Multipel myeloom: symptomen en behandeling

Beheer en behandeling

Hoe wordt multipel myeloom behandeld?

De behandeling hangt af van de ernst van de aandoening. Mensen die geen symptomen hebben, hebben mogelijk geen behandeling nodig, maar ze moeten wel regelmatig worden gecontroleerd op progressie. Als u niet meteen een behandeling nodig heeft, zal uw arts uw gezondheid in de gaten houden en een behandelplan opstellen als de kanker voortschrijdt.

Voor mensen met meer gevorderd multipel myeloom omvat de behandeling meestal een combinatie van verschillende medicijnen. Deze medicijnen vernietigen kankercellen, verminderen infectie en verlichten pijn. Uw arts kan ook bestralingstherapie of een stamceltransplantatie aanbevelen. De behandeling kan zijn:

• Medicijnen die kankercellen vernietigen: Proteasoomremmers, HDAC-remmers en chemotherapiemedicijnen werken op verschillende manieren om kankercellen te doden of te voorkomen dat ze zich vermenigvuldigen. Artsen geven deze medicijnen meestal via een ader (met een infuus) of als een pil.
• Immunotherapie medicijnen: Uw arts kan geneesmiddelen voorschrijven die uw immuunsysteem versterken en uw lichaam helpen kankercellen te bestrijden.
• steroïden: In hoge doses kunnen steroïden kankercellen doden en ontstekingen verminderen.
• antibiotica: Een verzwakt immuunsysteem kan leiden tot meer infecties. Uw arts kan antibiotica voorschrijven om deze infecties op te ruimen.
• Bestralingstherapie: Deze behandeling maakt gebruik van hoogenergetische röntgenstralen om tumoren te richten die groeien uit een opeenhoping van plasmacellen.

Stamceltransplantatie voor multipel myeloom

Sommige patiënten met multipel myeloom hebben stamceltransplantatie nodig. In het proces om kanker onder controle te houden door het gebruik van hoge doses chemotherapie om kankercellen te doden, worden normale beenmergcellen beschadigd als bijwerking.

Dus na chemotherapie worden de eigen stamcellen van de patiënt – vooraf verzameld – als een bloedtransfusie terug in het lichaam geïnfuseerd. Deze infusie helpt het normale beenmerg te herstellen en weer sterker te worden: binnen twee tot drie weken helpen deze stamcellen in uw bloed om gezonde nieuwe cellen in uw beenmerg aan te maken. Stamcellen zijn gespecialiseerde cellen die zich kunnen ontwikkelen tot verschillende soorten bloedcellen. In zeldzame gevallen kunt u stamcellen ontvangen van een donor in plaats van van uw eigen bloed.

Wat zijn de complicaties van multipel myeloom?

Multipel myeloom kan problemen veroorzaken in het hele lichaam. Naarmate het vordert, kunnen complicaties zijn:

• Bot problemen: Wanneer plasmacellen zich in de botten vermenigvuldigen, veroorzaken ze botlaesies (ook wel lytische laesies genoemd). De laesies kunnen botten dun en zwak maken en vervolgens langzaam afbreken. Deze verzwakte botten kunnen gemakkelijk breken, waardoor het een uitdaging is om te bewegen.
• Verhoogd risico op infectie: Wanneer plasmacellen zich ophopen, maakt uw lichaam minder gezonde bloedcellen aan. Witte bloedcellen bestrijden ziektekiemen. Als u te weinig witte bloedcellen en een laag gehalte aan gezonde immuuneiwitten heeft, bent u kwetsbaarder voor infecties.
• Nierproblemen: De taak van de nieren is om gifstoffen en afvalstoffen uit je lichaam te filteren.
  Eiwitten van multipel myeloom kunnen het filter en de buisjes in de nier verstoppen, en kunnen het moeilijk maken voor uw nieren om naar behoren te werken, wat kan leiden tot nierfalen.
• Bloedarmoede: Het hebben van minder rode bloedcellen veroorzaakt bloedarmoede. Rode bloedcellen worden ook in het beenmerg gemaakt. Het beenmerg bij patiënten met multipel myeloom maakt abnormale plasmacellen aan in plaats van normale cellen. De productie van rode bloedcellen wordt belemmerd in myeloom, wat leidt tot bloedarmoede. Symptomen van bloedarmoede zijn onder meer vermoeidheid, zwakte, moeite met ademhalen en duizeligheid.
• Hypercalciëmie: Deze aandoening treedt op wanneer te veel calcium zich ophoopt in het bloed omdat botten worden vernietigd en calcium uit het bot vrijkomt. Hypercalciëmie kan braken, constipatie, verwardheid en extreme dorst veroorzaken.
• Amyloïdose: In deze toestand worden abnormale kleverige eiwitten geproduceerd door de abnormale plasmacellen. Deze eiwitten hopen zich op in de organen en worden vaak aangetroffen in de nieren, het hart, de lever, de huid en de zenuwen. Deze opeenhoping van abnormale eiwitten veroorzaakt schade aan deze vitale organen en zenuwen. Amyloïdose veroorzaakt uitputting, diarree, paarse vlekken op de huid, hartfalen, nierfalen en zwelling (vaak in de benen).