Conventionele wijsheid heeft altijd geoordeeld dat ontsteking niet wordt gezien bij patiënten met het prikkelbare darm syndroom (PDS). Welnu, de tijden kunnen veranderen.
Baanbrekend onderzoek is begonnen om bij sommige IBS-patiënten aanwijzingen te vinden voor een laaggradige ontsteking in het weefsel van het spijsverteringskanaal. Deze resultaten, die als zeer voorlopig worden beschouwd, kunnen de weg vrijmaken voor nieuwe en verbeterde behandelingsopties. Daarom zijn er een paar dingen die u wilt weten over de rol die ontstekingen kunnen spelen bij de ontwikkeling en het onderhoud van IBS.
Twee sleutelfactoren definiëren
Mest cellen. Mestcellen worden gevonden in weefsels over het hele lichaam. Er wordt aangenomen dat ze een belangrijke rol spelen bij de bescherming van het lichaam tegen ziekteverwekkers – externe agentia, zoals ziektekiemen of virussen, die een bedreiging vormen voor uw gezondheid. Men denkt dat mestcellen een snelle ontstekingsreactie op een pathogeen induceren. Daarom is het niet verwonderlijk dat mestcellen sterk betrokken lijken te zijn bij wat we algemeen kennen als allergieën.
Cytokinen. Cytokinen zijn eiwitten die worden vrijgegeven door mestcellen en andere cellen die in verband worden gebracht met de immuunrespons. Er wordt gedacht dat na de snelle ontstekingsreactie die wordt veroorzaakt door mestcellen, een langduriger ontstekingsproces optreedt als gevolg van het vrijkomen van bepaalde soorten cytokinen. Cytokinen kunnen ontstekingsremmend of ontstekingsremmend zijn.
Het mogelijke probleem
Om de ontstekingsreactie te visualiseren, stel je voor dat je lichaam besmet raakt met een vervelend maagvirus (gastro-enteritis). Mestcellen reageren snel, gevolgd door cytokines, om terug te vechten tegen de infectie. Het vrijkomen van deze stoffen veroorzaakt buikpijn, krampen en diarree. In de meeste gevallen is deze ontstekingsreactie tijdelijk. Zodra het lichaam voelt dat de indringer is overwonnen, stopt het ontstekingsproces.
Sommige onderzoeken lijken te wijzen op de mogelijkheid dat dit ontstekingsproces bij een kleine groep IBS-patiënten aanhoudt nadat de hoofdinfectie is verdwenen. Dingen zijn zelden eenvoudig met IBS. Het is ook heel goed mogelijk dat er enkele personen zijn die deze chronische laaggradige ontsteking ervaren zonder ooit een duidelijk geval van gastro-enteritis te ervaren.
In ieder geval zou de voortdurende activering van mestcellen, zelfs op een zeer milde basis, kunnen bijdragen aan de motiliteitsdisfunctie die kenmerkend is voor IBS, met name in termen van aanhoudende episoden van diarree. Bovendien kunnen mestcellen heel dicht bij zenuwcellen in de darmen worden gevonden. Dit kan bijdragen aan de aanhoudende pijn en viscerale overgevoeligheid die typerend zijn voor IBS.
Potentiële risicofactoren
Het is niet duidelijk waarom dit aanhoudende ontstekingsproces sommige mensen wel en anderen niet zou treffen. Meer onderzoek is nodig om de volgende mogelijkheden te onderzoeken:
- Genetische aanleg
- Veranderde toestand van darmbacteriën
- Voedsel allergie
- Veel voorkomende allergieën
Het komt neer op
Het onderzoek naar de rol van aanhoudende ontstekingen bij de ontwikkeling en instandhouding van IBS bevindt zich in een zeer vroeg stadium.
Wel is bekend dat bij een bepaald klein aantal IBS-patiënten een toename van ontstekingscellen is gevonden in het slijmvlies van de dikke darm en het ileumgedeelte van de dunne darm. Deze ontsteking kan niet worden gezien met een microscoop als onderdeel van een gewone biopsieprocedure, maar vereist meer diepgaand onderzoek. Patiënten bij wie het weefsel deze verhoogde ontstekingsstoffen bevat, hebben meer kans op post-infectieuze IBS (IBS-PI) of diarree-dominante IBS (IBS-D).
Het is duidelijk dat er meer onderzoek moet worden gedaan om een scherper beeld te krijgen van de rol van ontsteking bij IBS. De hoop is dat dit verbeterde begrip zal leiden tot de ontwikkeling van nieuwe behandelmogelijkheden en verlichting van lijden.
Discussion about this post