Overzicht
Wat is auto-immuunhepatitis?
Auto-immuunhepatitis is een zeldzame maar ernstige leverziekte. Auto-immuun betekent dat het lichaam zichzelf aanvalt; in dit geval vergist het gezond weefsel en cellen voor geïnfecteerd weefsel en cellen en stuurt het antilichamen (die het lichaam gewoonlijk van infecties verlossen) uit om de gezonde levercellen aan te vallen.
Hepatitis treedt op wanneer het gezonde weefsel van de lever ontstoken raakt. Indien niet behandeld, kan het probleem zich ontwikkelen tot cirrose (littekenvorming) van de lever en uiteindelijk tot leverfalen. Als de lever ernstig beschadigd raakt, kan een levertransplantatie nodig zijn.
Auto-immuunhepatitis is gecategoriseerd als Type 1 of Type 2:
- Type 1 wordt gediagnosticeerd bij adolescenten of volwassenen. Dit type komt vaker voor en wordt meestal gevonden in Noord-Amerika.
- Type 2 wordt meestal gediagnosticeerd bij kinderen en kan moeilijker te behandelen zijn.
Symptomen en oorzaken
Wat veroorzaakt auto-immuunhepatitis?
Auto-immuunhepatitis kan plotseling optreden of zich in de loop van de tijd langzaam ontwikkelen. De oorzaak van de ziekte is niet bekend, maar kan in sommige gevallen verband houden met andere systemische (door het hele lichaam) ziekten of blootstelling aan bepaalde medicijnen. Auto-immuunhepatitis kan ook worden geërfd van een ouder of grootouder die ook de ziekte heeft.
Wat zijn de symptomen van auto-immuunhepatitis?
De ziekte treft elke patiënt anders. Sommige patiënten hebben geen symptomen, terwijl anderen symptomen kunnen hebben zoals:
- Vermoeidheid/weinig energie
- Misselijkheid
- Jeukende huid of uitslag
- Geelgekleurde huid of oogwit (geelzucht)
Als de littekens in de lever aanhouden en de leverfunctie verslechtert, kan de patiënt het volgende opmerken:
- Gewrichtspijn
- Buikpijn
- Opgeblazen buik
- Kneuzingen en bloedingen
- braken
- Donkergekleurde urine
- Lichtgekleurde ontlasting
- Verlies van menstruatie bij vrouwen
Diagnose en tests
Hoe wordt auto-immuunhepatitis gediagnosticeerd?
De symptomen van auto-immuunhepatitis kunnen in het begin mild zijn en lijken op griep, dus het kan zijn dat de diagnose niet onmiddellijk wordt gesteld. De arts zal de patiënt lichamelijk onderzoeken en vragen stellen over de medische geschiedenis van de familie. De arts kan ook bepaalde tests bestellen, waaronder:
- Een bloedtest om te controleren op ontsteking in de lever, om de leverfunctie van de patiënt te evalueren en om te controleren op antilichamen die verband houden met auto-immuunhepatitis.
- Echografie van de lever. Echografie is een procedure die hoogfrequente geluidsgolven door lichaamsweefsels uitzendt. De echo’s worden opgenomen en omgezet in video- of fotografische beelden van de binnenkant van het lichaam.
- Indien nodig kan de arts ook een leverbiopsie bestellen, het verwijderen van een klein stukje weefsel uit de lever dat in het laboratorium wordt geanalyseerd op ziekte.
Beheer en behandeling
Hoe wordt auto-immuunhepatitis behandeld?
Zodra auto-immuunhepatitis is vastgesteld, zal een arts medicijnen voorschrijven om de aanval van de antilichamen te stoppen en de ontstoken lever te genezen. De behandeling van auto-immuunhepatitis is meestal een hoge dosis van een steroïde (prednison of prednisolon) om het immuunsysteem te onderdrukken en te voorkomen dat het de lever aanvalt. De arts kan ook azathioprine (Imuran®) voorschrijven om het immuunsysteem te onderdrukken.
Naarmate de toestand verbetert, kan de arts de dosering van de medicijnen verlagen. Als de toestand niet verbetert, kunnen andere immuunonderdrukkende medicijnen nodig zijn.
Patiënten moeten mogelijk enkele jaren worden behandeld voordat de ziekte in remissie gaat (vermindert of verdwijnt), waarna ze van de medicijnen kunnen worden gehaald. Als ze een terugval (terugkeer van de ziekte) hebben, moeten ze de medicijnen mogelijk lange tijd gebruiken.
Als de medicijnen de auto-immuunhepatitis niet adequaat behandelen en de patiënt cirrose of leverfalen ontwikkelt, kan hij of zij een levertransplantatie nodig hebben.
preventie
Kan auto-immuunhepatitis worden voorkomen?
Auto-immuunhepatitis kan niet worden voorkomen.
Wie loopt risico op auto-immuunhepatitis?
Auto-immuunhepatitis treft één op de 100.000 mensen. De ziekte komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, en vrouwen worden meestal gediagnosticeerd in hun jaren ’40 of ’50. Meisjes tussen twee en 14 jaar kunnen ook de ziekte krijgen.
Degenen die mogelijk lijden aan andere auto-immuunziekten, zoals diabetes, reumatoïde artritis, schildklieraandoeningen en coeliakie, lopen ook risico om auto-immuunhepatitis te ontwikkelen (net zoals mensen met auto-immuunhepatitis ook een hoger risico lopen om andere auto-immuunziekten te ontwikkelen).
Een persoon met een familiegeschiedenis van auto-immuunhepatitis heeft ook een hoger risico om de ziekte te ontwikkelen.
Vooruitzichten / Prognose
Wat is de prognose (vooruitzichten) voor patiënten met auto-immuunhepatitis?
Als auto-immuunhepatitis vroeg wordt gediagnosticeerd en met de juiste medicatie wordt behandeld, kan de lever beginnen te genezen en kan hij weer gezonde cellen maken om de ontstoken en met littekens bedekte cellen te vervangen. De symptomen van de patiënt zullen afnemen en de lever kan normaal beginnen te werken.
De patiënt zal de rest van zijn of haar leven moeten worden gecontroleerd en behandeld, zelfs als hij of zij zich beter voelt en de leverfunctie is verbeterd. In veel gevallen zal de patiënt de rest van zijn of haar leven medicijnen moeten gebruiken.
Discussion about this post