Speciaal onderwijs voor hersenletsel

Kinderen met traumatisch hersenletsel (TBI) vormen unieke uitdagingen voor ouders en speciale opvoeders. Traumatisch hersenletsel is als diagnostische categorie opgenomen in het IDEA en studenten met een invaliderend hersenletsel komen in aanmerking voor speciaal onderwijs en aanverwante diensten.Afhankelijk van de mate van letsel, zullen de behoeften van studenten variëren. Verder, als een student een leerstoornis heeft voordat hersenletsel optreedt, zal de leerstoornis van de student waarschijnlijk problematischer worden.

Coördinatie van speciaal onderwijs voor traumatisch hersenletsel

Het is erg belangrijk voor ouders en scholen om samen te werken met medische professionals als leerlingen weer naar school gaan na een hersenletsel. Dit zal de planning mogelijk maken om tijdig de nodige ondersteuning in een school te hebben om de student te helpen een succesvolle overgang te maken.

Ouders kunnen de school helpen bij de voorbereidingen door evaluatie- en behandelingsinformatie van de artsen en therapeuten van de leerling te delen met de beheerders van het speciaal onderwijs van de school en het schoolhoofd. Dit is vooral belangrijk in gevallen waarin schoolpersoneel de training nodig heeft om aan de behoeften van het kind te voldoen voordat ze met hersenletsel naar school terugkeren.

Wat zijn symptomen en gedragingen van traumatisch hersenletsel?

Afhankelijk van de ernst van de handicap en welk deel van de hersenen gewond is, zullen studenten met deze verwondingen een reeks symptomen vertonen, van mild tot slopend. Veelvoorkomende problemen zijn:

• Hyperactiviteit en impulsiviteit

• Stemmingswisselingen en opstandig gedrag
• Geheugen- en communicatieproblemen
• Ongeremdheid
• Sociaal ongepast taalgebruik
• Het onvermogen om hun gedrag te herkennen is beledigend of ongepast
• Depressie
• Onvermogen om te focussen of op te letten
• Lichamelijke problemen

Hoewel studenten met hersenletsel kunnen lijken alsof er niets mis met hen is, is hun interne hersenletsel zeer reëel en kan het in de loop van de tijd wel of niet verbeteren. Bijgevolg moeten gedragingen zoals hierboven vermeld door leerkrachten en ouders niet worden gezien als eenvoudige gedragsproblemen.

Hersengewonde studenten met een leerstoornis — Planning van het speciaal onderwijsprogramma

Om een ​​effectief Individueel Onderwijsprogramma (IEP) te ontwikkelen voor leerlingen met hersenletsel en aanverwante leerstoornissen, is het belangrijk om zoveel mogelijk informatie over het kind te verzamelen door alle beschikbare medische gegevens te bekijken en een grondige individuele evaluatie uit te voeren.

De evaluatie moet intelligentietests, academische beoordeling in lezen, schrijven en rekenen, beoordeling van adaptieve gedragsvaardigheden, beoordelingsschalen voor probleemgedrag, ontwikkelings- en sociale geschiedenis, spraak- en taalbeoordeling en ergotherapie-evaluatie omvatten. In gevallen waar studenten grove motorische problemen hebben, zoals lopen of grote lichaamsbewegingen, is ook een fysiotherapeutische evaluatie nodig.

Ontwikkeling van individueel onderwijsprogramma voor leerlingen met hersenletsel met leerproblemen

Een individueel ontwikkelingsteam voor onderwijsprogramma’s, bestaande uit de ouders van het kind, reguliere leerkrachten, een leerkracht speciaal onderwijs en de beoordelaars, moeten bijeenkomen om hun bevindingen te bespreken en een plan te ontwikkelen. Indien mogelijk kan het nuttig zijn om medische professionals op te nemen die het kind tijdens hun ziekenhuisopname hebben behandeld. Als er geen artsen beschikbaar zijn, neem dan kopieën van hun rapporten mee voor het team.

Gewapend met deze informatie kan het team de huidige capaciteiten van het kind bepalen en langetermijndoelen en kortetermijndoelen ontwikkelen. Het team kan ook bepalen wat de beste manier is om deze diensten te leveren en de minst beperkende omgeving voor de student. Het is van cruciaal belang voor het team om flexibel te blijven en klaar te staan ​​om eventuele behoeften van de student aan te pakken die niet waren voorzien. In sommige gevallen is het voor het team niet mogelijk om op bepaalde soorten problemen te anticiperen totdat het kind weer in de onderwijsomgeving komt.

Misschien wel de belangrijkste uitdaging bij het dienen van de student is gedragsmanagement. Studenten zijn waarschijnlijk zenuwachtig, kunnen zich niet concentreren en zijn hyperactief. Bij adolescenten is het gebruikelijk om meer intense vormen van typisch tienergedrag te zien. Risicovol gedrag, minachting voor persoonlijke veiligheid en de veiligheid van anderen, ongepast en openbaar seksueel gedrag en taalgebruik, en verstoring van de klas kunnen voorkomen. Met training voor het personeel en het bieden van extra ondersteuning heeft de student de grootste kans op succes.​