanger te worden, kan iemand die steriel is niet zwanger worden zonder medische hulp.

Hier kan het verwarrend worden: een stel dat het minstens een jaar probeert, wordt per definitie ‘onvruchtbaar’ genoemd. Dit is de reden waarom u uw arts moet raadplegen als u na een jaar (of na zes maanden als u 35 jaar of ouder bent) niet zwanger wordt.

Sommige paren die na een jaar niet zwanger worden, zijn echter in feite subfertiel. Dat wil zeggen, ze zullen uiteindelijk vanzelf zwanger worden – ze hebben gewoon meer tijd nodig. Ze hebben niet per se een vruchtbaarheidsbehandeling nodig.

Hoeveel paren zijn onvruchtbaar? Hoeveel zijn er subfertiel?

Van paren die gemiddeld anderhalf jaar zonder succes probeerden, bleek uit één onderzoek dat 47 procent eigenlijk onvruchtbaar was – wat betekent dat ze geassisteerde voortplantingstechnologieën nodig hadden om zwanger te worden en niet zelfstandig zwanger raakten in de loop van het onderzoek.Deze specifieke studie sloot paren uit met een bekend vruchtbaarheidsprobleem. De diagnose voor de meeste van deze paren zou onverklaarbare onvruchtbaarheid zijn (een diagnose van eliminatie).

Hoe langer een paar probeert om zwanger te worden zonder succes, hoe verder hun kansen op natuurlijke conceptie afnemen.

Volgens een andere studie, als je 100 paren had die probeerden zwanger te worden…

• 70 zou na zes maanden zwanger worden
• 20 meer zouden na nog eens zes maanden zwanger worden
• 5 zouden spontaan zwanger worden binnen de volgende 36 maanden (drie jaar)
• Het is zeer onwaarschijnlijk dat 5 van de oorspronkelijke 100 koppels ooit alleen zwanger zullen worden

Uit deze studie bleek dat paren die 48 maanden of vier jaar probeerden, “een bijna nul kans” hadden om zwanger te worden zonder medische hulp.

Oorzaken en diagnose van subfertiliteit

De oorzaken van subfertiliteit zijn in wezen dezelfde als die van onvruchtbaarheid en kunnen per partner verschillen.Voor vrouwen kunnen de oorzaken ovulatieproblemen en leeftijdsgerelateerde factoren zijn. Bij mannen kan een lager dan gemiddeld aantal zaadcellen het probleem zijn. In sommige gevallen kunnen de gecombineerde kenmerken van de mannelijke en vrouwelijke partner bijdragen aan de subfertiliteit.

Veel subfertiele paren krijgen echter de diagnose onverklaarbare onvruchtbaarheid. Dit is een diagnose van eliminatie. Met andere woorden, na basisvruchtbaarheidstesten ziet alles er goed uit bij zowel de vrouwelijke als de mannelijke partner. Dit betekent niet dat er geen vruchtbaarheidsprobleem is, alleen dat het niet duidelijk is.

Basis vruchtbaarheidstesten kunnen zijn:

• ovariële echografie

• HSG (een speciale röntgenfoto die de eileiders en baarmoedervorm evalueert)

• Sperma analyse
• Hormoononderzoek bij de vrouwelijke partner (link Anti-Müller hormoon en follikelstimulerend hormoon)
• Genetische tests om chromosoomafwijkingen uit te sluiten (als er herhaaldelijk zwangerschapsverlies is geweest)

Andere diagnostische technieken (laparoscopisch, hysteroscopisch) kunnen worden gebruikt als de resultaten van deze basistests onduidelijk zijn of als er symptomen zijn die verder onderzoek rechtvaardigen (zoals bekkenpijn, bijvoorbeeld).

Als blijkt dat een vrouw verstopte eileiders heeft, of als een man een extreem laag of nul aantal zaadcellen heeft, dan zijn ze onvruchtbaar (of zelfs steriel) en hebben ze medische hulp nodig om zwanger te worden.

Subfertiliteit stimuleren met veranderingen in levensstijl

Het belangrijkste verschil tussen paren die subfertiel zijn en paren die onvruchtbaar zijn, is de manier waarop de aandoening wordt behandeld. Bij subfertiele paren is de behandeling misschien niet zo onmiddellijk of agressief, vooral in het vroege stadium.

In plaats daarvan kan uw specialist kiezen voor veranderingen in levensstijl en methoden voor vruchtbaarheidsbewustzijn aanbevelen om uw kansen om zwanger te worden te vergroten. Aanbevelingen kunnen zijn:

• Vermijden van roken dat zowel de mannelijke vruchtbaarheid als de vrouwelijke vruchtbaarheid beïnvloedt
• Matig maar niet overmatig trainen (wat het aantal zaadcellen en de menstruatiecyclus van een vrouw kan beïnvloeden)
• Uw basale lichaamstemperatuur en baarmoederhalsvocht nauwkeuriger volgen
• De frequentie van geslachtsgemeenschap aanpassen
• Gewichtsvermindering omdat obesitas de vruchtbaarheid kan beïnvloeden
• Vermijden van seksueel glijmiddel dat de beweeglijkheid van het sperma kan beïnvloeden
• Oververhitting van de testikels vermijden (door hete baden, sauna’s of douches)

Als deze interventies niet tot conceptie kunnen leiden, kunnen vruchtbaarheidsbehandelingen worden onderzocht, waaronder vruchtbaarheidsmedicijnen, chirurgie, geassisteerde voortplantingstechnologieën of een combinatie van behandelingen.

Wachten en blijven proberen? Of vruchtbaarheidsbehandelingen starten?

Hoe beslissen u en uw arts of u alleen moet blijven proberen of over moet gaan op vruchtbaarheidsbehandelingen? Hoewel je vruchtbaarheidsbehandelingen zou kunnen overwegen na een jaar van niet-succesvolle pogingen (of na zes maanden, als je 35 jaar of ouder bent), zijn er situaties waarin je misschien wilt wachten en het wat langer wilt proberen.

Vruchtbaarheidsexperts hebben lang geprobeerd een formule te maken om artsen te helpen weten wanneer ze onmiddellijk een vruchtbaarheidsbehandeling moeten aanbevelen en wanneer ze levensstijlveranderingen moeten voorstellen en wat langer moeten proberen.

Er zijn echt geen harde regels om te volgen. Het is een beslissing die u het beste samen met uw arts en partner kunt nemen op basis van uw specifieke situatie.

Dat gezegd hebbende, hier zijn enkele richtlijnen om te overwegen.

Misschien wil je nog wat langer blijven proberen als…

• Je bent jonger dan 35.
• U bent minder dan twee jaar alleen aan het proberen.
• U en uw partner hebben elementaire vruchtbaarheidstests ondergaan (bloedonderzoek, sperma-analyse, transvaginale echografie en een HSG om de eileiders en baarmoeder te evalueren), en de tests zijn allemaal weer normaal geworden.

Voor degenen die ouder zijn dan 35 jaar, wordt aanbevolen om de behandeling eerder dan later te starten. Het is evenzeer waar dat oudere stellen er natuurlijk iets langer over zullen doen om zelfstandig zwanger te worden, vanwege de leeftijdsgebonden afname van de vruchtbaarheid. Omdat de vruchtbaarheid echter snel afneemt na de leeftijd van 35, kan wachten betekenen dat het minder waarschijnlijk is dat behandelingen succesvol zijn.

Als u 35 jaar of ouder bent, een basisvruchtbaarheidstest heeft ondergaan en alles weer normaal is geworden, en u wilt blijven proberen, neem dan contact op met uw arts. Afhankelijk van uw specifieke hormoonspiegels en situatie, kan het goed zijn om nog eens zes maanden te proberen.

Als u al enkele maanden probeert zwanger te worden zonder succes, bent u waarschijnlijk gefrustreerd en misschien zelfs bezorgd. Betekent dit dat je onvruchtbaar bent? Heeft u vruchtbaarheidsbehandelingen nodig om zwanger te worden? Niet noodzakelijk. Sommige stellen doen er iets langer over dan gemiddeld om zwanger te worden. Neem contact op met uw arts als u na een jaar (of na zes maanden, als u 35 jaar of ouder bent) nog niet zwanger bent geworden. Als alle testen weer normaal zijn, is de kans groot dat u na de andere vanzelf zwanger wordt jaar proberen. Als dat niet het geval is – of als u direct voor vruchtbaarheidsbehandelingen wilt gaan – weet dan dat de meeste subfertiele paren zwanger kunnen worden met basisfertiliteitsbehandelingen. Minder dan 5 procent van de onvruchtbare paren zal high-tech behandelingen zoals IVF nodig hebben.