Behandeling van dwarslaesie

Je ruggenmerg is een bundel zenuwen die door het midden van je rug loopt. Het draagt ​​signalen heen en weer tussen je lichaam en je hersenen. Een dwarslaesie verstoort de signalen. Verwondingen aan het ruggenmerg beginnen meestal met een slag die uw wervels breekt of ontwricht. De meeste verwondingen snijden niet door uw ruggenmerg. In plaats daarvan veroorzaken ze schade wanneer stukjes wervels in het navelstrengweefsel scheuren of op de zenuwdelen drukken die signalen dragen.

Ruggenmergletsels kunnen compleet of onvolledig zijn. Bij een volledig dwarslaesie kan het snoer geen signalen verzenden onder het niveau van het letsel. Hierdoor ben je onder de blessure verlamd. Bij een onvolledige dwarslaesie kun je wat bewegen en gevoel hebben onder de blessure.

Een dwarslaesie is een medisch noodgeval. Onmiddellijke behandeling kan de langetermijneffecten verminderen. Behandelingen kunnen medicijnen, beugels of tractie omvatten om de wervelkolom te stabiliseren en chirurgie. Latere behandeling omvat meestal medicijnen en revalidatietherapie. Mobiliteitshulpmiddelen en hulpmiddelen kunnen u helpen om u te verplaatsen en enkele dagelijkse taken uit te voeren.

Behandeling van dwarslaesie

Helaas is er geen manier om schade aan het ruggenmerg ongedaan te maken. Maar onderzoekers werken voortdurend aan nieuwe behandelingen, waaronder prothesen en medicijnen die de regeneratie van zenuwcellen kunnen bevorderen of de functie van de zenuwen die overblijven na een dwarslaesie kunnen verbeteren.

In de tussentijd richt de behandeling van ruggenmergletsel zich op het voorkomen van verder letsel en het in staat stellen van mensen met een dwarslaesie om terug te keren naar een actief en productief leven.

Noodmaatregelen

Dringende medische hulp is van cruciaal belang om de effecten van hoofd- of nektrauma te minimaliseren. Daarom begint de behandeling van een dwarslaesie vaak op de plaats van het ongeval.

Hulpverleners immobiliseren de wervelkolom doorgaans zo voorzichtig en snel mogelijk met behulp van een stijve nekkraag en een stijve draagplank, die ze zullen gebruiken om u naar het ziekenhuis te vervoeren.

Vroege stadia van de behandeling

Op de eerste hulp richten artsen zich op:

• Uw vermogen om te ademen behouden
• Schok voorkomen
• Uw nek immobiliseren om verdere schade aan het ruggenmerg te voorkomen
• Het vermijden van mogelijke complicaties, zoals het vasthouden van ontlasting of urine, ademhalings- of cardiovasculaire problemen en de vorming van diepe veneuze bloedstolsels in de ledematen

Als u een dwarslaesie heeft, wordt u meestal opgenomen op de intensive care voor behandeling. U kunt zelfs worden overgeplaatst naar een regionaal centrum voor ruggengraatletsel met een team van neurochirurgen, orthopedisch chirurgen, specialisten op het gebied van ruggenmerggeneeskunde, psychologen, verpleegkundigen, therapeuten en maatschappelijk werkers met expertise op het gebied van ruggenmergletsel.

• Medicijnen. Intraveneus methylprednisolon (Solu-Medrol) is in het verleden gebruikt als een behandelingsoptie voor een acuut dwarslaesie. Maar recent onderzoek heeft aangetoond dat de mogelijke bijwerkingen, zoals bloedstolsels en longontsteking, van het gebruik van dit medicijn opwegen tegen de voordelen. Daarom wordt methylprednisolon niet langer aanbevolen voor routinematig gebruik na een dwarslaesie.
• Immobilisatie. Mogelijk hebt u tractie nodig om uw wervelkolom te stabiliseren, om de wervelkolom in de juiste uitlijning te brengen of beide. In sommige gevallen kan een stijve nekkraag werken. Een speciaal bed kan ook helpen om uw lichaam te immobiliseren.
• Chirurgie. Vaak is een operatie nodig om botfragmenten, vreemde voorwerpen, hernia’s of gebroken wervels te verwijderen die de wervelkolom lijken samen te drukken. Een operatie kan ook nodig zijn om de wervelkolom te stabiliseren om toekomstige pijn of misvorming te voorkomen.
• Experimentele behandelingen. Wetenschappers proberen manieren te vinden om celdood te stoppen, ontstekingen onder controle te houden en zenuwregeneratie te bevorderen. Artsen kunnen bijvoorbeeld de lichaamstemperatuur aanzienlijk verlagen – een aandoening die bekend staat als hypothermie – gedurende 24 tot 48 uur om schadelijke ontstekingen te helpen voorkomen. Vraag uw arts naar de beschikbaarheid van dergelijke behandelingen.

Continue zorg

Nadat de aanvankelijke verwonding of toestand is gestabiliseerd, richten artsen hun aandacht op het voorkomen van secundaire problemen die zich kunnen voordoen, zoals spiercontracturen, decubitus, darm- en blaasproblemen, luchtweginfecties en bloedstolsels.

De duur van uw ziekenhuisopname hangt af van uw toestand en de medische problemen waarmee u wordt geconfronteerd. Zodra u goed genoeg bent om deel te nemen aan therapieën en behandelingen, kunt u overstappen naar een revalidatiecentrum.

Revalidatie

Leden van het revalidatieteam beginnen met u te werken terwijl u zich in de vroege stadia van herstel bevindt. Uw team kan bestaan ​​uit een fysiotherapeut, een ergotherapeut, een revalidatieverpleegkundige, een revalidatiepsycholoog, een maatschappelijk werker, een diëtist, een recreatietherapeut en een arts die gespecialiseerd is in de fysieke geneeskunde (fysiotherapeut) of ruggenmergletsels.

Tijdens de beginfase van revalidatie leggen therapeuten gewoonlijk de nadruk op het onderhoud en de versterking van de bestaande spierfunctie, het herontwikkelen van fijne motoriek en het aanleren van adaptieve technieken om dagelijkse taken uit te voeren.

U krijgt voorlichting over de gevolgen van een dwarslaesie en hoe u complicaties kunt voorkomen, en u krijgt advies over het opnieuw opbouwen van uw leven en het vergroten van uw kwaliteit van leven en onafhankelijkheid.

Je leert veel nieuwe vaardigheden en je gebruikt apparatuur en technologieën die je kunnen helpen zoveel mogelijk op jezelf te wonen. U wordt aangemoedigd om uw favoriete hobby’s te hervatten, deel te nemen aan sociale en fitnessactiviteiten en terug te keren naar school of het werk.

medicijnen

Medicijnen kunnen worden gebruikt om enkele van de effecten van dwarslaesie te beheersen. Deze medicijnen omvatten medicijnen om pijn en spierspasticiteit onder controle te houden, evenals medicijnen die de blaascontrole, darmcontrole en seksueel functioneren kunnen verbeteren.

Nieuwe technologie

Inventieve medische hulpmiddelen kunnen mensen met een dwarslaesie helpen zelfstandiger en mobieler te worden. Sommige apparaten kunnen ook de functie herstellen. Deze apparaten omvatten:

• Moderne rolstoelen. Verbeterde, lichtere rolstoelen maken mensen met ruggenmergletsel mobieler en comfortabeler. Voor sommige mensen kan een elektrische rolstoel nodig zijn. Sommige rolstoelen kunnen zelfs trappen beklimmen, over ruw terrein rijden en een zittende passagier op ooghoogte brengen om zonder hulp hoge plaatsen te bereiken.
• Computer aanpassingen. Voor iemand met een beperkte handfunctie kunnen computers zeer krachtige hulpmiddelen zijn, maar ze zijn moeilijk te bedienen. Computeraanpassingen variëren van eenvoudig tot complex, zoals key guards of spraakherkenning.
• Elektronische hulpmiddelen voor het dagelijks leven. In wezen kan elk apparaat dat elektriciteit gebruikt, worden bestuurd met een elektronisch hulpmiddel voor het dagelijks leven. Apparaten kunnen worden in- of uitgeschakeld met een schakelaar of spraakgestuurde en computergebaseerde afstandsbedieningen.
• Elektrische stimulatie apparaten. Deze geavanceerde apparaten gebruiken elektrische stimulatie om acties te produceren. Deze apparaten worden vaak functionele elektrische stimulatiesystemen genoemd en ze gebruiken elektrische stimulatoren om de arm- en beenspieren te controleren, zodat mensen met ruggenmergletsel kunnen staan, lopen, reiken en grijpen.
• Robot looptraining. Deze opkomende technologie wordt gebruikt voor het opnieuw trainen van het loopvermogen na een dwarslaesie.

Prognose en herstel

Uw arts kan u mogelijk niet meteen een prognose geven. Herstel, als het optreedt, begint meestal een week tot zes maanden na een blessure. Het snelste herstel wordt vaak gezien in de eerste zes maanden, maar sommige mensen ervaren kleine verbeteringen gedurende maximaal één tot twee jaar.