Waarom een urineweginfectie gevoelloosheid in de benen kan veroorzaken

Een urineweginfectie is een van de meest voorkomende bacteriële infecties. Hoewel de meeste mensen weten dat de symptomen van een urineweginfectie bestaan uit een branderig gevoel tijdens het plassen, frequente aandrang om te plassen en ongemak in de onderbuik, ervaren sommige mensen onverwachte neurologische symptomen, waaronder gevoelloosheid in de benen. Hoewel dit verband minder vaak wordt besproken, is het een ernstige complicatie die onmiddellijke medische aandacht vereist.

Hoe een urineweginfectie het zenuwstelsel kan aantasten

De relatie tussen urineweginfectie en gevoelloosheid in de benen komt voort uit verschillende mogelijke mechanismen. Als bacteriën het urinaire systeem binnendringen en zich vermenigvuldigen, kan de infectie zich buiten de blaas en plasbuis verspreiden en de nieren aantasten – een aandoening die bekend staat als pyelonefritis. In ernstige gevallen kunnen bacteriën in de bloedbaan terechtkomen, wat leidt tot sepsis – een levensbedreigende systemische reactie op infectie.

Wanneer een infectie ernstig genoeg wordt om sepsis te veroorzaken, kan de ontstekingsreactie van het lichaam de bloedstroom en zenuwfunctie in het hele lichaam aantasten. Verminderde bloedcirculatie naar de perifere zenuwen, vooral zenuwen die de benen bedienen, kan resulteren in gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in de benen. Bovendien kunnen de ontstekingsstoffen die vrijkomen bij een systemische infectie rechtstreeks zenuwweefsel of de beschermende omhulsels rond zenuwen beschadigen.

Spinale betrokkenheid en epiduraal abces

Een van de ernstigste manieren waarop een urineweginfectie gevoelloosheid in de benen kan veroorzaken is door de ontwikkeling van een spinaal epiduraal abces. In zeer zeldzame gevallen kunnen bacteriën van een urineweginfectie zich via de bloedbaan verspreiden naar de wervelkolom, waar ze een pusverzameling vormen in de ruimte rond het ruggenmerg. Als dit abces groeit, drukt het op het ruggenmerg en de zenuwwortels, wat leidt tot progressieve symptomen zoals rugpijn, koorts en gevoelloosheid of zwakte in de benen.

Deze aandoening is een medisch noodgeval omdat langdurige compressie van het ruggenmerg kan leiden tot blijvende verlamming. De bacteriën die het meest verantwoordelijk zijn voor urineweginfecties, met name Escherichia coli en Staphylococcus soorten, zijn geïdentificeerd als veroorzakers van spinale infecties die hun oorsprong vinden in de urinewegen.

Diabetische complicaties en urineweginfecties

Voor mensen met diabetes wordt het verband tussen urineweginfecties en gevoelloosheid in de benen complexer. Mensen met diabetes lopen al een hoog risico op perifere neuropathie – zenuwbeschadiging die vaak de voeten en benen aantast. Ze zijn ook vatbaarder voor urineweginfecties door de verhoogde bloedsuikerspiegel die de groei van bacteriën en een verminderde immuunfunctie bevordert.

Wanneer iemand met diabetes een urineweginfectie ontwikkelt, kan de infectie de bloedsuikercontrole verslechteren, wat op zijn beurt bestaande zenuwschade verergert. De combinatie van diabetische neuropathie en infectiegerelateerde complicaties kan gevoelloosheid in de benen veroorzaken of verergeren. Bovendien lopen mensen met diabetes een hoger risico op ernstige infecties die uitmonden in sepsis, waardoor de neurologische risico’s toenemen.

Onbalans van elektrolyten en uitdroging

Een ernstige infectie van de urinewegen, in het bijzonder een infectie van de nieren, kan de normale nierfunctie verstoren en leiden tot een gevaarlijke disbalans van elektrolyten. De nieren spelen een cruciale rol bij het handhaven van de juiste niveaus van natrium, kalium, calcium en andere mineralen die essentieel zijn voor het functioneren van de zenuwen. Wanneer een infectie de werking van de nieren verstoort, kunnen er abnormale elektrolytenniveaus ontstaan die van invloed zijn op de manier waarop zenuwen signalen doorgeven door het hele lichaam.

Daarnaast hebben mensen met een urineweginfectie vaak last van misselijkheid, braken en een verminderde vochtinname, wat leidt tot uitdroging. Uitdroging verergert de verstoring van de elektrolyten en vermindert het bloedvolume, waardoor de doorbloeding van de perifere zenuwen in de benen mogelijk afneemt. Deze metabolische verstoringen kunnen zich uiten als gevoelloosheid, tintelingen, spierzwakte of kramp in de benen.

Ontstekingsreactie en auto-immuunreactie

In sommige gevallen kan de immuunreactie van het lichaam op een bacteriële infectie zich onbedoeld richten op zenuwweefsel door middel van een proces dat moleculaire nabootsing wordt genoemd. Dit proces treedt op wanneer het immuunsysteem antilichamen produceert tegen bacteriële componenten die sterk lijken op eiwitten in menselijk zenuwweefsel. Deze onbedoelde aanval op de zenuwen wordt het Guillain-Barré syndroom genoemd en kan optreden na verschillende soorten infecties, waaronder ernstige infecties van de urinewegen.

Hoewel het Guillain-Barré-syndroom na urineweginfecties zeldzaam is, is het een bekende complicatie die meestal begint met zwakte en tintelingen in de benen voordat het zich mogelijk verder door het lichaam verspreidt. Deze aandoening vereist onmiddellijk medisch ingrijpen en vereist vaak ziekenhuisopname voor controle en behandeling.

Waarschuwingssignalen die onmiddellijke medische aandacht vereisen

Het gevoelloze gevoel in de benen in verband met een urineweginfectie mag nooit worden afgedaan als een klein symptoom. Er zijn verschillende rode vlaggen die aangeven dat medische spoedeisende hulp nodig is. Als gevoelloosheid in de benen gepaard gaat met hoge koorts, ernstige rugpijn, verwardheid, problemen om de blaas- of darmfunctie onder controle te houden of zwakte waardoor lopen moeilijk wordt, wijzen deze symptomen op een ernstige complicatie waarvoor dringende verzorging nodig is.

Andere verontrustende symptomen zijn een snelle hartslag, ademhalingsmoeilijkheden, extreme vermoeidheid, verminderde urineproductie ondanks het drinken van voldoende vocht, of bloed in de urine. Deze symptomen duiden erop dat de infectie zich heeft ontwikkeld tot sepsis of de nieren of wervelkolom heeft aangetast. Tijd wordt cruciaal in deze situaties, omdat uitgestelde behandeling kan leiden tot blijvende schade aan zenuwen, organen of het ruggenmerg.

Wat je moet doen als je een doof gevoel in je been hebt en vermoedt dat je een urineweginfectie hebt

Als je gevoelloosheid in je benen ervaart in combinatie met symptomen die wijzen op een urineweginfectie, moet je snel de juiste maatregelen nemen om je gezondheid te beschermen en complicaties te voorkomen.

Zoek onmiddellijk medische evaluatie. Wacht niet af of de symptomen vanzelf verbeteren. Neem onmiddellijk contact op met een arts of ga naar een spoedeisende hulpafdeling, vooral als de gevoelloosheid ernstig is, snel erger wordt of gepaard gaat met koorts, rugpijn of moeite met lopen. Leg al je symptomen uit aan het medisch personeel, met de nadruk op zowel de plasklachten als de neurologische veranderingen die je ervaart.

Probeer geen zelfdiagnose of zelfbehandeling uit te voeren. Hoewel eenvoudige urineweginfecties die beperkt blijven tot de blaas soms behandeld kunnen worden met voorgeschreven antibiotica, wijst de aanwezigheid van gevoelloosheid in de benen op een ernstigere aandoening die professioneel medisch onderzoek vereist. Vertrouw bij neurologische symptomen niet op vrij verkrijgbare pijnstillers voor de urinewegen of antibiotica die overgebleven zijn van eerdere recepten.

Zorg voor een volledige medische voorgeschiedenis. Wanneer je een afspraak maakt met een arts, wees dan bereid om je volledige medische geschiedenis te bespreken, inclusief eventuele diabetes, eerdere urineweginfecties, recente operaties of medische procedures, huidige medicijnen en eventuele onderliggende aandoeningen die je immuunsysteem beïnvloeden. Deze informatie helpt de arts bij het identificeren van risicofactoren voor gecompliceerde infecties en begeleidt het testen.

Grondige diagnostische evaluatie. Je arts zal verschillende tests bestellen om de oorzaak van je symptomen vast te stellen en de ernst van de infectie te beoordelen. Deze onderzoeken kunnen urineonderzoek en urinekweek omvatten om de bacterie die de infectie veroorzaakt te identificeren en te bepalen welk antibioticum het meest effectief zal zijn. Bloedonderzoeken beoordelen de nierfunctie, controleren op tekenen van sepsis en evalueren de elektrolytenniveaus. Beeldvormend onderzoek zoals computertomografie of magnetische resonantie kan nodig zijn om de nieren, wervelkolom en omliggende weefsels te onderzoeken op tekenen van abcessen, ontstekingen of andere complicaties.

Volg de aanbevelingen voor behandeling zorgvuldig op. Behandeling van een urineweginfectie die neurologische symptomen veroorzaakt vereist meestal ziekenhuisopname voor intraveneuze antibiotica, vooral als er bezorgdheid is over nierbetrokkenheid of sepsis. Als er een abces in de ruggengraat is geïdentificeerd, moet er naast een antibioticakuur mogelijk ook chirurgische drainage plaatsvinden. Voltooi de volledige kuur van voorgeschreven antibiotica, zelfs als je je beter begint te voelen, want voortijdig stoppen met de behandeling kan ervoor zorgen dat de infectie terugkeert of antibioticaresistentie ontwikkelt.

Drink voldoende water. Tenzij je arts anders adviseert, helpt het drinken van voldoende vloeistoffen om bacteriën uit het urinewegstelsel te spoelen en ondersteunt het de nierfunctie. Water is over het algemeen de beste keuze, hoewel je arts specifieke dranken of intraveneuze vloeistoffen kan aanbevelen, afhankelijk van je aandoening en elektrolytenniveaus.

Houd je symptomen goed in de gaten. Houd veranderingen in je toestand in de gaten, zoals of de gevoelloosheid verbetert, hetzelfde blijft of verergert. Let op nieuwe symptomen die zich voordoen, zoals toenemende zwakte, uitbreiding van gevoelloosheid naar andere lichaamsgebieden of problemen met de coördinatie. Meld deze veranderingen onmiddellijk aan uw behandelteam, want deze veranderingen kunnen duiden op progressie van de ziekte of op de noodzaak om de behandeling aan te passen.

Regel vervolgzorg. Na de eerste behandeling moet je alle aanbevolen vervolgafspraken plannen en bijwonen. Uw arts zal willen controleren of de infectie is verdwenen, het herstel van de zenuwfunctie beoordelen en eventuele complicaties in de gaten houden. Sommige mensen kunnen fysiotherapie of revalidatie nodig hebben als de infectie significante zwakte of mobiliteitsproblemen heeft veroorzaakt.

Pak onderliggende risicofactoren aan. Werk samen met je zorgteam om alle factoren die kunnen hebben bijgedragen aan het ontwikkelen van een ernstige urineweginfectie te identificeren en aan te pakken. Deze maatregelen kunnen bestaan uit een beter beheer van diabetes, behandeling van urineretentie of anatomische afwijkingen, evaluatie van de werking van het immuunsysteem of bespreking van preventieve strategieën om het risico op toekomstige infecties te verminderen.

Het verband tussen urineweginfecties en gevoelloosheid in de benen onderstreept een belangrijk medisch principe: gewone infecties kunnen soms ongewone en ernstige complicaties veroorzaken. Hoewel de meeste urineweginfecties met een eenvoudige behandeling met antibiotica verdwijnen, moet je weten wanneer de symptomen duiden op iets ernstigers. Gevoelloosheid van het been in combinatie met plasklachten moet altijd leiden tot onmiddellijk medisch onderzoek.