Oorzaken van onvruchtbaarheid: typen, risicofactoren, diagnose en behandeling

Onvruchtbaarheid is een aandoening waarbij u niet zwanger kunt worden na een jaar proberen zwanger te worden. Bij vrouwen kan de oorzaak van onvruchtbaarheid endometriose, vleesbomen en schildklieraandoeningen zijn. Mannen met vruchtbaarheidsproblemen kunnen een laag aantal zaadcellen of een laag testosteron hebben. Het risico op onvruchtbaarheid neemt toe naarmate u ouder wordt.

Overzicht

Wat is onvruchtbaarheid?

Zorgverleners beschouwen een paar als onvruchtbaar als ze proberen om binnen een jaar zwanger te worden. Wanneer de vrouw ouder is dan 35, daalt de tijdsduur om zwanger te worden tot zes maanden voor een onvruchtbaarheidsdiagnose. Bij vrouwen ouder dan 40 is onmiddellijke evaluatie gerechtvaardigd. Onvruchtbaarheid omvat geen miskraam of het niet kunnen dragen van een baby naar de bevalling.

Wat veroorzaakt onvruchtbaarheid?

Oorzaken van onvruchtbaarheid variëren:

1 op de 3 onvruchtbare vrouwen heeft een probleem met het vrouwelijke voortplantingssysteem.
1 op de 3 onvruchtbare mannen heeft een probleem met het mannelijke voortplantingssysteem.
1 op de 3 stellen heeft een probleem dat hen beiden treft of een onbekend probleem.

Hoe vaak komt onvruchtbaarheid voor?

Naar schatting 1 op de 10 vrouwen tussen 15 en 44 jaar heeft moeite om zwanger te worden.

Vrouwen met zwangerschapsproblemen kunnen de baby verliezen:

Vóór de 20e week van de zwangerschap (miskraam).
Na de 20e week van de zwangerschap (doodgeboorte).

Wat zijn de soorten onvruchtbaarheid?

Soorten onvruchtbaarheid zijn onder meer:

primair: Een vrouw die nooit zwanger is geweest en die niet zwanger kan worden na een jaar geen anticonceptie te hebben gebruikt.
Ondergeschikt: Secundaire onvruchtbaarheid treedt op wanneer een vrouw niet opnieuw zwanger kan worden na ten minste één succesvolle zwangerschap.

Symptomen en oorzaken

Wat zijn risicofactoren voor onvruchtbaarheid bij alle geslachten?

Deze factoren verhogen het risico op onvruchtbaarheid bij alle geslachten:

Leeftijd (ouder dan 35 jaar voor vrouwen of ouder dan 40 voor mannen).
Suikerziekte.
Eetstoornissen, waaronder anorexia nervosa en boulimia.
Overmatig alcoholgebruik.
Blootstelling aan milieutoxines, zoals lood en pesticiden.
Overmatig sporten.
Bestralingstherapie of andere kankerbehandelingen.
Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s).
Roken.
Spanning.
Drugsmisbruik.
Gewichtsproblemen (obesitas of ondergewicht).

Wat zijn risicofactoren voor vrouwelijke onvruchtbaarheid?

Deze factoren kunnen bijdragen aan vrouwelijke onvruchtbaarheid:

Abnormale menstruatie.
Geblokkeerde eileiders.
Coeliakie.
Nierziekte.
Buitenbaarmoederlijke (eileiders) zwangerschap in het verleden.
Eileiderontsteking.
Hypofyse-aandoeningen, zoals het syndroom van Cushing.
Polycysteus ovariumsyndroom (PCOS), ovariumcysten en primaire ovariuminsufficiëntie.
Sikkelcelanemie.
Baarmoederproblemen, waaronder endometriose, vleesbomen en baarmoederpoliepen.
Schildklier aandoening.

Wat zijn risicofactoren voor mannelijke onvruchtbaarheid?

Deze factoren kunnen mannelijke onvruchtbaarheid veroorzaken:

Vergrote aderen (varicocele) in het scrotum, de zak die de testikels vasthoudt.
Genetische aandoeningen, zoals cystische fibrose.
Hoge blootstelling aan hitte aan testikels door strakke kleding of veelvuldig gebruik van bubbelbaden en sauna’s.
Verwonding aan het scrotum of de testikels.
Laag aantal zaadcellen of laag testosteron (hypogonadisme).
Misbruik van anabole steroïden.
Voortijdige ejaculatie of retrograde ejaculatie (sperma stroomt terug in de blaas).
Testiculaire kanker en behandelingen.
Niet-ingedaalde testikels.

Diagnose en tests

Hoe wordt vrouwelijke onvruchtbaarheid gediagnosticeerd?

Uw zorgverlener kan u vragen om tekenen van ovulatie te registreren, zoals basale lichaamstemperatuur en baarmoederhalsslijm. U kunt ook een ovulatiekit voor thuis gebruiken.

Deze tests kunnen ook helpen bij het diagnosticeren of uitsluiten van een vrouwelijk vruchtbaarheidsprobleem:

Bekken examen: Uw zorgverlener zal een bekkenonderzoek uitvoeren, inclusief een uitstrijkje om te controleren op structurele problemen of tekenen van ziekte.
Bloed Test: Een bloedtest kan de hormoonspiegels controleren, inclusief schildklierhormonen.
Transvaginale echografie: Uw arts brengt een ultrasone staaf in de vagina in om problemen met het voortplantingssysteem op te sporen.
hysteroscopie: Uw leverancier brengt een dunne, verlichte buis (hysteroscoop) in de vagina in om de baarmoeder te onderzoeken.
Saline sonohysterogram (SIS): Uw leverancier vult de baarmoeder met zoutoplossing (gesteriliseerd zout water) en voert een transvaginale echografie uit. Een volle baarmoeder maakt het gemakkelijker om in de baarmoeder te kijken.
Hysterosalpingogram (HSG): Röntgenstralen vangen een injecteerbare kleurstof op terwijl deze door de eileiders reist. Deze test zoekt naar blokkades.
Laparoscopie: Uw zorgverlener brengt een laparoscoop (dunne buis met een camera) in een kleine incisie in de buik. Vrouwelijke bekkenlaparoscopie helpt bij het identificeren van problemen zoals endometriose, vleesbomen en littekenweefsel.

Hoe wordt mannelijke onvruchtbaarheid gediagnosticeerd?

Deze tests kunnen helpen bij het diagnosticeren of uitsluiten van een mannelijk vruchtbaarheidsprobleem:

Sperma analyse: Deze test controleert op problemen met sperma, zoals een laag aantal zaadcellen en slechte mobiliteit. Sommige mannen hebben een naaldbiopsie nodig om sperma uit de testikels te verwijderen en te testen. Voor de meeste mannen is dit de enige test die nodig zal zijn bij het opwerken van onvruchtbaarheid.
Bloed Test: Een bloedtest kan de testosteron-, schildklier- en andere hormoonspiegels controleren. Genetische bloedonderzoeken zoeken naar chromosomale afwijkingen.
Scrotale echografie: Een echografie van het scrotum identificeert varicoceles of andere testiculaire problemen.

Beheer en behandeling

Wanneer moet u hulp zoeken bij onvruchtbaarheid?

Vrouwen onder de 35 jaar die na een jaar proberen niet zwanger zijn, moeten een zorgverlener raadplegen. U moet eerder hulp zoeken (na zes maanden proberen) als u ouder bent dan 35 jaar. De kans dat een vrouw zwanger wordt, neemt af met de leeftijd. Een 30-jarige vrouw is half zo vruchtbaar als een 20-jarige vrouw.

Ongeacht het geslacht moet u vroeg hulp zoeken als u een risicofactor heeft die de vruchtbaarheid beïnvloedt.

Hoe wordt vrouwelijke onvruchtbaarheid behandeld?

Behandelingen voor onvruchtbaarheid omvatten:

medicijnen: Vruchtbaarheidsdrugs veranderen de hormoonspiegels om de eisprong te stimuleren.
Chirurgie: Een operatie kan geblokkeerde eileiders openen en baarmoederfibromen en poliepen verwijderen. Chirurgische behandeling van endometriose verdubbelt de kans op zwangerschap van een vrouw.

Hoe wordt mannelijke onvruchtbaarheid behandeld?

Behandelingen voor mannelijke onvruchtbaarheid omvatten:

medicijnen: Medicijnen kunnen de testosteron- of andere hormoonspiegels verhogen. Er zijn ook medicijnen voor erectiestoornissen.
Chirurgie: Sommige mannen hebben een operatie nodig om blokkades te openen in de buizen die sperma opslaan en vervoeren. Varicocele-chirurgie kan sperma gezonder maken en de kans op conceptie verbeteren.

Wat zijn opties voor vruchtbaarheidsbehandelingen voor alle geslachten?

Sommige stellen hebben meer hulp nodig bij het concipiëren. Om de kans op zwangerschap te vergroten, kan een vrouw eerst medicijnen nemen om de eisprong te stimuleren voordat ze een van deze opties probeert:

Intra-uteriene inseminatie (IUI): Een zorgverlener gebruikt een lange, dunne buis om sperma rechtstreeks in de baarmoeder te plaatsen.
In-vitrofertilisatie (IVF): IVF is een soort geassisteerde voortplantingstechnologie (ART). Het omvat het oogsten van de eieren aan het einde van de stimulatie en het plaatsen van sperma en eieren samen in een laboratoriumschaal. Het sperma bevrucht de eitjes. Een provider brengt een van de bevruchte eieren (embryo) over in de baarmoeder.
Intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI): Deze procedure is vergelijkbaar met IVF. Een embryoloog (zeer gespecialiseerde laboratoriumtechnicus) injecteert rechtstreeks een enkel sperma in elk van de geoogste eieren en vervolgens brengt een leverancier een embryo over in de baarmoeder.
KUNST van derden: Koppels kunnen donoreicellen, donorsperma of donorembryo’s gebruiken. Sommige stellen hebben een draagmoeder of draagmoeder nodig. Deze persoon stemt ermee in om uw baby te dragen en te baren.

preventie

Hoe kan ik onvruchtbaarheid voorkomen?

Mannen en vrouwen kunnen deze stappen nemen om hun vruchtbaarheid te beschermen, vooral wanneer ze proberen zwanger te worden:

Eet een uitgebalanceerd dieet en behoud een gezond gewicht.
Rook niet, gebruik geen drugs en drink niet te veel.
Laat u behandelen voor soa’s.
Beperk blootstelling aan toxines.
Blijf lichamelijk actief, maar overdrijf niet met sporten.

Vooruitzichten / Prognose

Wat is de prognose (vooruitzichten) voor mensen met onvruchtbaarheid?

Ongeveer 9 op de 10 stellen worden zwanger na een vruchtbaarheidsbehandeling. De slagingspercentages variëren afhankelijk van de oorzaak van onvruchtbaarheid, de leeftijd van het paar en andere factoren. In het algemeen:

Elke IUI-poging heeft een slagingspercentage van 20%.
Naar schatting 1 op de 2 vrouwen onder de 35 jaar wordt zwanger met ART. Dat aantal daalt tot 1 op de 30 vrouwen (3%) voor vrouwen van begin tot midden veertig.

Leven met

Dekt de verzekering onvruchtbaarheidsbehandelingen?

Zorgverzekeringen variëren, dus u moet altijd contact opnemen met uw provider. De meeste verzekeraars dekken medisch noodzakelijke procedures, zoals operaties om endometriose en baarmoederfibromen te behandelen. Sommige polissen hebben betrekking op vruchtbaarheidsprocedures zoals IUI, maar hebben mogelijk geen betrekking op ovulatiestimulerende medicijnen.

Volgens de National Infertility Association (Resolve) hebben 19 staten wetten die werkgevers verplichten bepaalde vruchtbaarheidsbehandelingen te dekken. Elke staatswet is anders. U kunt de website van de National Infertility Association bezoeken om te zien welke eventuele bescherming uw staat biedt.

Welke vragen moet ik aan mijn arts stellen?

U kunt uw zorgverlener vragen:

Wat veroorzaakt onze onvruchtbaarheid?
Moeten mijn partner en ik allebei worden getest op vruchtbaarheidsproblemen?
Als mijn partner of ik ouder zijn, hoe snel moeten we ons dan laten testen op vruchtbaarheidsproblemen?
Wat is de beste behandeling voor ons?
Wat is het slagingspercentage van de behandeling?
Wat zijn de bijwerkingen of risico’s van de behandeling?
Moet ik letten op tekenen van complicaties?

Onvruchtbaarheid brengt veel uitdagingen met zich mee. Het kan uw relaties en emotionele gezondheid beïnvloeden. Onvruchtbaarheidsbehandelingen kunnen ook kostbaar zijn en uw financiën belasten. Uw zorgverlener kan de oorzaak van onvruchtbaarheid bepalen. Deze eerste stap helpt bij het bepalen van de beste behandeling om u te helpen uw gezin uit te breiden. De meeste paren worden uiteindelijk zwanger, maar sommigen wenden zich tot adoptie. Uw provider kan samen met u de mogelijkheden bekijken.

Tags: medical advice online ziekte behandeling