Belangrijkste leerpunten
- Een nieuwe studie merkt op dat zwarte kinderen vaker worden vastgebonden dan blanke kinderen op spoedeisende hulp.
- Volgens de bevindingen van het onderzoek wordt er vaker gebruik gemaakt van fysieke dwang bij jongens dan bij meisjes.
- Experts dringen er bij ziekenhuizen en medische instellingen op aan om waar mogelijk de-escalatietechnieken toe te passen om het gebruik van dwangmiddelen voor kinderen aan banden te leggen.
Wanneer een kind met spoed naar de eerste hulp wordt gebracht, kan dit een beangstigende ervaring zijn voor zowel het kind als de ouder. Afhankelijk van de ernst van de situatie en de reactie van het kind, kunnen artsen besluiten het kind fysiek in bedwang te houden. Er zijn regels opgesteld om dat proces te sturen, maar een nieuwe studie toont aan dat het ras van het kind ook een rol speelt bij het al dan niet in bedwang houden van het kind.
Uit de studie, gepubliceerd in JAMA Pediatrics, bleek dat spoedeisende hulpafdelingen meer kans hebben om zwarte kinderen fysiek in bedwang te houden dan blanke kinderen. De resultaten benadrukken het feit dat raciale vooroordelen een rol spelen bij de beslissing om een kind in bedwang te houden. De bevindingen kunnen ziekenhuizen helpen om hun beleid inzake beperkingen nader te bekijken.
De studie
“We ontdekten dat zwarte kinderen, zelfs na correctie voor sociodemografische en klinische kenmerken, een 1,8 keer grotere kans op terughoudendheid hadden dan blanke kinderen”, zegt Destiny Tolliver, MD, een hoofdauteur van de studie, en een postdoctoraal onderzoeker en kinderarts in de Yale. National Clinician Scholars Program: “Jongens hadden 1,95 keer meer kans op terughoudendheid dan meisjes.”
De bevindingen volgen op een andere studie die eerder dit jaar werd gepubliceerd en waaruit bleek dat zwarte volwassenen meer kans hadden om op de afdeling spoedeisende hulp te worden vastgehouden dan blanke volwassenen.
Destiny Tolliver, MD
We ontdekten dat zwarte kinderen, zelfs na correctie voor sociodemografische en klinische kenmerken, een 1,8 keer grotere kans op terughoudendheid hadden dan blanke kinderen.
Elke studie roept vragen op over de procedures die worden gevolgd om te beslissen of een patiënt moet worden vastgehouden, en over de rol die ras speelt in die beslissingen.
“Het feit dat deze studie aantoont dat ras een rol speelt in de manier waarop kinderen worden behandeld, is gewetenloos en ongelukkig”, zegt Hasani Baharanyi, MD, een psychiater voor kinderen, adolescenten en volwassenen in Atlanta, Georgia. “Bepalen of je beperkingen moet gebruiken, moet gebaseerd zijn op een zeer specifieke, transparante reeks criteria. Deze studie doet je afvragen of ras een van de criteria is.”
Onderzoekers keken naar verschillende factoren in de observationele studie. Eerst gingen ze na of er in het dossier een verzoek om fysieke dwangmaatregelen stond. Vervolgens noteerden ze de kenmerken van het kind, inclusief hun gedragsbehoeften, evenals ras, leeftijd, geslacht en etniciteit. Ten slotte waren ze in staat om op basis van die details verbanden te leggen tussen de demografische gegevens van het kind en het kind dat fysiek werd vastgehouden tijdens hun tijd op de afdeling spoedeisende hulp.
Onderzoekers van de Yale School of Medicine onderzochten medische dossiers binnen een gezondheidszorgsysteem in New England. De gegevens bevatten bezoeken aan de pediatrische afdeling spoedeisende hulp voor kinderen in de leeftijd van pasgeboren tot 16 jaar. Ze verzamelden informatie van 11 verschillende locaties van 2013 tot 2020.
Bezorgdheid over beperkingen
De American Medical Association merkt op dat artsen beperkingen kunnen opleggen aan een patiënt die zichzelf kan verwonden of een gevaar vormt voor anderen. Terwijl hij de procedurele beperkende richtlijnen volgt, moet de arts uiteindelijk een oordeel vellen.
Het probleem ontstaat wanneer hun oordeel voortkomt uit raciale vooroordelen. Experts merken op dat zwarte kinderen vanwege hun huidskleur onterecht kunnen worden gekarakteriseerd, als gevaarlijker of zelfs ouder kunnen worden gezien.
Destiny Tolliver, MD
Wij zijn van mening dat adultificatie een rol kan spelen bij het bepalen wie als ‘gevaarlijk’ wordt beschouwd, wat leidt tot hogere mate van terughoudendheid.
“Vervalsing verwijst naar de perceptie dat minderjarige kinderen ouder zijn dan ze zijn”, legt Dr. Tolliver uit. “Wanneer kinderen deze specifieke vorm van vooringenomenheid ervaren, is de kans kleiner dat ze als onschuldig worden beschouwd of het voordeel van de twijfel krijgen. Omdat fysieke fixatie wordt gebruikt wanneer er bezorgdheid bestaat over de veiligheid van het kind of anderen, denken we dat adultificatie een rol kan spelen bij het bepalen wie als ‘gevaarlijk’ wordt beschouwd, wat leidt tot hogere mate van fixatie.”
Hoewel dit soms noodzakelijk wordt geacht, is gebleken dat kinderen met beperkingen een groter risico lopen op letsel of overlijden. De praktijk kan ook mentale en emotionele littekens achterlaten bij kinderen.
Hasani Baharanyi, MD
Studies tonen aan dat jongeren die in bedwang zijn gehouden zich boos, machteloos en slachtoffer voelen.
“Studies tonen aan dat jongeren die in bedwang zijn gehouden zich boos, machteloos en slachtoffer voelen,” zegt dr. Baharanyi. “Het is absoluut noodzakelijk om in gedachten te houden dat een groot deel van de jongeren die in de [emergency department] voor psychiatrische behandeling al een trauma hebben meegemaakt in de vorm van mishandeling of verwaarlozing. Wanneer ze tegen hun wil worden vastgehouden, kunnen ze mogelijk opnieuw getraumatiseerd worden.”
Ouders lijden ook onder deze situaties en voelen zich boos, bedroefd, angstig en machteloos om hun kind te helpen. Deskundigen zijn het erover eens dat het toepassen van terughoudendheid op een kind en het beschouwen van ras als een onderdeel van de beslissing een extra laag is voor systemisch racisme in de gezondheidszorg en in de samenleving als geheel.
Het besluit om te beperken
Ziekenhuizen en zorginstellingen spelen een integrale rol bij het herkennen van de vooringenomenheid bij het opsluiten van kinderen en het werken aan een oplossing. Artsen en psychiaters bieden een aantal opties die het verschil kunnen maken.
- Voeg een gedragsspecialist toe aan het ziekenhuispersoneel die kan helpen bij het de-escaleren van conflicten voordat beteugeling nodig is, of verhoog hun beschikbaarheid als er al een personeelslid is.
- Train het personeel van de spoedeisende hulp in interventies om de noodzaak tot dwang te verminderen.
- Help medewerkers te identificeren wanneer impliciete raciale vooroordelen een rol spelen bij een beslissing.
- Overweeg om programma’s op te nemen zoals Collaborative and Proactive Solutions, Trauma-Informed Care of Six Core Strategies.
Er zijn ook bronnen beschikbaar voor ouders die denken dat hun kind onterecht werd onderworpen aan beperkingen vanwege huidskleur. Het is een goed begin om contact op te nemen met de afdeling belangenbehartiging van het ziekenhuis of uw gezondheidsafdeling. Ouders kunnen ook een veiligheidsprobleem indienen of een klacht indienen bij de Paritaire Commissie.
Spoedeisende hulp kan in ernstige situaties het eerste punt van beoordeling en genezing zijn. Ze bieden een geweldige service aan patiënten en hun families. Het is absoluut noodzakelijk dat medisch personeel van de spoedeisende hulp ijverig werkt om ras te verwijderen als een factor bij het bepalen van de gezondheidszorg op elk niveau.
Wat dit voor u betekent?
De meeste gezondheidswerkers willen hun best doen om elke patiënt de best mogelijke zorg te bieden. Zoals de studie opmerkt, kan vooringenomenheid het besluitvormingsproces echter belemmeren, waardoor ras een factor wordt in de kwaliteit van de zorg die een kind ontvangt. Er zijn middelen beschikbaar als ouder om ervoor te zorgen dat uw kind de hulp krijgt die het nodig heeft, ongeacht ras.
Discussion about this post