Wat is thoracentese?

Thoracentese is een medische procedure om wat vocht tussen de longen en de borstwand te verwijderen. De naam is afgeleid van de Griekse woorden thorax (“borst”) en centesis (“punctie”). Het wordt gebruikt om medische aandoeningen te diagnosticeren en te behandelen die deze vochtophoping veroorzaken, een zogenaamde “pleurale effusie”. Thoracentese is ook bekend onder de term ’thoracocentese’.

Doel van thoracentese

Normaal gesproken mag er zich slechts een zeer kleine hoeveelheid vloeistof tussen de buitenkant van de long en de borstwand bevinden, tussen de twee membranen (pleura) die de longen bedekken. Maar soms zorgt een medisch probleem ervoor dat er meer vocht in dit gebied wordt verzameld. Dit is overtollig vocht dat bekend staat als een pleurale effusie. Meer dan 1,5 miljoen mensen per jaar in de VS ervaren zo’n pleurale effusie.BB

Soms hebben mensen die een pleurale effusie ervaren symptomen zoals kortademigheid, hoesten of pijn op de borst. Andere keren heeft een persoon mogelijk geen symptomen. In dit geval kan pleurale effusie eerst worden waargenomen en gediagnosticeerd op een andere test, zoals een thoraxfoto.

Diagnostische en/of therapeutische techniek

Thoracentese verwijdert een deel van de overtollige vloeistof rond de longen wanneer er een pleurale effusie is. Soms wordt thoracentese gebruikt als een behandeling om de symptomen van een pleurale effusie te verminderen. Door al dat extra vocht kunt u kortademig worden. Als u er een deel van verwijdert, kunt u zich misschien meer op uw gemak voelen.

Andere keren wordt thoracentese gebruikt bij de diagnose. Het is bijvoorbeeld waarschijnlijk dat u thoracentese nodig heeft als u een nieuwe pleurale effusie heeft en als de medische reden daarvoor niet duidelijk is. Gedetailleerde analyse van de vloeistof in een laboratorium kan helpen bij het identificeren van de oorzaak van uw probleem. Dit type thoracentese verwijdert meestal een kleinere hoeveelheid vloeistof in vergelijking met een therapeutische thoracentese.

Oorzaken van pleurale effusie

De meest voorkomende oorzaken van pleurale effusies zijn de volgende:

• Kanker
• Congestief hartfalen
• Longembolie
• Recente operatie
• Longontsteking

Er zijn echter ook andere medische oorzaken mogelijk, waaronder bepaalde auto-immuunziekten en andere problemen die het cardiovasculaire, gastro-intestinale of pulmonale systeem aantasten. Bepaalde medicijnen, zoals amiodaron, kunnen bij sommige mensen ook leiden tot pleurale effusies. Omdat sommige van de problemen die pleurale effusies veroorzaken behoorlijk ernstig zijn, is het belangrijk dat beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg thoracentese uitvoeren om het probleem te lokaliseren.

Soms kan thoracentese worden gebruikt voor diagnose en therapie tegelijk, om onmiddellijke symptoomverlichting te bieden terwijl de diagnose wordt beperkt.

Risico’s en contra-indicaties

Mensen met bepaalde medische aandoeningen kunnen thoracentese niet veilig hebben. Thoracentese wordt bijvoorbeeld meestal niet aanbevolen voor mensen met ernstige ademhalingsinsufficiëntie of mensen die geen adequate bloeddruk hebben. Mensen die niet stil kunnen zitten voor de procedure, kunnen het ook niet veilig hebben. Zorgverleners zijn ook erg voorzichtig bij het geven van thoracentese bij mensen met bepaalde longziekten zoals emfyseem of bij mensen die beademingsondersteuning krijgen.

Voor de procedure

Vóór de thoracentese zal uw zorgverlener met u praten over al uw medische aandoeningen, een lichamelijk onderzoek uitvoeren en uw gezondheid beoordelen. Dit zal ervoor zorgen dat thoracentese zinvol is voor u.

U moet uw medicijnen ook met uw arts bespreken. Als u medicijnen gebruikt die uw bloed beïnvloeden (zoals Coumadin), hoeft u uw medicatie mogelijk niet in te nemen op de dag van de procedure.

Aarzel niet om uw arts vragen te stellen over de procedure. Ondergaat u de procedure voor diagnose, voor therapie of voor beide? Krijgt u voor de ingreep een kalmerend middel? Krijgt u echobegeleiding tijdens uw ingreep? Zo niet, waarom niet? Krijgt u daarna een thoraxfoto? Dit is je kans om een ​​idee te krijgen van wat je kunt verwachten.

timing

De procedure zelf duurt meestal ongeveer 15 minuten, hoewel het opzetten en opruimen langer duurt. U moet ook tijd plannen voor monitoring achteraf.

Plaats

Meestal zal een zorgverlener de thoracentese uitvoeren, waarbij verpleegkundigen voor en na de procedure assisteren. Afhankelijk van de situatie kan het worden uitgevoerd in een ziekenhuis of op het kantoor van een behandelaar.

Eten en drinken

Meestal moet u enkele uren vóór de procedure eten en drinken vermijden.

Vooraf afspraken

Als u een thoracentese ondergaat als poliklinische patiënt, zorg er dan voor dat u uw verzekeringskaart en alle benodigde papieren meeneemt. U kunt van plan zijn uw gebruikelijke kleding te dragen.

Als u na de procedure het ziekenhuis verlaat, moet u regelen dat u na het onderzoek naar huis rijdt.

Tijdens de procedure

Uw medisch team bestaat uit uw zorgverlener, een of meer verpleegkundigen en gezondheidshulpmiddelen of kliniekpersoneel.

Pre-test

Iemand kan u vragen een toestemmingsformulier te ondertekenen. Iemand kan ook de juiste kant markeren voor het inbrengen van de naald.

Voorafgaand aan de procedure zelf, zal iemand de benodigde tools instellen. U zult waarschijnlijk ook aangesloten zijn op apparatuur om u tijdens de procedure te helpen controleren, zoals uw bloeddruk.

Meestal hebben mensen thoracentese wanneer ze volledig wakker zijn. Sommige mensen kiezen er echter voor om vóór de procedure een kalmerend middel te nemen, zodat ze wakker maar slaperig zijn.

Gedurende Thoracentese

Tijdens de procedure zitten de meeste mensen met hun hoofd en armen op een tafel. Minder vaak kan de medische situatie vereisen dat de persoon gaat liggen. Iemand zal het gebied operatief afdekken en klaarmaken voor de procedure.

In het verleden werd thoracentese vaak aan het bed uitgevoerd zonder enige vorm van beeldvorming. Nu wordt het echter vaak gedaan met behulp van echografie. Dit kan het risico op een mogelijke complicatie, zoals een pneumothorax, helpen verminderen. Uw zorgverlener kan dus echografie gebruiken om de beste plaats te bepalen om de naald in te brengen.

Iemand reinigt de huid rond het gebied waar de naald moet worden ingebracht. Dan zal iemand het gebied injecteren met verdovende medicijnen, zodat u niet zoveel pijn voelt als de naald erin gaat.

De beoefenaar kan dan de naald tussen twee van uw ribben schuiven en deze in de pleuraholte leiden. Als dit gebeurt, ontvang je instructies om je adem in te houden. U kunt een gevoel van ongemak of druk hebben als dit gebeurt. U kunt ook hoesten of pijn op de borst krijgen omdat uw zorgverlener het overtollige vocht rond uw longen wegzuigt.

Vervolgens wordt de naald verwijderd en wordt het gebied verbonden. In sommige gevallen, als verwacht wordt dat de vloeistof snel weer zal ophopen (zoals bij borsttrauma), kan een drain worden aangesloten voordat de naald wordt verwijderd. Hierdoor kan overtollig vocht continu worden verwijderd.

Na de procedure

Mensen moeten worden gecontroleerd nadat ze thoracentese hebben gekregen, zelfs als ze de procedure poliklinisch ondergaan. Dat komt omdat thoracentese soms complicaties veroorzaakt. Als het goed met je gaat, mag je over een uur of zo naar huis.

Mogelijke complicaties

De meest voorkomende potentieel ernstige complicatie van thoracentese is pneumothorax. Enkele andere mogelijke problemen zijn:

• Re-expansie longoedeem (REPE)
• Schade aan de milt of lever
• Infectie
• Luchtembolie
• Kortademigheid
• Pijn
• bloeden

In sommige gevallen kunnen deze complicaties betekenen dat u langer in het ziekenhuis moet blijven. Sommige hebben mogelijk een behandeling nodig, zoals het inbrengen van een thoraxslang als u een grote pneumothorax krijgt. Andere keren is monitoring voldoende. Het goede nieuws is dat ernstige complicaties relatief zeldzaam zijn, vooral wanneer zorgverleners ervaren zijn en echografie gebruiken om de procedure uit te voeren.

Medische beeldvorming na thoracentese

De meeste mensen hoeven geen medische beeldvorming te laten doen na thoracentese. Het is echter mogelijk dat u daarna medische beeldvorming moet krijgen als uw symptomen erop wijzen dat u mogelijk een complicatie heeft door een thoracentese, zoals kortademigheid of pijn op de borst door een pneumothorax. Dit kan betekenen dat u een echografie aan het bed krijgt, of dat u een röntgenfoto krijgt.BSommige instellingen krijgen ook thoraxfoto’s van hun patiënten, zelfs als ze geen symptomen hebben, om er zeker van te zijn dat alles goed is gegaan.

Mogelijk heeft u ook onder andere omstandigheden beeldvorming nodig die uw risico op complicaties vergroten, zoals het inbrengen van meerdere naalden, een vergevorderde longziekte, mechanische beademing of als een grote hoeveelheid vloeistof is verwijderd.BSoms krijgen mensen ook medische beeldvorming na thoracentese om eventueel achtergebleven vocht te beoordelen.

Resultaten interpreteren

Als u een diagnostische thoracentese heeft, wordt uw vloeistof voor analyse naar het laboratorium gestuurd. De tests die hier worden uitgevoerd, kunnen een dag of langer duren voordat ze terugkomen. Uw arts kan u informeren over de specifieke resultaten in uw situatie. Deze resultaten kunnen uw zorgverlener helpen bij het diagnosticeren van uw specifieke medische aandoening.

Tests van vloeistof verzameld uit thoracentese

Vloeistof van verschillende oorzaken heeft een aantal verschillende kenmerken. Het vloeibare uiterlijk biedt enkele belangrijke aanwijzingen over de algemene oorzaak van vochtophoping. Enkele veelvoorkomende tests die op de vloeistof kunnen worden uitgevoerd, zijn de volgende:

• Glucose
• Ph
• Celtelling
• Eiwit
• Tests voor bacteriën
• Lactaatdehydrogenase

Andere tests kunnen onder specifieke omstandigheden nodig zijn, zoals tests voor tumormarkers of tests voor markers van congestief hartfalen.BB

Na analyse kunt u uw arts horen verwijzen naar de pleuravocht als een “transsudaat” of als een “exsudaat”. Exudaten zijn dikkere vloeistoffen die optreden wanneer een soort ontstekingsvloeistof uit cellen lekt. Transudaten zijn dunner en helderder en ontstaan ​​door vloeistof die uit de longcapillairen stroomt. Veelvoorkomende oorzaken van transudaten zijn levercirrose of hartfalen. Daarentegen zou een infectie of kanker eerder exsudaten veroorzaken.BDeze termen zijn slechts algemene categorieën die uw arts kunnen helpen ontdekken wat er met uw gezondheid aan de hand is.

Follow-up: diagnostische thoracentese

Soms is een diagnostische thoracentese niet overtuigend. Dat betekent alleen dat uw zorgverlener meer informatie nodig heeft om de oorzaak van uw medische problemen te achterhalen. Afhankelijk van de context heeft u mogelijk een of meer van de volgende zaken nodig:

• Aanvullende bloedonderzoeken

• Bronchoscopie (een procedure waarbij een buisje in uw bronchiën wordt gebracht)

• Percutane pleurale biopsie (een procedure waarbij een deel van het pleurale weefsel wordt verwijderd)
• Thoracoscopie (een procedure waarbij zorgverleners het longoppervlak onderzoeken)

Mogelijk hebt u ook een longarts nodig om betrokken te raken bij uw diagnose en zorg. Als u onlangs een medische aandoening heeft gekregen, zal uw medisch team u helpen bij het plannen van de beste behandeling voor u.

Follow-up: therapeutische thoracentese

De meerderheid van de mensen die een therapeutische thoracentese ondergaan, ervaart de volgende maand verbeterde symptomen. Bij sommige mensen moet de thoracentese echter worden herhaald als een pleurale effusie terugkeert vanwege hun onderliggende medische aandoening. In dit geval zal uw zorgteam hard werken om uw algehele klinische beeld te beheren.

Sommige oorzaken van pleurale effusie zijn ernstig en vereisen een snelle behandeling. Het is gemakkelijk om je zorgen te maken, zelfs voordat je zelfs maar resultaten hebt. Het is echter het beste om niet op de zaken vooruit te lopen. Met moderne technieken veroorzaakt thoracentese slechts zelden significante bijwerkingen. Het is een zeer nuttige diagnostische procedure om u de antwoorden te geven waarnaar u op zoek bent. Aarzel niet om deze te stellen als u vragen heeft over hoe de procedure werkt of hoe u de resultaten van uw procedure het beste kunt interpreteren.