Overzicht
Wat is het bijschildklier- en bijschildklieradenoom?
De bijschildklieren bevinden zich in uw nek, naast de schildklier. De meeste mensen hebben vier ovale bijschildklieren ter grootte van een erwt. De taak van de bijschildklier is het afscheiden van het bijschildklierhormoon, dat helpt reguleren hoe het lichaam calcium gebruikt.
Calcium is nodig voor cellen in veel delen van uw lichaam: de hersenen, het hart, de zenuwen, botten en het spijsverteringsstelsel. Bijschildklierhormoon haalt calcium uit het bot, waar het wordt opgeslagen, en geeft het af aan de bloedbaan. “Communicatie” tussen de bijschildklier en de bloedstroom helpt het calcium op het normale niveau te houden.
Soms verschijnen goedaardige (niet-kankerachtige) gezwellen, adenomen genaamd, op een of meer bijschildklieren van een persoon. We kennen de oorzaak van de meeste bijschildklieradenomen niet. Ongeveer 10% wordt verondersteld erfelijk te zijn (geërfd in een familie). Blootstelling aan straling van het hoofd-halsgebied die de patiënt als kind of jongvolwassene had, kan ook het risico op adenomen verhogen. Bijschildklierkanker is uiterst zeldzaam en komt voor in minder dan 1% van alle gevallen van bijschildklier.
Adenomen zorgen ervoor dat de bijschildklier meer bijschildklierhormoon aanmaakt dan het lichaam nodig heeft, een aandoening die primaire hyperparathyreoïdie wordt genoemd. Te veel bijschildklierhormoon verstoort de normale calciumbalans van het lichaam, waardoor de hoeveelheid calcium in de bloedstroom toeneemt.
Een vergelijkbare maar minder vaak voorkomende aandoening, secundaire hyperparathyreoïdie genaamd, kan voorkomen bij mensen met chronisch nierfalen.
Wie ontwikkelt bijschildklieradenoom?
Ongeveer 100.000 Amerikanen ontwikkelen elk jaar primaire hyperparathyreoïdie. Vrouwen hebben twee keer zoveel kans om bijschildklieradenomen te ontwikkelen als mannen, en vaak na de menopauze. Primaire hyperparathyreoïdie kan worden veroorzaakt door één adenoom, meer dan één adenoom (hyperplasie) of kanker (wat zeer zeldzaam is).
Symptomen en oorzaken
Wat zijn de symptomen van bijschildklieradenoom?
Te veel calcium in het bloed (hypercalciëmie) kan een aantal symptomen en medische aandoeningen veroorzaken. Waaronder:
- Vermoeidheid.
- Verslechtering van geheugen en concentratie.
-
Depressie, prikkelbaarheid of mentale verwarring.
- Nierstenen.
- Bot- en gewrichtspijn, osteoporose.
-
Buikpijn.
- Algemene pijntjes en kwalen zonder duidelijke oorzaak.
Veel patiënten denken misschien dat ze geen symptomen hebben. Wanneer de calciumspiegels echter al een aantal jaren hoog zijn, kunnen patiënten mogelijk niet zien of er symptomen zijn.
Diagnose en tests
Hoe worden bijschildklieradenomen gediagnosticeerd?
Bijschildklieradenomen worden meestal ontdekt wanneer een hoger dan normaal calciumgehalte wordt gevonden in een routinebloedonderzoek, vooral bij mensen zonder symptomen. Artsen bevestigen vervolgens de diagnose van primaire hyperparathyreoïdie met een test die aantoont dat de bijschildklierhormoonspiegels in het bloed hoger zijn dan normaal.
Het is belangrijk om te begrijpen dat primaire bijschildklierziekte wordt gediagnosticeerd door alleen naar de calcium- en bijschildklierhormoonspiegels te kijken. Of er al dan niet symptomen zijn, helpt niet bij de diagnose.
Beheer en behandeling
Hoe worden bijschildklieradenomen behandeld?
De meest gebruikelijke behandeling is het verwijderen van de vergrote klier (of klieren). Deze operatie geneest het probleem tot 98% van de tijd.
Bij patiënten die te ziek zijn om geopereerd te worden, kan medicatie de enige optie zijn. De verschillende medicijnen verminderen de extra hoeveelheid bijschildklierhormoon in het bloed niet. In plaats daarvan vechten ze terug door het verlies van calcium uit het bot te voorkomen. Hormoonvervangende therapie of andere behandelingen voor deze aandoening moeten de rest van uw leven worden gevolgd.
Een voorgeschreven medicijn genaamd cinacalcet (Sensipar®) verlaagt zowel de calcium- als de bijschildklierhormoonspiegels bij mensen met chronisch nierfalen (secundaire hyperparathyreoïdie). Het gebruik ervan bij mensen met primaire hyperparathyreoïdie wordt nog bestudeerd.
Als ik geen symptomen heb, moet ik dan geopereerd worden?
Chirurgie is de meest voorkomende behandeling voor bijschildklieradenoom, zelfs voor mensen die geen symptomen hebben. Voor patiënten die al een aantal jaren hoge calciumspiegels hebben, zou het moeilijk voor hen zijn om te zeggen of ze echt zonder symptomen zijn.
Parathyroidectomie kan ervoor zorgen dat patiënten zich beter voelen, waardoor de algehele kwaliteit van tijd verbetert. Wat nog belangrijker is, parathyroidectomie kan osteoporose en nierstenen voorkomen.
Wat kan ik verwachten als ik besluit een operatie te ondergaan?
Enkele weken voor de operatie zal de chirurg tests bestellen om uw een of meer overactieve bijschildklieren te lokaliseren. Deze tests kunnen zijn:
- Een echo van de nek.
- Een scan die gebruik maakt van een medicijn genaamd Tc-sestamibi.
Als beeldvorming naar één bijschildklier kan lokaliseren, zal de chirurg tijdens de operatie eerst naar die specifieke klier zoeken. Tijdens de procedure moeten echter alle vier de bijschildklieren worden geïdentificeerd. Deze beeldvorming is erg belangrijk in termen van chirurgische planning. Zelfs als er geen bijschildklier op de beeldvorming verschijnt, is de diagnose er nog steeds en zou de chirurg nog steeds een operatie aanbevelen.
Wat gebeurt er tijdens een operatie om bijschildklierknobbeltjes te verwijderen?
- Onder algehele narcose wordt een klein sneetje in de voorkant van de hals gemaakt.
- Alle 4 de bijschildklieren worden tijdens de operatie geïnspecteerd. De chirurg haalt de abnormale bijschildklier eruit. Als er 1 of 2 abnormale bijschildklieren worden gevonden, worden deze verwijderd en kan de resterende normale bijschildklier een normaal calciumniveau handhaven.
- Als alle 4 de bijschildklieren abnormaal zijn, wordt 3½ van de klieren verwijderd. Er moet wat bijschildklierweefsel in het lichaam achterblijven om normale calciumspiegels te behouden.
- Tijdens de operatie worden de intra-operatieve parathyroïdhormoonspiegels gecontroleerd. Als de zieke bijschildklier(en) allemaal zijn verwijderd, moet het niveau van bijschildklierhormoon vóór verwijdering na verwijdering met ten minste 50% dalen.
Bijschildklieren die tijdens de operatie zijn verwijderd, worden door een patholoog gecontroleerd (bevroren evaluatie) om te bevestigen dat de bijschildklier inderdaad hyperactief was.
Het vinden van alle vier de bijschildklieren tijdens de operatie zal op de lange termijn het hoogste genezingspercentage opleveren.
Wat zijn de risico’s van een operatie?
Alle operaties hebben risico’s. Bij een bijschildklieroperatie ervaren sommige patiënten:
- Kortdurende of blijvende lage calciumspiegels in het bloed (hypocalciëmie). Deze kunnen zich manifesteren als gevoelloosheid/tintelingen in de vingers en rond de mond en spierkrampen.
- Patiënten bij wie 3 of meer bijschildklieren zijn verwijderd, zullen in de eerste week na de operatie zeker lage calciumsymptomen ervaren.
Om deze risico’s te verminderen:
- Alle patiënten krijgen de eerste 2 weken na de operatie calcium- en vitamine D-supplementen. Een patiënt bij wie de 3½-klieren zijn verwijderd, kan de instructie krijgen om nog meer calciumpillen te nemen.
Discussion about this post