Prikkelbare darm syndroom (PDS) is grotendeels geclassificeerd als een voorwaarde voor uitsluiting. Met andere woorden, IBS wordt meestal gediagnosticeerd nadat alle andere oorzaken van symptomen, zoals infectie of ziekte, zijn uitgesloten. Dit is kostbaar, tijdrovend en behoorlijk onhandig voor zowel patiënten als artsen. Aan het eind van de jaren ’70 en het begin van de jaren ’80 begonnen onderzoekers IBS nader te beschouwen als een ernstige aandoening en niet als een psychosomatisch probleem.
Op het 13e Internationale Congres voor Gastro-enterologie in Rome, Italië in 1988, definieerde een groep artsen criteria om IBS nauwkeuriger te diagnosticeren. Deze reeks richtlijnen, die bekend staat als de ‘Rome-criteria’, die symptomen schetst en parameters zoals frequentie en duur toepast, maakt een nauwkeuriger diagnose van IBS mogelijk.
De Rome Criteria heeft sinds de oorspronkelijke oprichting verschillende revisies en updates ondergaan. Dit heeft ertoe geleid dat het nuttiger is geworden bij het diagnosticeren van IBS. De laatste incarnatie was 6 jaar in ontwikkeling en nam de input van 117 experts.
De Rome IV-criteria
De Rome IV-criteria voor IBS zijn:
“Terugkerende buikpijn, gemiddeld ten minste 1 dag/week in de laatste 3 maanden, geassocieerd met twee of meer van de volgende criteria*:
- Gerelateerd aan ontlasting
- Geassocieerd met een verandering in frequentie van ontlasting
- Geassocieerd met een verandering in vorm (uiterlijk) van ontlasting.
* Criterium vervuld gedurende de laatste 3 maanden met het begin van de symptomen ten minste 6 maanden voorafgaand aan de diagnose.”
In echte taal betekent dit dat om de diagnose IBS te krijgen, een persoon de afgelopen 3 maanden minimaal 1 dag per week symptomen moet hebben gehad. De symptomen kunnen ook verband houden met ontlasting (ontlasting of poepen), gepaard gaan met een verandering in hoe vaak iemand naar de badkamer gaat en optreden samen met een verandering in hoe de ontlasting eruit ziet (zoals harder of losser zijn). Er moeten twee van deze drie symptomen optreden bij de symptomen.
Tijd is een andere belangrijke factor in de Rome-criteria: de tekenen en symptomen moeten niet alleen de afgelopen 3 maanden aanwezig zijn, maar ze moeten ook minstens 6 maanden geleden zijn begonnen. Dit betekent dat IBS niet eerder kan worden gediagnosticeerd dan 6 maanden nadat de symptomen zijn begonnen.
Er is veel meer aan de Rome-criteria en er is een veelheid aan informatie beschikbaar voor artsen over hoe ze deze kunnen gebruiken om patiënten te diagnosticeren en te behandelen. Met elke update verfijnt de Rome Criteria verder hoe IBS en andere functionele aandoeningen worden gediagnosticeerd. Het is van een paar regels geëvolueerd naar veel genuanceerder en gedetailleerder, wat artsen helpt bij het evalueren van tekenen en symptomen van IBS. IBS is verre van een homogene aandoening, maar is een spectrum en mensen kunnen er verschillende vormen van ervaren, waaronder diarree-overheersend en constipatie-overheersend, en afwisselend constipatie en diarree. Bovendien kunnen er verschillen zijn in hoe mannen en vrouwen de aandoening beschrijven en erop reageren, en dus proberen de Rome Criteria dat ook vast te leggen.
Andere symptomen
Symptomen die hierboven in het korte fragment uit de Rome-criteria worden vermeld, zijn niet noodzakelijk de enige indicatoren van IBS. Extra-intestinale symptomen van IBS kunnen zijn:
- Misselijkheid
- Vermoeidheid
- Volle sensatie na zelfs een kleine maaltijd
- braken
Geschiedenis van de Rome-criteria
De Rome-criteria werden niet algemeen aanvaard toen ze oorspronkelijk werden gepresenteerd, maar werden beter ontvangen na hun eerste herziening. Deze tweede versie, gemaakt in 1992 en bekend als Rome II, voegde een tijdsduur toe voordat symptomen aanwezig waren en pijn als indicator. Rome III breidde verder uit op wat wel en niet als IBS wordt beschouwd en werd in 2006 goedgekeurd.
De eerste poging om de symptomen van IBS te classificeren, stond bekend als de Manning-criteria. Later werd ontdekt dat deze criteria niet specifiek genoeg zijn en onbetrouwbaar zijn voor gebruik bij mannen met IBS. Ondanks deze tekortkomingen waren de Manning Criteria een zeer belangrijke stap bij het definiëren van symptomen van IBS.
De bemanningscriteria zijn:
- Het begin van pijn in verband met frequentere stoelgang
- Losse ontlasting geassocieerd met het begin van pijn
- Pijn verlicht door passage van ontlasting
- Merkbaar opgeblazen gevoel in de buik
- Het gevoel van onvolledige evacuatie meer dan 25% van de tijd
- Diarree met slijm meer dan 25% van de tijd
Discussion about this post