Oedeem is een opeenhoping van vocht die zwelling veroorzaakt, meestal in het onderlichaam. Wanneer deze zwelling zodanig is dat u een inkeping of “put” kunt achterlaten door erop te drukken, wordt dit pitting-oedeem genoemd. Dit in tegenstelling tot oedeem zonder pitting, dat geen sporen nalaat en meestal wordt veroorzaakt door ophoping van vocht met een relatief hoger eiwit- en zoutgehalte.
Pitting-oedeem ontstaat, net als zijn tegenhanger zonder pitting, als zwelling, meestal in de benen, enkels of voeten (hoewel het in de handen kan voorkomen). De ernst van deze aandoening wordt klinisch beoordeeld op een schaal op basis van hoe lang het duurt voordat de inkeping verdwijnt. Aangezien de behandeling inhoudt dat de onderliggende factoren die het probleem veroorzaken worden aangepakt, is deze schaal van cruciaal belang voor de diagnose en beoordeling van putoedeem.
:max_bytes(150000):strip_icc()/zhansen-5199435_Finalcolor-a5b198e38e164603b5d90b42e8491449.jpg)
Heel goed / Zoe Hansen
Verwante symptomen
De symptomen van pitting-oedeem ontstaan ​​als gevolg van vocht- en bloedophoping, variërend in ernst, afhankelijk van de oorzaak van het probleem. Ze kunnen gelokaliseerd zijn (beperkt tot een specifiek gebied) of gegeneraliseerd (aanwezig in het hele lichaam). Over het algemeen omvatten de symptomen:
- Zwelling, meestal in de benen, voeten of enkels
- Als u op de getroffen gebieden drukt, blijft er een inkeping achter die geleidelijk opvult
- Pijn en gevoeligheid
- Warmte, verkleuring en veranderingen in de textuur van de getroffen gebieden
Complicaties van putjesoedeem
Indien onbehandeld, kan pitting-oedeem leiden tot een barstende, schilferende huid, terwijl het risico op infectie toeneemt.
Oorzaken
Terwijl oedeem zonder pitting meestal ontstaat als gevolg van aandoeningen van de lymfeklieren (lymfoedeem) of schildklier (myxoedeem), wordt pitting-oedeem in een breder scala van gevallen gezien. De meest voorkomende oorzaken, variërend in ernst, zijn:
-
Zwaartekracht: langdurig staan ​​of lopen zorgt ervoor dat vocht zich ophoopt in de voeten en benen. Dit kan worden verergerd door obesitas, een risicofactor voor de aandoening.
-
Problemen met de bloedsomloop: Verzwakking van de wanden van aderen in de benen (veneuze insufficiëntie) leidt ook tot zwelling in de onderste ledematen of elders. Dit leidt ook tot de vorming van spataderen.
-
Voedingsfactoren: Een hoge zoutinname in de voeding kan leiden tot vochtretentie, evenals onvoldoende eiwit, ondervoeding en malabsorptie (het onvermogen van het spijsverteringsstelsel om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen).
-
Hormonale factoren: Zwangerschap en menstruatie zijn ook veelvoorkomende oorzaken van vochtretentie en zwelling in de onderste ledematen.
-
Letsel: gelokaliseerd oedeem wordt gezien als gevolg van letsel, brandwonden of als gevolg van een operatie. Infecties kunnen ook lokale zwelling veroorzaken.
medicijnen
Bovendien is pitting-oedeem een ​​bijwerking van verschillende soorten medicijnen en kan het ook een teken zijn van een allergische reactie. Deze medicijnen omvatten:
-
Corticosteroïden (prednison, prednisolon, triamcinolon en andere)
-
Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (aspirine, ibuprofen, naproxen)
- Medicijnen tegen hartaandoeningen (acebutolol, betaxolol, bisoprolol)
- Medicijnen tegen hoge bloeddruk (diuretica, bètablokkers, ACE-remmers)
- Bepaalde diabetesmedicatie (thiazolidinedionen)
Ernstige oorzaken
Putoedeem wordt ook geassocieerd met een aantal veel ernstigere en soms dodelijke aandoeningen:
-
Nierziekten (nefrotisch syndroom, acute glomerulonefritis)
- Levercirrose en hepatitis
- Congestief hartfalen
- Longziekte
-
Diepe veneuze trombose (verstopping van aderen diep in het lichaam)
Beoordelingsschaal en diagnose
Nauwkeurige diagnose en beoordeling is essentieel voor een juiste behandeling van pitting-oedeem. Oedeembeoordeling, die de omvang en omvang van de zwelling beoordeelt, staat centraal in dit proces. Artsen categoriseren gevallen in vier graden, van 1+, de minst ernstige, tot 4+, de meest ernstige.
Bij dit onderzoek drukt de arts gedurende twee seconden op een getroffen gebied – meestal de bovenkant van de voet, de buitenste enkel of het onderste kuitbeen. De ernst van de zaak is gebaseerd op de grootte van de resterende vertoning en de hoeveelheid tijd die nodig is om te ’terugkaatsen’ of te verdwijnen.
| De beoordelingsschaal voor oedeem | |
|---|---|
| Cijfer | Kenmerken |
| 1+ traceren | Putjes/afdrukken van 2 millimeter (mm) of minder, onmiddellijk terugkaatsend. Geen zichtbare afwijking. |
| 2+ Mild | Zwelling zonder zichtbare misvorming. De pit is tussen de 2 mm en 4 mm en het duurt tot 15 seconden om terug te komen. |
| 3+ Matig | Een merkbaar diepere put van 4 mm tot 6 mm die maar liefst 30 seconden aanhoudt. Zwelling is intenser in de omringende extremiteit. |
| 4+ Ernstig | Een put van 6 mm tot 8 mm diep die meer dan 30 seconden nodig heeft om te verdwijnen, vergezeld van zichtbare misvorming en zwelling in het gebied. |
Naast het beoordelen, zullen artsen ook examens en tests uitvoeren om te isoleren wat het putoedeem veroorzaakt. Specifieke tests variëren op basis van de vermoedelijke onderliggende oorzaak en kunnen zijn:
-
Lichamelijk onderzoek: naast de beoordeling omvat dit het controleren van de pols, hartslag en andere vitale functies. Medische geschiedenis en medicijnen worden ook beoordeeld.
-
Bloedonderzoek: Artsen testen de albuminespiegels in het bloed, een eiwit afkomstig uit de lever, omdat deze direct verband houden met oedeem en lever- of nierproblemen kunnen signaleren.
-
Urineonderzoek: Chemische en microscopische analyse van urine wordt uitgevoerd om de nier- en levergezondheid te beoordelen.
-
Harttesten: Echocardiogrammen (ook bekend als ECG’s of EK’s) of echocardiografen, naast andere tests, worden gebruikt om de elektrische patronen van het hart te beoordelen om de gezondheid van het hart te evalueren.
-
Beeldvorming: röntgenfoto’s of andere vormen van beeldvorming kunnen worden gebruikt om eventuele stolsels of blokkades van aderen te beoordelen waarvan wordt aangenomen dat ze de zwelling veroorzaken.
Behandeling
De behandeling hangt af van de ernst van het putoedeem en van het feit of de patiënt al dan niet andere onderliggende oorzaken heeft. Het type therapie en medische interventie kan nauw verband houden met de graad van de zaak en kan sterk variëren. Veelvoorkomende benaderingen zijn:
-
Beenhoogte: Door de aangedane voeten of benen omhoog te houden, kunnen mildere gevallen van oedeem worden opgelost.
-
Ondersteuningskleding: Het dragen van speciale compressiekousen kan worden aanbevolen om de bloedcirculatie in de benen te verbeteren.
-
Dieetinterventies: Het verminderen van zoutinname en het stoppen van alcoholgebruik, naast andere interventies, kunnen worden aanbevolen.
-
Medicijnen: Als medicijnen het oedeem veroorzaken, kan uw arts u vertellen om te stoppen met het gebruik ervan. In sommige gevallen worden diuretica (plaspillen) voorgeschreven om overtollige vochtophoping kwijt te raken.
Bovendien verdwijnt putoedeem wanneer de lever-, nier- of hartproblemen die het veroorzaken, zijn verdwenen. Als zodanig kunnen ook operaties, andere medicijnen en veranderingen in levensstijl, naast andere therapieën, worden toegepast.
Omdat zo’n grote verscheidenheid aan aandoeningen pitoedeem kan veroorzaken – en aangezien sommige ervan erg gevaarlijk kunnen zijn – is het essentieel om hulp te krijgen als je vermoedt dat je het ervaart. De aanwezigheid van enige vorm van zwelling is een reden tot bezorgdheid, vooral als het verband houdt met een ernstiger gezondheidsprobleem.
Sta open voor je verzorger en sta open voor hoe je je voelt. Hoe meer u uw arts kunt vertellen over uw symptomen, levensstijl en gezondheidstoestand, hoe beter u af zult zijn.
Veel Gestelde Vragen
-
Wat is de juiste manier om oedeem te beoordelen?
Oedeem wordt beoordeeld door de duim gedurende twee seconden in een getroffen gebied te drukken – meestal de bovenkant van de voet, de buitenste enkel of de onderste kuit. Het cijfer wordt bepaald door de grootte van de inkeping (of “put”) te meten, evenals de hoeveelheid tijd die nodig is om te verdwijnen (of “terugkaatsen”).
-
Wanneer oedeem tussen twee gradaties valt, gebruikt u dan de hogere of lagere graad?
Aangezien elke graad van oedeem wordt gedefinieerd als een bereik, in plaats van een enkel punt, kunnen scores niet tussen graden vallen. Bijvoorbeeld, graad 4 oedeem, het meest ernstige type, wordt gedefinieerd als een put ergens meer dan 6 mm diep, waarbij het meer dan 30 seconden duurt om te herstellen.
Hoewel relatief betrouwbaar, is de beoordeling van oedeem niet perfect. Uiteindelijk hangt de keuze om een ​​borderline-geval als meer of minder ernstig te behandelen af ​​van andere factoren.
-
Hoe beschrijf ik oedeem tijdens mijn lichamelijk onderzoek?
Wanneer u uw arts raadpleegt over uw oedeem, wilt u nuttige informatie over uw geval kunnen geven. Tijdens uw afspraak moet u praten over:
- De grootte en locatie van gezwollen gebieden
- De aanwezigheid van pijn of ongemak
- Het uiterlijk van het getroffen gebied
- Hoe uw dieet eruit ziet, vooral de hoeveelheid zoutinname?
- Eventuele andere gezondheidsproblemen die u heeft of gezondheidsgeschiedenis
- Welke medicijnen gebruikt u?
Discussion about this post