Overzicht van acute infectieuze thyreoïditis

Acute infectieuze thyreoïditis is een zeldzame schildklierinfectie. Dit type infectie is pijnlijk, gaat gepaard met koorts en vordert snel. Het kan kinderen en volwassenen treffen, maar het komt vaker voor bij kinderen. Als u of uw kind acute infectieuze thyreoïditis ontwikkelt, kan dit verergeren en een abces veroorzaken als het niet wordt behandeld.BDeze infectie wordt behandeld met antibiotica of een procedure die de vloeistof en pus afvoert.

Symptomen

Acute infecties zijn per definitie het type infecties dat in korte tijd onaangename symptomen veroorzaakt. Als u of uw kind acute infectieuze thyreoïditis ontwikkelt, kunt u verwachten dat de effecten snel zullen verergeren.

Symptomen kunnen zijn:

• Snel begin van pijn en gevoeligheid aan één kant van uw nek
• Koorts en koude rillingen (een griepachtig gevoel)
• Vergrote schildklier of een vergroting in uw nekgebied
• Een beweegbare knobbel in je nek
• Een warm, rood of gevoelig gebied in de nek
• Pijnlijk slikken
• Opgezette lymfeklieren

U kunt ook symptomen krijgen van hypothyreoïdie (lage schildklierhormoonfunctie) of hyperthyreoïdie (overmatige schildklierhormoonfunctie), hoewel uw schildklierfunctie waarschijnlijk stabiel zal blijven tijdens een aanval van acute infectieuze thyreoïditis.

complicaties

Acute infectieuze thyreoïditis kan een aantal complicaties veroorzaken, waarvan de meest voorkomende een abces is, een ingekapselde (afgesloten) infectie die moeilijk te behandelen is met antibiotica.

Systemische infectie, de verspreiding van de infectie naar een ander deel van uw lichaam, is een zeldzame complicatie. Er kan een bloeding in de schildklier optreden, met zwelling, mogelijke luchtwegklachten en beschadiging van de schildklier tot gevolg. Hoewel het ongebruikelijk is, kan langdurige schildklierdisfunctie als gevolg van schade aan de schildklier optreden nadat de infectie volledig is verdwenen

Oorzaken

Infectieuze thyreoïditis wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie. Meestal is de boosdoener een Gram-positieve bacterie zoals S. aureus of Streptokokken. Gram-negatieve organismen waarbij de orofarynx betrokken is, kunnen ook de schuld zijn.BMinder vaak kan acute infectieuze thyreoïditis worden veroorzaakt door mycobacteriën of schimmels, bijna altijd bij immuungecompromitteerde personen.

Risicofactoren zijn onder meer:

• Tijd van het jaar: Deze infectie komt vaker voor in de herfst en winter, vooral na een nieuwe infectie van de bovenste luchtwegen.

• Leeftijd: Het komt vaker voor bij kinderen. Degenen met een piriform sinusfistel, een aangeboren (vanaf de geboorte) afwijking in de gebieden rond de neus, mond en nek, lopen een verhoogd risico om deze infectie te ontwikkelen. De fistel kan ervoor zorgen dat bacteriële organismen toegang hebben tot de schildklier. Slechts ongeveer 8% van de acute infectieuze thyreoïditis komt naar schatting voor bij volwassenen.

• Verzwakt immuunsysteem: u loopt een groter risico als u immunosuppressieve medicatie, chemotherapiemedicijnen gebruikt of een medische aandoening zoals hiv heeft.

• Schildklierkanker verhoogt het risico op het ontwikkelen van een acute schildklierinfectie.

• Intraveneus (IV) drugsgebruik maakt u vatbaarder voor het ontwikkelen van een ernstige bacteriële infectie en is in verband gebracht met acute infectieuze thyreoïditis.

Hoewel een schildklierinfectie zeldzaam is, komen subacute of chronische schildklierinfecties vaker voor en minder ernstig dan acute infectieuze thyroïditis. Acute infectieuze thyreoïditis wordt meestal veroorzaakt door bacteriën, terwijl subacute en chronische schildklierinfecties meestal worden veroorzaakt door een virus en daarom worden behandeld met verschillende medicijnen.

Diagnose

Als uw v vermoedt dat u acute infectieuze thyreoïditis heeft, heeft u een medische evaluatie nodig om de diagnose te bevestigen en om vast te stellen of u risicofactoren heeft. Omdat koorts en pijn in uw nekgebied waarschijnlijk de meest opvallende symptomen zijn, zal uw zorgverlener uw nek evalueren en zoeken naar tekenen van infectie elders in het lichaam.

Fysiek onderzoek

Naast een grondig algemeen lichamelijk onderzoek, zal uw zorgverlener uw nek en schildklier zachtjes palperen (voelen), evenals nabijgelegen lymfeklieren om de grootte en textuur van eventuele groei te controleren.

Diagnostische beeldvormingstests

Zelfs als u bij uw lichamelijk onderzoek geen detecteerbare abnormale schildklier heeft, zal uw zorgverlener waarschijnlijk een of meer beeldvormende tests bestellen om de structuren in uw nek te visualiseren. Diagnostische onderzoeken kunnen een echografie van de nek, computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) omvatten, evenals een opname van de schildklier.

Deze beeldvormende tests kunnen helpen bepalen of uw symptomen worden veroorzaakt door thyreoïditis of door een andere infectie of ziekte waarbij de nek betrokken is. Anatomische variaties, zoals een fistel, kunnen ook worden geïdentificeerd.

Soms kan een aspiratietest helpen bepalen of thyroïditis etterig is (bevat pus) of niet-etterig is. Het verschil is dat etterende infectieuze thyroïditis meestal acuut en ernstiger is dan niet-etterende thyreoïditis, die meestal chronisch is.

Bloedtesten

Mogelijk hebt u bloedonderzoek nodig, met name een volledig celgetal (CBC), dat een verhoogd aantal witte bloedcellen kan aantonen met een infectie, en schildklierfunctietests, die gewoonlijk worden veranderd door een niet-infectieuze ontsteking van de schildklier, zoals niet- infectieuze thyreoïditis.BB

Een bloedkweek kan ook nuttig zijn bij het identificeren van de bacteriële oorzaak van uw infectie (of een ander micro-organisme). Uw zorgverlener kan ook andere bloedonderzoeken uitvoeren om vast te stellen of u een niet-gediagnosticeerd probleem met uw immuunsysteem heeft.

Fijne naald aspiratie

Fijne naaldaspiratie (FNA) is een procedure waarbij een deel van het vocht of weefsel uit uw schildklier wordt weggenomen. In sommige gevallen wordt de FNA begeleid door echografie om de positie en locatie van een infectie of abces te bepalen.

Het monster wordt geanalyseerd met behulp van een cultuur, een materiaal waarmee infectieuze organismen kunnen groeien zodat ze kunnen worden geïdentificeerd. De kweekresultaten kunnen uw zorgverlener helpen bij het kiezen van het juiste antibioticum en/of antischimmelmedicatie voor de behandeling. Cultuur wordt vaak gedaan omdat beeldvorming infectieuze thyreoïditis mogelijk niet onderscheidt van subacute (niet-infectieuze) thyreoïditis.

Behandeling

De behandeling van acute thyreoïditis is gericht op het elimineren van de infectie en het verminderen van symptomen terwijl de infectie verdwijnt. Er zijn verschillende behandelingen die kunnen worden gebruikt, en als u of uw kind acute infectieuze thyreoïditis heeft, zullen uw zorgverleners de behandeling snel starten.

Orale antibiotica kunnen worden gebruikt voor acute infectieuze thyreoïditis. Sommige van de antibiotische medicijnen die vaak worden gebruikt voor dit type infectie zijn penicilline, clindamycine of een combinatie van macrolide en metronidazol.

Als uw zorgverlener bang is dat u een antibioticaresistente infectie heeft, kan een ander antibioticum worden gekozen. Antibiotica-resistente infecties zijn bacteriën die niet reageren op standaard antibiotica, vaak “superbacteriën” genoemd, en ze vereisen behandeling met antibiotica die sterker en/of specifieker gericht zijn.

U heeft mogelijk een behandeling met een intraveneus (IV) antibioticum nodig als uw zorgverlener bang is dat uw infectie snel vordert, als u orale medicatie niet kunt slikken of als u zoveel overgeeft dat u orale medicatie niet kunt opnemen.

De gebruikelijke behandeling voor acute infectieuze thyreoïditis is een combinatie van incisie en drainage in combinatie met antibiotica.

Percutane drainage is een procedure die uw zorgverlener kan gebruiken om de infectieuze vloeistof met een naald te verwijderen. U kunt tegelijkertijd met uw FNA percutane drainage hebben. Als u deze procedure ondergaat, krijgt u waarschijnlijk ook een antibioticabehandeling.

Af en toe is chirurgische drainage van een infectie of een abces vereist als uw infectie niet verbetert met percutane drainage en antibiotische therapie.

In zeldzame gevallen kan ook chirurgische verwijdering van een deel van de schildklier nodig zijn. In sommige gevallen kan verwijdering van de helft van de schildklier, bekend als een hemithyroidectomie, een effectievere behandeling bieden.

Naast de behandeling van uw infectie heeft u mogelijk ook medicijnen nodig om uw koorts te verlagen en/of pijnbehandeling. Als u niet kunt eten, heeft u mogelijk IV-vloeistoffen nodig totdat u weer kunt eten.

Infectie van de schildklier is zeldzaam. Als u de diagnose van dit type infectie krijgt, kunt u een snelle behandeling en een snel herstel verwachten. Schildklierinfecties reageren over het algemeen goed op de behandeling, hoewel er een risico is op herhaling als er een bijbehorende fistel is.