Veroorzaken schildklieraandoeningen vergeetachtigheid en hersenmist?

Heb je het gevoel dat je vaker dingen vergeet of alsof je hersenen in de mist gehuld zijn?

Geheugenverlies heeft veel triggers en sommige zijn gerelateerd aan de ziekte van Alzheimer of andere vormen van dementie. Anderen zijn te wijten aan potentieel omkeerbare oorzaken, waaronder een schildklieraandoening.

Dit artikel legt het verband tussen schildklier en geheugen uit en legt uit hoe de schildklieraandoeningen van hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie de symptomen van dementie kunnen nabootsen. Het identificeert ook de medicijnen die vaak worden gebruikt om schildklieraandoeningen te behandelen, evenals twee meer agressieve opties.

Schildklier en geheugen

De schildklier is een klier in uw nek die hormonen produceert die de groei en ontwikkeling reguleren. Als de schildklier niet goed functioneert, kunnen er veel problemen ontstaan. Ze omvatten extreme vermoeidheid, gewichtsverlies of -toename, snelle hartslag en haaruitval.

Zowel hypothyreoïdie (een “traag werkende” schildklier) als hyperthyreoïdie (een “overactieve” schildklier) kunnen ook cognitieve problemen veroorzaken die symptomen van milde dementie kunnen nabootsen.

Wat is dementie?

Dementie is een algemene term die verwijst naar niet één maar meerdere aandoeningen die geheugenverlies en andere cognitieve vaardigheden veroorzaken die nodig zijn om de basisactiviteiten van het dagelijks leven uit te voeren. De ziekte van Alzheimer is waarschijnlijk de meest bekende vorm van dementie.

De manier waarop dementie zich “aandeelt” verschilt van persoon tot persoon. Maar een persoon met dementie vertoont meestal ten minste twee van de volgende symptomen:

• Veranderde visuele waarneming
• Moeite met focussen of opletten
• Verminderd redeneren en beoordelen
• Verslechtering van communicatie en taal
• Geheugenverlies
• Objecten verkeerd plaatsen

Symptomen van milde dementie ontwikkelen zich soms wanneer de schildklierspiegels abnormaal zijn, maar lijken over het algemeen met de behandeling te verdwijnen.

Cognitieve symptomen bij hypothyreoïdie

Vrouwen hebben drie keer meer kans dan mannen om hypothyreoïdie te ontwikkelen – een medische aandoening waarbij het lichaam niet genoeg van het schildklierhormoon produceert.

Cognitieve symptomen van mensen met hypothyreoïdie zijn geheugenproblemen en concentratieproblemen.

Onderzoekers weten niet helemaal zeker waarom deze problemen aan de oppervlakte komen, maar ze weten wel dat “hypothyreoïdie het geheugen aantast omdat schildklierhormonen een rol spelen in hersengebieden die cruciaal zijn voor ons geheugen en cognitieve vaardigheden.” En wanneer de productie van het schildklierhormoon vertraagt, voelen mensen het ‘via hersenmist’.

Kleine veranderingen in het uitvoerend functioneren zijn ook opgemerkt bij onbehandelde of onderbehandelde hypothyreoïdie. Uitvoerend functioneren omvat vaardigheden zoals plannen, impulsbeheersing en het nemen van beslissingen.

Cognitieve symptomen bij hyperthyreoïdie

Hyperthyreoïdie treedt op wanneer uw schildklier meer schildklierhormoon produceert dan uw lichaam nodig heeft.

Sommige mensen met hyperthyreoïdie (ook wel de ziekte van Graves genoemd) vertonen gewoonlijk een slechte concentratie, tragere reactietijden, verminderde ruimtelijke organisatie en geheugenverlies.

Schildklierpillen kunnen helpen

Gelukkig zijn er effectieve behandelingen beschikbaar voor mensen met schildklierproblemen, waaronder medicatie:

• Mensen met hypothyreoïdie worden vaak voorgeschreven levothyroxine. De natriumtablet bevat een synthetisch hormoon om na te bootsen thyroxinedie de schildklier van nature produceert.
• Mensen met hyperthyreoïdie nemen vaak methimazol of propylthiouracil. Geen van beide biedt een remedie, waarbij veel mensen de medicatie voor het leven gebruiken.

Als je een van deze pillen krijgt voorgeschreven, zegt de British Thyroid Foundation dat er goede redenen zijn om optimistisch te zijn: “Gelukkig verbeteren de psychologische symptomen in de overgrote meerderheid van de gevallen als de schildklieraandoening onder controle wordt gebracht door behandeling.”

Twee andere behandelingsopties

Schildkliermedicatie kan de eenvoudigste behandeling zijn, maar twee andere tactieken kunnen een onder- of overactieve schildklier matigen:

• Radioactief jodiumtherapie omvat het via de mond innemen van radioactief jodium, hetzij in capsulevorm of in vloeibare vorm. De behandeling vernietigt langzaam maar zeker de cellen van de schildklier die schildklierhormoon produceren. (Het laat andere lichaamsweefsels met rust).

• Er kan een operatie worden uitgevoerd om een ​​deel of het grootste deel van een schildklier te verwijderen. Schildklierchirurgie is een laatste redmiddel, hoewel het een goede optie kan zijn voor bijvoorbeeld zwangere vrouwen die geen schildkliermedicatie kunnen nemen.

Schildklierproblemen en risico op dementie

Verschillende onderzoekers hebben zich afgevraagd of hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie het risico op het ontwikkelen van dementie verhoogt. Bevindingen over deze vraag zijn onder meer:

• Eén studie toonde aan dat deelnemers met subklinische hyperthyreoïdie (gedefinieerd als TSH-niveaus lager dan 0,10 mIU/L) een grotere cognitieve achteruitgang vertoonden in de loop van het onderzoek en een verhoogd risico op dementie. Er was geen verhoogd risico bij mensen met minder significante thyroïdstimulerend hormoon (TSH) niveaus. Te veel TSH kan duiden op hyperthyreoïdie, terwijl te weinig op hypothyreoïdie kan wijzen.
• Onderzoekers hebben ook gekeken naar verschillende onderzoeken naar de schildklierfunctie en cognitie. Ze concludeerden dat subklinische hyperthyreoïdie gecorreleerd zou kunnen zijn met een risico op dementie; ze ontdekten echter ook dat de scores voor mini-mental state exam (MMSE) niet sneller afnamen met de aanwezigheid van hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie of normaal functioneren van de schildklier.
• Een ander overzicht van 13 verschillende onderzoeken wees uit dat subklinische hypothyreoïdie gecorreleerd was met een verhoogd risico op dementie bij degenen die jonger waren dan 75 jaar en bij degenen met hogere TSH-waarden.
• In een postmortaal onderzoek bij oudere volwassenen bleek hypothyreoïdie die werd behandeld het risico op hersenpathologie van Alzheimer niet te verhogen. Dit geeft niet het daadwerkelijke cognitieve functioneren van de persoon aan, maar het toont wel aan dat er geen correlatie is gevonden tussen daadwerkelijke hersenveranderingen van de ziekte van Alzheimer en schildklierniveaus.
• Nog een andere studie wees uit dat hypothyreoïdie niet gecorreleerd was met een verhoogd risico op milde cognitieve stoornissen. De onderzoekers merken op dat deze resultaten ervan uitgaan dat hypothyreoïdie is behandeld en dat er dus geen langetermijneffecten op het cognitief functioneren lijken te zijn.

Kortom, hoewel onderzoeksresultaten inconsistent kunnen zijn, lijkt het erop dat grote cognitieve problemen zich waarschijnlijk niet zullen ontwikkelen met hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie. En kleine cognitieve problemen die verband houden met het functioneren van de schildklier (zoals vergeetachtigheid en hersenmist) zijn vaak tijdelijk.

Als u een ernstige cognitieve achteruitgang vertoont, moet uw zorgverlener uiteindelijk een uitgebreide beoordeling uitvoeren om te bepalen of andere medische aandoeningen mogelijk bijdragen aan uw huidige toestand.

Overzicht

Het kan beschamend zijn om vergeetachtig te lijken. Maar als je te maken hebt met een schildklieraandoening, moet je jezelf wat slapper maken: als je schildklier niet goed werkt, kan dit geheugenproblemen veroorzaken. Symptomen van zowel een overactieve als een traag werkende schildklier kunnen lijken op milde dementie, waarbij een slechte concentratie en geheugenproblemen rode vlaggen zijn. Het goede nieuws is dat medicatie zowel hypothyreoïdie als hyperthyreoïdie onder controle kan krijgen.

Als u vergeetachtigheid ervaart of moeite heeft met concentreren, samen met uw schildklierproblemen, waarschuw dan uw zorgverlener. Hoewel u zich aanvankelijk misschien beschaamd of ongemakkelijk voelt over uw hersenmist, moet u uzelf eraan herinneren dat het delen van deze kennis met uw zorgverlener u beiden in staat stelt om te werken aan het doel om uw normale functioneren te herstellen.