Waarom kinderen risico’s moeten nemen in het leven

Wanneer u uw kinderen ervan weerhoudt risico’s te nemen, neemt u een eigen risico – met de gezondheid van uw kind. Kinderen groeien echt en leren wanneer ze de toestemming en kansen hebben die ze nodig hebben om risico’s te nemen: hoog klimmen, zelfstandig ronddwalen, gereedschap voor volwassenen gebruiken, zo snel mogelijk een heuvel af fietsen.

Hoewel het normaal is dat je je kind wilt beschermen tegen schade, is de kans op verwondingen misschien de moeite waard, in ruil voor emotioneel en fysiek vertrouwen. Onderzoek toont aan dat de overgrote meerderheid van de verwondingen die kinderen oplopen tijdens risicovol buitenspelen, gering zijn en weinig of geen medische behandeling vereisen.

Het nemen van risico’s bevordert de lichamelijke gezondheid

Het meest risicovolle spel en gedrag omvat op zijn minst enige fysieke activiteit, of het nu gaat om alleen naar school of het park lopen, in een boom klimmen of nieuwe skateboardtrucs uitproberen. Door risico’s niet toe te staan ​​of te ontmoedigen, kan de hoeveelheid lichamelijke activiteit die uw kind krijgt, verminderen. En de grote meerderheid van de kinderen krijgt niet de 60 minuten dagelijks actief spel (minimaal!) die ze nodig hebben.

Bekijk de soorten risicovol gedrag die zijn geïdentificeerd door een onderzoeker op het gebied van kinderontwikkeling (die kinderen op speelplaatsen in drie verschillende landen observeerde om deze lijst te maken):

1. Spelen op hoogte
2. Speel met hoge snelheden
3. Speel met gevaarlijk gereedschap
4. Speel in de buurt van gevaarlijke elementen (zoals water of vuur)
5. Ruw-en-tuimelen spelen (zoals worstelen)
6. Alleen ronddwalen, weg van toezicht van volwassenen

Ja, de meeste daarvan zullen de spieren, botten, harten en longen van kinderen uitdagen en versterken, en dat is een goede zaak. Is de sensatie van hoogte of snelheid wat nodig is om uw kind in beweging te krijgen (en voor langere tijd te bewegen)? Omarm het met zowel vrij spel, zoals in de speeltuin of fietsen, als georganiseerde sporten, zoals skiën, schaatsen of vechtsporten.

Het nemen van risico’s verbetert de emotionele gezondheid

Om zelfvertrouwen te krijgen, moeten kinderen grote, enge dingen proberen. Ze moeten inzien dat zelfs als ze falen, ze het opnieuw kunnen proberen. Uiteindelijk zullen ze een nieuwe vaardigheid onder de knie krijgen. En dat voelt heel goed. Dat meesterschap heeft meer betekenis als er meer op het spel staat – als er een groter risico op mislukking (of zelfs letsel) is.

De meeste kinderen proberen niet meteen het grootste, engste obstakel dat ze kunnen vinden, aan te pakken. In plaats daarvan gaan ze geleidelijk verder en stijgen bijvoorbeeld steeds hoger op een klimstructuur of boom naarmate ze zich veiliger voelen. Het kan dagen of maanden duren. Kinderen verminderen eigenlijk instinctief hun eigen risico. Ze overwinnen hun angsten, beetje bij beetje. Dit betekent ook doorzettingsvermogen en veerkracht oefenen; grote, belangrijke levensvaardigheden die we allemaal willen dat onze kinderen hebben.

Wanneer kinderen snel bewegen en veel van houding veranderen, zoals wanneer ze hoog op een schommel zwaaien of ondersteboven aan de klimrekken bungelen, beide gedragingen die ouders als riskant kunnen beschouwen, ontwikkelen ze hun vestibulaire systeem. En verrassend genoeg helpt dat systeem kinderen om hun emoties te reguleren en zelfs op te letten op school.

Speelruimtes die risicovol spelen mogelijk maken, bevorderen sociale interacties, zoals het aanmoedigen of helpen van een ander kind. En vrij, risicovol spelen betekent ook creativiteit en probleemoplossing. Wat is de beste manier om over een groot rotsblok heen te klimmen? Waar konden we enkele grote stokken vinden, en wat zouden we ermee kunnen maken of doen?

Dus de volgende keer dat uw kind ondersteboven aan een boomtak bungelt of buiten uw zicht fietst: Haal diep adem en laat hem het doen. Het is goed voor zijn gezondheid.