De link tussen het herpes simplex-virus (HSV) en hiv

Herpes simplex-virus (HSV) is een veelvoorkomende oorzaak van ulceratieve huidziekte bij zowel immuungecompromitteerde als immuuncompetente personen. Infectie kan worden veroorzaakt door HSV type 1 (HSV-1) of HSV type 2 (HSV-2) en zich presenteren als orale herpes (ook bekend als koortsblaasjes of koortsblaren) of genitale herpes (gewoonlijk herpes genoemd).

HSV wordt het gemakkelijkst overgedragen door direct contact met een blootgestelde zweer of de lichaamsvloeistof van een geïnfecteerd persoon, hoewel infectie zelfs kan optreden als er geen zichtbare tekenen zijn. Beschermende barrières in de vorm van condooms of tandmoeders kunnen het risico van overdracht verminderen; de infectie kan echter optreden op delen van het lichaam die niet gemakkelijk door een condoom worden bedekt.

Tegenwoordig is genitale herpes een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen, met naar schatting 775.000 nieuwe infecties in de VS per jaar. Daarvan weet 80% niet dat ze besmet zijn.

HSV-infectie en symptomen

HSV-1 wordt meestal tijdens de kindertijd verworven en werd traditioneel geassocieerd met orale herpes, terwijl HSV-2 seksueel overdraagbaar is en voornamelijk het anogenitale gebied tussen de anus en de geslachtsdelen aantast. In de afgelopen decennia zijn genitale infecties met HSV-1 echter gebruikelijk geworden, waarschijnlijk als gevolg van orale-genitale sekspraktijken. In feite geven onderzoeken nu aan dat overal van 32% tot 47% van genitale herpes wordt veroorzaakt door HSV-1.

De meeste personen die met HSV zijn geïnfecteerd, hebben geen symptomen of milde symptomen die onopgemerkt blijven. Wanneer symptomen optreden, presenteren ze zich aanvankelijk met tintelingen en/of roodheid, gevolgd door blaarachtige laesies die snel overgaan in open, huilende zweren. De zweren zijn vaak behoorlijk pijnlijk en kunnen gepaard gaan met koorts en gezwollen lymfeklieren.

Orale herpes presenteert zich meestal rond de mond en soms op het slijmvlies van het tandvlees. Genitale herpes wordt meestal opgemerkt op de penis, binnenkant van de dij, billen en anus van mannen, terwijl laesies meestal verschijnen op de clitoris, pubis, vulva, billen en anus van vrouwen.

Zowel orale als genitale herpes wisselen tussen perioden van actieve ziekte, die twee dagen tot drie weken kunnen duren, gevolgd door een periode van remissie. Na de eerste infectie hechten de virussen zich aan sensorische zenuwcellen, waar ze een leven lang blijven. HSV kan op elk moment opnieuw worden geactiveerd (en als gevolg van een willekeurig aantal mogelijke triggers), hoewel de frequentie en ernst van uitbraken na verloop van tijd afnemen.

De diagnose wordt over het algemeen gesteld door klinisch onderzoek van de patiënt, hoewel herpes genitalis vaak moeilijk te diagnosticeren is, aangezien de symptomen mild kunnen zijn en gemakkelijk kunnen worden verward met andere aandoeningen (zoals urethritis of een schimmelinfectie). Laboratoriumtests worden soms gebruikt om een ​​definitieve diagnose te stellen, waaronder nieuwere generatie HSV-antilichaamtests die HSV-1 of HSV-2 kunnen identificeren met een specificiteit van meer dan 98%, maar geen nieuwe infecties kunnen detecteren, omdat er nog geen antilichamen tegen het virus zijn gemaakt .

De link tussen HSV en HIV

Bij immuungecompromitteerde mensen, zoals bij mensen met hiv, kunnen de frequentie en symptomen van HSV-uitbraken soms ernstig zijn en zich verspreiden van de mond of geslachtsdelen naar diepere weefsels in de longen of hersenen. Als zodanig is HSV geclassificeerd als een “AIDS-definiërende aandoening” bij mensen met HIV als het langer dan een maand aanhoudt of zich presenteert in de longen, bronchiën of slokdarm.

Er is ook steeds meer bewijs dat de overdracht van hiv in belangrijke mate verband houdt met HSV-2. Huidig ​​​​onderzoek suggereert dat een actieve HSV-2-infectie, symptomatisch of asymptomatisch, de afgifte van HIV uit mucosale weefsels kan verhogen in een proces dat ‘virale shedding’ wordt genoemd. Als gevolg van een dergelijke uitscheiding kunnen personen met een niet-detecteerbare virale lading van HIV in feite detecteerbare virale activiteit hebben in genitale secreties.

Hoewel bekend is dat het gebruik van antiretrovirale combinatietherapie (cART) de incidentie van symptomatische HSV vermindert, vermindert dit niet noodzakelijk de hiv-uitscheiding. Als gevolg hiervan hebben hiv-positieve personen met een actieve HSV-2-infectie drie tot vier keer meer kans om hiv over te dragen aan een seksuele partner.

Evenzo lopen hiv-negatieve personen met een actieve HSV-2-infectie een verhoogd risico om hiv te krijgen. Dit is niet alleen omdat open zweren gemakkelijker toegang voor HIV bieden, maar omdat HIV actief bindt aan macrofagen die in concentratie worden aangetroffen op plaatsen van actieve infectie. Door dit te doen, kan HIV effectief door de mucosale barrière van de vagina of anus rechtstreeks in de bloedbaan terechtkomen.

Behandeling en preventie van herpes

Er is momenteel geen remedie voor HSV-1 of HSV-2.

Antivirale geneesmiddelen kunnen worden gebruikt om HSV te behandelen, waarvoor vaak hogere doses nodig zijn voor mensen met hiv. De medicijnen kunnen met tussenpozen worden toegediend (bij de eerste infectie of tijdens opflakkeringen) of als een doorlopende, onderdrukkende therapie voor mensen met meer frequente uitbraken.

De drie antivirale middelen die voornamelijk worden gebruikt voor de behandeling van HSV zijn Zovirax (aciclovir), Valtrex (valaciclovir) en Famvir (famciclovir). Deze worden toegediend in de vorm van een orale pil, hoewel ernstige gevallen kunnen worden behandeld met intraveneuze aciclovir. De meeste bijwerkingen van geneesmiddelen worden als mild beschouwd, waarbij hoofdpijn, diarree, misselijkheid en pijn in het lichaam de meest voorkomende zijn.

Suppressieve HSV-therapie kan het risico op HSV-overdracht met ongeveer 50% verminderen, vooral bij consequent condoomgebruik. Hoewel niet is aangetoond dat onderdrukkende therapie het risico op hiv vermindert, toonde één onderzoek aan dat het dagelijkse gebruik van orale aciclovir gepaard gaat met een lagere hiv-virusbelasting en minder voorkomen van genitale ulcera.

Om het risico op het krijgen of overdragen van hiv te verminderen als u HSV heeft:

• Gebruik condooms tijdens vaginale, anale en orale seks.
• Verminder uw aantal sekspartners.
• Onthoud u van seks tijdens herpesuitbraken.
• Laat je regelmatig testen op hiv en andere seksueel overdraagbare aandoeningen.