Hoe slechte herinneringen te vergeten

Onderzoekers kunnen de neuronale mechanismen die herinneringen creëren en opslaan beter begrijpen door de menselijke geest te onderzoeken en te bestuderen. Hoewel er meer onderzoek nodig is, kunnen neurowetenschappers en psychologen deze informatie mogelijk gebruiken om mensen te helpen ongewenste herinneringen te vergeten.

Er zijn aanwijzingen die de theorie van gemotiveerd vergeten ondersteunen. Deze theorie suggereert dat mensen onaangename, pijnlijke of traumatische herinneringen kunnen blokkeren als daar een motivatie voor is.

Vervanging van herinneringen

Sommige mensen overwegen misschien om gedachten- of geheugenvervangingsstrategieën te gebruiken om hen te helpen ongewenste herinneringen te onderdrukken.

Deze techniek suggereert dat mensen een negatieve herinnering kunnen vervangen door hun bewustzijn te richten op een alternatieve herinnering. Deskundigen omschrijven deze techniek soms als vergelijkbaar met hard remmen in een auto of sturen om een ​​gevaar te vermijden.

Een beter begrip krijgen van hoe mensen een ongewenste herinnering kunnen vervangen, kan mensen helpen een traumatische gebeurtenis opnieuw te beleven.

Veranderende contexten

De mentale context waarin een persoon een gebeurtenis waarneemt, beïnvloedt hoe de geest de herinneringen aan die gebeurtenis organiseert. Context kan alles zijn dat met geheugen te maken heeft. Vaak kan de context zintuiglijke signalen omvatten, zoals geur of smaak, de externe omgeving en de gedachten of gevoelens die een persoon ervaart rond de gebeurtenis.

Uit een onderzoek uit 2021 bleek dat het hechten van een positieve betekenis aan een negatieve ervaring uit het verleden een langdurige impact kan hebben. Door een positieve ervaring met de herinnering te associëren, kan een persoon de context van die gebeurtenis veranderen en een positief gevoel opwekken bij het herinneren van de gebeurtenis in de toekomst.

Deze strategie kan werken via het proces van cognitieve regulatie. Door te veranderen hoe iemand over een situatie denkt, kan de manier waarop hij of zij erover denkt, veranderen.

Bovendien suggereert een onderzoek uit 2016 dat het veranderen van contextuele informatie over een gebeurtenis het voor een persoon mogelijk zou kunnen maken om opzettelijk een ongewenste herinnering te vergeten.

Verzwakkende herinneringen die fobieën veroorzaken

Een behandelingsoptie voor mensen met een fobie kan exposure-therapie omvatten. Deze therapie wordt uitgevoerd door een persoon bloot te stellen aan een angstige situatie in een veilige omgeving om hem te helpen een veilige herinnering te creëren.

Op dezelfde manier geeft een onderzoek uit 2016 aan dat het verstoren van een herinnering de kracht ervan kan verminderen. In het onderzoek stelden onderzoekers individuen met arachnofobie bloot aan afbeeldingen van spinnen, met daaropvolgende sessies met langere blootstelling. Bij de laatste sessie hadden mensen minder de neiging om spinnen te vermijden.

De onderzoekers suggereren dat de initiële blootstelling het geheugen onstabiel maakte, en dat langere blootstelling ertoe leidt dat de persoon het geheugen in een zwakkere vorm opslaat. Door de herinnering te verstoren, was het moeilijker voor het element angst om zo gemakkelijk terug te keren.

Ophaal praktijk

Retrieval practice beschrijft de strategie van het oproepen of ophalen van informatie uit het geheugen. Uit onderzoek blijkt dat deze effectieve studiemethode mensen kan helpen informatie te onthouden. Sommige deskundigen theoretiseren dat deze techniek mensen zou kunnen helpen ongewenste herinneringen te vervangen.

Net zoals mensen informatie kunnen vergeten en bijwerken met meer relevante kennis, zoals bij het wijzigen van wachtwoorden of telefoonnummers, kan het ophalen van gegevens mensen helpen herinneringen bij te werken.

Een onderzoek uit 2020 geeft aan dat het gebruik van ophaaloefeningen zou kunnen helpen het bijwerken van het geheugen te vergemakkelijken. Hoewel het nieuwe herinneringen zou kunnen versterken en de inbreuk op oude herinneringen zou kunnen verminderen, is het echter mogelijk niet in staat oudere herinneringen te onderdrukken.

Als alternatief suggereert ander onderzoek dat het gebruik van retrieval-onderdrukking, het voorkomen of onderdrukken van het vermogen om herinneringen op te roepen, ook zou kunnen helpen ongewenste herinneringen te blokkeren. Een onderzoek uit 2022 suggereert dat het onderdrukken van het ophalen kan helpen opdringerige herinneringen onder controle te houden door ze te verzwakken en minder levendig te maken.

Er is echter meer onderzoek naar de ophaalpraktijk nodig om te begrijpen hoe dit kan helpen bij het vergeten van ongewenste herinneringen.

Neuronen zijn cellen van het zenuwstelsel die elektrische impulsen en chemische signalen gebruiken om informatie door het lichaam te verzenden. De hersenen bevatten grofweg 86 miljard neuronen, en elk kan andere neuronen vormen en er verbinding mee maken, waardoor mogelijk wel 1.000 biljoen verbindingen kunnen ontstaan.

Sommige experts definiëren het geheugen als de manier waarop de geest informatie interpreteert, opslaat en ophaalt. Herinneringen ontwikkelen zich wanneer een persoon een gebeurtenis verwerkt, waardoor neuronen signalen naar elkaar sturen, waardoor een netwerk van verbindingen met verschillende sterktes ontstaat. Als zodanig is geheugen de reactivering van een specifiek neuronaal pad, dat ontstaat uit de veranderingen in de sterkte en patronen van verbindingen.

Hoe meer iemand bij het geheugen stilstaat, hoe sterker deze neuronale verbindingen worden. Herinneringen blijven doorgaans bestaan ​​zolang iemand ze opnieuw bezoekt. Wanneer een persoon een herinnering opnieuw bezoekt, wordt deze weer flexibel. De herinnering kan elke keer dat iemand eraan terugdenkt een beetje veranderen, en kan bij elke herinnering sterker en levendiger worden.

Deskundigen noemen dit versterkingsproces reconsolidatie. Dit proces kan herinneringen veranderen en ze positiever of negatiever maken.

De hersenen kunnen herinneringen ook op verschillende manieren verwerken. De meeste wetenschappers zijn het erover eens dat er vier verschillende soorten geheugen zijn:

• werkgeheugen
• sensorisch geheugen
• korte termijn geheugen
• lange termijn geheugen

Verschillende delen van de hersenen zijn gespecialiseerd in het opslaan van verschillende soorten herinneringen. De hippocampus kan bijvoorbeeld declaratieve en ruimtelijke herinneringen verwerken en ophalen. Dit zijn herinneringen die betrekking hebben op feiten en gebeurtenissen of locaties en planningsroutes. Bovendien helpt de hippocampus kortetermijnherinneringen om te zetten in langetermijnherinneringen.

Veel mensen merken misschien dat slechte ervaringen meer in hun geheugen opvallen dan goede ervaringen. Deze herinneringen kunnen ons bewustzijn binnendringen, zelfs als we dat niet willen.

Dit proces kan plaatsvinden als gevolg van negativiteitsbias, wat erop wijst dat onze hersenen meer belang hechten aan negatieve ervaringen. Negativiteitsbias kan het gevolg zijn van de evolutie, omdat het gunstig kan zijn geweest om onze voorouders te helpen voorzichtig te blijven in gevaarlijke gebieden.

Op dezelfde manier merkt onderzoek ook op dat negatieve emoties kunnen helpen bij de nauwkeurigheid van herinneringen. Uit ander bewijsmateriaal blijkt ook dat mensen zich emotionele gebeurtenissen duidelijker, nauwkeuriger en langer kunnen herinneren.

Als aanvulling op cognitieve benaderingen stellen sommige wetenschappers voor om medicijnen te gebruiken om slechte herinneringen of het angstaanjagende aspect ervan te helpen verwijderen.

D-cycloserine is bijvoorbeeld een antibioticum en verhoogt ook de activiteit van glutamaat, een ‘opwindende’ neurotransmitter die hersencellen activeert. Er zijn aanwijzingen dat dit medicijn angstreacties kan verminderen en het leren van uitsterven kan bevorderen. Deze term verwijst naar de geleidelijke afname van de reactie op een stimulus, zoals een negatieve reactie op een ongewenste herinnering.

Op dezelfde manier wijst ander bewijs erop dat propranolol, een bètablokker die het hart helpt langzamer en gelijkmatiger te kloppen, ook zou kunnen helpen om angst op de lange termijn te verminderen en het leren van uitsterven te bevorderen. Er is echter meer onderzoek nodig om te begrijpen hoe deze medicijnen veilig en effectief kunnen worden gebruikt.

Hoewel het nuttig zou kunnen zijn om strategieën te bezitten die het geheugen kunnen manipuleren en mensen kunnen helpen ongewenste herinneringen te vergeten, zijn deze methoden niet zonder ethische problemen.

Het is mogelijk dat mensen deze technieken misbruiken en valse herinneringen implanteren of belangrijke herinneringen uitwissen. Mensen zouden deze technieken kunnen gebruiken om ongemakkelijke gebeurtenissen uit te wissen; anderen zouden misdaden kunnen begaan en getuigen gebeurtenissen kunnen laten vergeten.

Enkele veelgestelde vragen over ongewenste herinneringen kunnen zijn:

Hoe vergeet ik iets traumatisch?

Het is misschien niet altijd mogelijk om ongewenste herinneringen te vergeten, maar mensen kunnen strategieën gebruiken om hen te helpen omgaan met traumatische gebeurtenissen. Deze strategieën omvatten technieken voor geheugenonderdrukking, het identificeren van triggers en het contacteren van een specialist in de geestelijke gezondheidszorg.

Waarom herinner ik me alleen maar slechte herinneringen uit mijn kindertijd?

Mensen hebben moeite met het herinneren van hun kindertijd. Als ze het zich herinneren, herinneren ze zich meestal slechte herinneringen. Er zijn veel mogelijke redenen voor dit probleem, waaronder de emotionele betekenis van het slechte geheugen en het piekeren over onaangename gedachten.

Veel mensen kunnen na een traumatische gebeurtenis ongewenste herinneringen ervaren. Onderzoekers beginnen te begrijpen hoe de hersenen herinneringen creëren, opslaan en ze kunnen oproepen door de menselijke geest te bestuderen.

Iemand kan een ongewenste herinnering misschien niet vergeten, maar er zijn technieken beschikbaar om iemand te helpen met negatieve gebeurtenissen om te gaan.

Deze strategieën omvatten doorgaans het verstoren van de oorspronkelijke herinnering en het vervangen ervan door een positieve betekenis, het verminderen van de betekenis ervan, het vervangen ervan door een andere herinnering, of het onderdrukken van de herinnering zelf.