Een chronische blaasontsteking, ook wel chronische cystitis genoemd, is een aandoening waarbij bacteriën de blaas gedurende een lange periode herhaaldelijk infecteren. Deze aandoening verschilt van een acute blaasontsteking omdat de symptomen langer duren, vaak terugkeren na behandeling en een voortdurende ontsteking van de blaaswand veroorzaken. Als je de symptomen van een chronische blaasontsteking begrijpt, kun je deze aandoening vroegtijdig herkennen, de juiste behandeling zoeken en complicaties voorkomen die de nieren of urinewegen kunnen aantasten.
Symptomen van chronische blaasontsteking
1. Frequente aandrang om te plassen
Een chronische blaasontsteking veroorzaakt vaak een frequente aandrang om te plassen, zelfs als de blaas bijna leeg is. De ontstoken blaaswand wordt overgevoelig voor kleine hoeveelheden urine. Deze ontsteking stuurt signalen naar de hersenen dat de blaas geleegd moet worden. Je kunt het gevoel hebben dat je overdag en ’s nachts vaak moet plassen, soms om de 10-15 minuten. Deze frequente aandrang om te plassen onderbreekt de dagelijkse activiteiten, verstoort de slaap en verhoogt de vermoeidheid.
2. Brandend gevoel tijdens het plassen
Ontsteking en irritatie van het blaasslijmvlies maken plassen pijnlijk. De bacteriën en de immuunreactie beschadigen de beschermende laag van de blaaswand, waardoor zenuwuiteinden worden blootgesteld aan urine. Wanneer de urine door het ontstoken weefsel stroomt, veroorzaakt het contact een branderig gevoel. Het branderige gevoel treedt meestal op aan het einde van het plassen, maar het kan ook tijdens het hele proces optreden. Aanhoudende pijn bij het plassen is een typisch symptoom van een chronische blaasontsteking.
3. Troebele of vies ruikende urine
Bacteriën in de blaas kunnen zich vermenigvuldigen en afvalstoffen produceren die de kleur en geur van urine veranderen. Witte bloedcellen die vrijkomen uit het immuunsysteem vermengen zich met bacteriën en dode cellen, waardoor de urine troebel lijkt. Bij de afbraak van eiwitten door bacteriën komen ook ammoniak en andere verbindingen vrij die een sterke of vieze geur veroorzaken. Als je merkt dat je urine langer dan 3-4 dagen troebel is of slecht ruikt, kan deze verandering duiden op een voortdurende infectie die medische hulp vereist.
4. Pijn of druk in de onderbuik
Een chronische blaasontsteking veroorzaakt vaak pijn of een constant drukkend gevoel in de onderbuik, net boven het schaambeen. De ontstoken blaas rekt uit en irriteert de omliggende weefsels en zenuwen. De pijn kan variëren van een licht ongemak tot een scherpe pijn of een krampend gevoel. Sommige mensen beschrijven het gevoel als een zwaar of vol gevoel in de onderbuik dat verergert als de blaas zich vult en verbetert na het plassen. Aanhoudende druk of pijn in dit gebied wijst erop dat de ontsteking chronisch is geworden.
5. Bloed in de urine
Bloed in de urine, hematurie genoemd, kan verschijnen wanneer de infectie de blaaswand beschadigt. Door de ontsteking eroderen kleine bloedvaatjes in het slijmvlies, waardoor bloedcellen in de urine kunnen lekken. De kleur van de urine kan roze, rood of bruin worden, afhankelijk van de hoeveelheid bloed die aanwezig is. Zelfs een klein spoortje bloed dat niet met het blote oog zichtbaar is, kan door middel van urineonderzoek worden opgespoord. Herhaalde episodes van bloed in de urine vereisen medisch onderzoek om ernstigere aandoeningen zoals blaasstenen of tumoren uit te sluiten.
6. Bekkenpijn en ongemak
Chronische blaasontsteking kan verder reiken dan de blaas en nabijgelegen bekkenorganen irriteren. De infectie kan een doffe pijn veroorzaken die uitstraalt naar de onderrug, de bekkenbodem of zelfs de binnenkant van de dijen. Spieren in het bekkengebied kunnen zich spannen als reactie op de voortdurende ontsteking, wat tot extra ongemak leidt. De pijn verergert vaak tijdens seksuele activiteit of na lang zitten. Aanhoudende bekkenpijn die niet verbetert door rust, wijst erop dat de blaasontsteking chronisch is geworden.
7. Vermoeidheid en ongemak
Het immuunsysteem vecht voortdurend tegen bacteriën bij een chronische blaasontsteking, waardoor er voortdurend ontstekingschemicaliën vrijkomen. Deze voortdurende immuunreactie kan ervoor zorgen dat je je moe of zwak voelt, zelfs zonder koorts. Lichte koorts kan soms voorkomen, maar blijft vaak mild. De constante drang om ’s nachts te plassen verstoort ook de slaap, wat de vermoeidheid overdag nog vergroot. Na verloop van tijd vermindert de combinatie van pijn, slapeloosheid en ontsteking de algemene levenskwaliteit.
8. Veranderingen in urinestroom
Ontsteking en zwelling van de blaaswand kunnen de sterkte van de urinestroom beïnvloeden. Je kunt merken dat je moeite hebt met plassen of dat de urinestraal zwak is. De blaasspieren kunnen onregelmatig samentrekken als gevolg van irritatie, waardoor de urine met tussenpozen vloeit of het gevoel ontstaat dat de blaas niet helemaal leeg is. In ernstige gevallen kan de zwelling de plasbuis vernauwen en het urineren bemoeilijken. Moeite met het volledig legen van de blaas verhoogt het risico op bacteriegroei en herhaalde infecties.
Wanneer moet je naar de dokter?
Je moet medische hulp zoeken als een van de volgende symptomen zich voordoet:
- Frequent of pijnlijk urineren duurt langer dan een week
- Er verschijnt bloed in de urine
- Pijn in de onderbuik of het bekken houdt aan na antibioticabehandeling
- Terugkerende blaasontstekingen komen drie of meer keer in een jaar voor
- Koorts, koude rillingen of rugpijn kunnen erop wijzen dat de infectie zich heeft verspreid naar de nieren.
Een vroege diagnose en de juiste behandeling voorkomen schade op lange termijn aan de blaas en de nieren.
Hoe artsen chronische blaasontsteking diagnosticeren
Artsen diagnosticeren chronische blaasontsteking door middel van anamnese, lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests. Een urineonderzoek spoort bacteriën, witte bloedcellen en bloed op. Een urinekweek identificeert de specifieke bacteriën en helpt bij het selecteren van het meest effectieve antibioticum. In terugkerende gevallen kunnen artsen een cystoscopie uitvoeren, waarbij een kleine camera wordt gebruikt om de blaasslijmvliezen te bekijken, of beeldvormende tests zoals echografie of computertomografie om afwijkingen zoals stenen of structurele defecten op te sporen.
Hoe chronische blaasontsteking te behandelen en te voorkomen
Om chronische blaasontsteking te behandelen, schrijven artsen een volledige antibioticakuur voor die gericht is tegen de specifieke bacterie. Je moet de volledige kuur afmaken, zelfs als de symptomen verbeteren. Veel water drinken helpt om bacteriën uit de urinewegen te spoelen. Vermijd het langdurig ophouden van urine, omdat achtergehouden urine de groei van bacteriën bevordert. Urineer na seksuele activiteit om bacteriën te verwijderen die in de plasbuis terecht kunnen komen. Zorg voor een goede hygiëne door van voor naar achter af te vegen en ademend ondergoed te dragen.
Ter preventie kunnen artsen een aantal maanden antibiotica met een lage dosis aanbevelen als de infectie vaak terugkeert. Het aanpakken van onderliggende problemen zoals nierstenen, obstructie van de urinewegen of hormoonveranderingen bij postmenopauzale vrouwen kan ook helpen om het aantal terugkerende infecties te verminderen.
Discussion about this post