Overzicht
Wat is een urethrale strictuur?
Urethrale strictuur is een vernauwing van de urethra. Uw urethra is de buis die urine van de blaas door de penis en uit de urethrale gehoorgang (de opening aan de punt van de penis) voert tijdens het plassen.
Veel mannen met een strictuur zullen steeds meer last hebben van plassen en een tragere urinestroom. Dit kan zich geleidelijk ontwikkelen en leiden tot duwen of persen om urine eruit te krijgen. In andere gevallen zal het probleem plotseling en zonder voorafgaande problemen optreden en onmiddellijke zorg vereisen.
Symptomen en oorzaken
Wat veroorzaakt urethrale strictuur?
De meest voorkomende oorzaken lijken chronische ontstekingen of verwondingen te zijn. Littekenweefsel kan zich geleidelijk vormen van:
- Een verwonding aan uw penis of scrotum of een straddle-verwonding aan het scrotum of perineum.
- Een infectie, meestal seksueel overdraagbare aandoeningen zoals chlamydia.
- Plaatsing van katheters of instrumenten in de urethra tijdens operaties of procedures.
Het littekenweefsel zorgt ervoor dat de urethra smal wordt, waardoor de urine moeilijker kan stromen. Soms vindt de ontsteking of verwonding van de urethra plaats lang voordat de strictuur merkbaar wordt. In andere gevallen vindt de strictuur plaats kort na een urethrale verwonding.
Wat zijn de symptomen van urethrale strictuur?
Het meest voor de hand liggende teken van urethrale strictuur is een verzwakt urinewegstelsel. Symptomen hiervan kunnen zijn:
- Spannen om te plassen.
- Pijn tijdens het plassen.
- Urineweginfectie.
-
prostatitis.
Sommige patiënten met ernstige urethrale stricturen kunnen helemaal niet plassen. Dit wordt urineretentie genoemd en is een medisch noodgeval. Hydronefrose en nierfalen kunnen ook optreden door een back-up van urine in de nieren vanuit een slecht doorlatende blaas.
Een urethrale strictuur kan ook een ontsteking van de prostaat veroorzaken. Uw plasbuis wordt omgeven door de prostaat, net onder de blaas. Deze ontsteking van de prostaat staat bekend als prostatitis. Urine-backup kan ook gecompliceerde urineweginfecties veroorzaken. Deze kunnen worden behandeld met antibiotica en behandeling van de urethrale strictuur.
Diagnose en tests
Hoe wordt urethrale strictuur gediagnosticeerd?
Niet-invasieve tests kunnen problemen met het ledigen van de blaas identificeren, maar kunnen een vernauwing niet definitief identificeren. De snelheid waarmee uw urine stroomt, kan worden gemeten door in een opvangapparaat te urineren. Bij deze test kan een langzame stroom worden veroorzaakt door een verstopping van de urethra of een zwakke blaas. Het restvolume na de lediging (de hoeveelheid urine die in de blaas achterblijft als u klaar bent met plassen) kan worden gemeten door een echografie van de blaas te maken. Normaal gesproken is de blaas leeg na het plassen, maar bij een vernauwing kan er wat urine in de blaas achterblijven. Uit niet-invasieve testen is het niet mogelijk om te bepalen of deze problemen te wijten kunnen zijn aan een vernauwing, vergrote prostaat, verzwakte blaas of een ander probleem.
Als een urethrale strictuur wordt vermoed, is een beeldvormende procedure nodig om deze te identificeren en te meten. Een procedure is een retrograde urethrogram. Dit is een röntgenprocedure waarbij een contrastmiddel wordt gebruikt dat in de opening van de penis wordt gespoten. Het contrast verschijnt op een röntgenfilm om de strictuur en de lengte ervan te lokaliseren. Soms wordt u gevraagd om te plassen zodra de blaas vol is, zodat de vernauwing tijdens het ledigen kan worden herkend.
Cystoscopie is een procedure waarbij een kleine, flexibele camera, een cystoscoop genaamd, in de penis wordt ingebracht. Met deze procedure kan uw arts in de urethra kijken. Het wordt gedaan in het kantoor van de dokter en het duurt meestal vijf tot tien minuten. Vóór de procedure wordt lidocaïne-gelei (een verdovend medicijn) in uw urethra ingebracht, zodat de arts de cystoscoop met minder ongemak in uw blaas kan brengen.
Beheer en behandeling
Hoe wordt urethrale strictuur behandeld?
De behandeling van urethrale strictuur zal worden bepaald door de bevindingen over de beeldvormingsprocedures. Behandelingsopties omvatten:
- Urethrale verwijding.
- Interne urethrotomie.
-
Urethrale reconstructie.
Bij een korte strictuur kan eerst urethrale dilatatie of interne urethrotomie worden geprobeerd. Onder algemene anesthesie wordt de urethra verwijd met behulp van een reeks geleidelijk grotere dilatatie-instrumenten en een cystoscoop. Een urethrotomie is wanneer de cystoscoop wordt gebruikt met een speciaal gereedschap om de ring van littekenweefsel door te snijden en het gebied van verstopping te openen.
Na de procedure wordt een urethrakatheter meestal drie tot vijf dagen in de urethra gelaten. Het meest voorkomende probleem van dilatatie of urethrotomie is het terugkeren van de strictuur, maar in sommige gevallen kan deze procedure het probleem verhelpen. Na deze of enige procedure aan de urinewegen kunt u gedurende een bepaalde periode bloed in de urine verwachten.
Als dilatatie of urethrotomie niet lukt en de strictuur terugkeert, kan urethrale reconstructie nodig zijn om een duurzaam resultaat te verkrijgen in termen van het openen van de urethra. In sommige gevallen wordt de urethra gereconstrueerd door het littekenweefsel te verwijderen en vervolgens de uiteinden van de urethra weer aan elkaar te hechten, een urethroplastiek genaamd. Als dit niet mogelijk is, kan de urethra opnieuw worden opgebouwd met behulp van de binnenkant van de wang of huidflappen van de penis of het scrotum. Deze procedure is een ander type urethroplastiek. Met behulp van deze methoden kan de urethra in de meeste gevallen worden gereconstrueerd met een goed succespercentage op lange termijn.
preventie
Hoe voorkom ik urethrale strictuur?
Door letsel aan het bekkengebied van het lichaam te voorkomen, kan het mogelijk zijn om sommige vormen van urethrale strictuur te voorkomen. Zorgen om infectie te voorkomen, kan deze aandoening ook helpen voorkomen.
Vooruitzichten / Prognose
Wat zijn de vooruitzichten voor urethrale strictuur?
Urethrale strictuur heeft een over het algemeen positief resultaat. Het is een behandelbare aandoening. Deze aandoening kan echter opnieuw voorkomen, waarvoor meerdere procedures nodig zijn. Vervolgafspraken met uw zorgverlener zijn nodig na behandeling voor urethrale strictuur.
Discussion about this post