Wetgeving van Minnesota geeft moeders die baby’s in de gevangenis ter wereld brengen een gezonde start

Na de geboorte van een baby koestert een ouder zich in de beloning van tijd doorbrengen met hun pasgeboren baby. Wanneer die baby slechts enkele dagen later wordt weggehaald, verstoort dit de hechtingservaring. Gedetineerde ouders kennen die verstoring maar al te goed. Maar één staat verandert dat verhaal.

Minnesota’s Healthy Start Act geeft nieuwe moeders in de gevangenis de kans om die kritieke tijd door te brengen in contact met hun baby’s. De tweeledige wetgeving staat gedetineerde moeders die net zijn bevallen toe om een ​​deel van hun straf uit te zitten in een gemeenschapsomgeving met hun pasgeborene.

Wat is de Gezonde Start Act?

De wet op de gezonde start, die in mei is aangenomen, staat de commissaris voor correcties toe om gedetineerde vrouwen die zwanger zijn of die net zijn bevallen, te plaatsen in alternatieve instellingen voor de gemeenschap, zoals verslavingszorgfaciliteiten of opvanghuizen. De moeders kunnen maximaal een jaar in de instelling blijven met hun baby. Bovendien kunnen vrouwen die hulp of behandeling nodig hebben, deze krijgen.

Een team van uitsluitend vrouwen van senatoren en vertegenwoordigers van de staat verdedigde de wetgeving die door het Department of Corrections was opgesteld. Andere pleitbezorgers speelden een belangrijke rol bij de passage van de wet, waaronder gevangenisdoula’s, voorheen opgesloten moeders, pleitbezorgers van kinderen en academische partners die onderzoek deden.

Hoewel minder dan een dozijn staten kinderdagverblijven hebben, is Minnesota de enige staat met dit soort oplossingen. Er is momenteel geen federale norm voor de behandeling van ouders die een baby ter wereld brengen terwijl ze opgesloten zitten.

De wet probeert een innovatief compromis te zijn dat de menselijkheid en noodzaak van ouderlijke binding biedt, terwijl het nog steeds mogelijk is dat gerechtigheid wordt gediend als de nieuwe ouder hun zinnen voltooit.

Waarom de wet nodig is?

Autumn Mason was overrompeld nadat een pleidooiovereenkomst waardoor ze tijd in een gemeenschap kon dienen, werd vernietigd. Ze was bang, in shock en 7 maanden zwanger toen ze werd veroordeeld tot Shakopee Correctional Facility, Minnesota’s enige gevangenis voor vrouwen.

Mason beviel tijdens zijn gevangenschap. Ze moest proberen een band met haar baby te krijgen, borstvoeding te geven en huid-op-huidcontact te hebben met een gevangenisbewaker in haar ziekenhuiskamer. En ze had maar 36 uur om het te doen. Na die tijd nam Mason’s moeder haar pasgeboren dochter mee. Mason moest terugkeren naar de gevangenis.

“Een vaas zien vallen en breken en barsten in slow motion – ik denk dat dat de beste manier is om te beschrijven hoe ik me van binnen voelde”, zegt Mason. Ze werd moedeloos toen ze terugging naar haar cel. Haar dochter kreeg koliek, huilde urenlang en kreeg spijsverteringsproblemen. De scheiding verwoestte zowel moeder als kind.

Mason is niet de enige. Volgens statistieken van het Minnesota Department of Corrections werden tussen 2013 en 2020 278 zwangere vrouwen veroordeeld tot gevangenisstraffen. Ze moesten de scheiding van hun baby dagen na de bevalling doorstaan.

“Ons huidige proces is echt traumatiserend voor zowel de moeder als de baby. Het maakt mensen niet klaar voor succes als we aandringen op hereniging”, merkt Safia Khan op, directeur regering en externe betrekkingen van het Minnesota Department of Corrections.

Voor veel ouders wordt de pijn verergerd door een gebrek aan vermogen om hun kind te zien. Aanvullende statistieken merken op dat meer dan de helft van de opgesloten moeders geen bezoek krijgen van hun baby’s, omdat het moeilijk kan zijn voor de verzorger.

“In de meeste gevallen brengen de verzorgers van deze baby’s ze om verschillende redenen helemaal niet naar de gevangenissen om ze te bezoeken. Vaak wonen de verzorgers gemiddeld meer dan twee uur rijden van onze enige vrouwengevangenis. In sommige gevallen hebben ze een baan, moeten ze rondkomen en kunnen ze het zich niet veroorloven om op bezoek te komen”, legt Khan uit.

Mason zou haar moeder bellen en haar baby horen huilen, terwijl ze niets kon doen om haar kind te kalmeren. Mason werd ernstig depressief. Postpartumdepressie komt vaak voor, een op de negen vrouwen ervaart het. Stressvolle situaties kunnen die gevoelens verergeren.

Kinderen worden ook getroffen

Terwijl Mason pijn had, toont onderzoek aan dat moeders niet de enigen zijn die lijden wanneer moeders en baby’s kort na de geboorte van elkaar worden gescheiden.

“Het idee [of the baby’s] scheiding van de biologische moeder is echt hartverscheurend en heeft gevolgen voor de ontwikkeling in termen van de sociale en emotionele ontwikkeling van kinderen in de kindertijd”, zegt Rebecca Shlafer, PhD, MPH, een assistent-professor kindergeneeskunde aan de University of Minnesota Medical School en onderzoek directeur van het Minnesota Prison Doula Project.

Dr. Shlafer merkt op dat wanneer de vroege binding door voeden, borstvoeding geven en knuffelen niet plaatsvindt, dit een ontwikkelingsleemte bij een kind kan achterlaten. Hoewel ze vaak uiteindelijk herenigd worden, wordt er aanzienlijke schade aangericht.

Kinderen kunnen jarenlang worstelen met onthechting, angst en moeite met socialiseren. Mason erkent dat haar nu 7-jarige dochter nog steeds ontwikkelings- en gehechtheidsproblemen heeft.

Omdat hij een hulpbron wil zijn om andere mensen te helpen die in de gevangenis bevallen, dient Mason nu als re-entry coach, peer support professional en facilitator van ouderschapsprogramma’s voor het Minnesota Prison Doula Project. Ze zegt te erkennen hoe schadelijk en traumatisch de ervaring kan zijn en wil anderen steunen. En daar hoort ook het ondersteunen van de Wet Gezonde Start bij.

Ouders helpen in de toekomst

De Healthy Start Act biedt daarvoor hoop: een gezonde start in het leven van gedetineerde moeders en hun kinderen.

Voorstanders van de wet kijken uit naar de implementatie en impact ervan in het leven van gedetineerde moeders. Ze hopen ook dat het in de toekomst als blauwdruk dient voor andere staten.

“Onze hoop hierop is om twee generaties tegelijk te beïnvloeden. Je krijgt niet vaak de kans om dat op zo’n tastbare manier te doen”, zegt Khan. “Uiteindelijk gaat het om de kinderen.”