Overzicht
Wat is tularemie?
Tularemie is een zeldzame en zeer besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door de Francisella tularensis-bacterie. Het wordt ook wel konijnenkoorts of hertenvliegkoorts genoemd. De bacteriën kunnen een breed scala aan dieren infecteren, waaronder konijnen en hazen, bevers, muskusratten, eekhoorns en muizen, en de ziekte op mensen overbrengen. Gevallen van tularemie zijn opgetreden bij huisdieren, zoals honden, katten en hamsters.
Hoe vaak komt tularemie voor?
Er zijn weinig gemelde gevallen van tularemie in de Verenigde Staten (ongeveer 100 tot 200 gevallen per jaar) en het wordt als een zeldzame ziekte beschouwd. Sommige gevallen kunnen echter een verkeerde diagnose stellen of niet worden gemeld omdat de symptomen van de ziekte lijken op die van andere ziekten. Een meerderheid van de bevestigde gevallen deed zich voor in landelijke delen van Arkansas, Kansas, Missouri en Oklahoma. Mensen van alle leeftijden kunnen besmet raken, hoewel mannen een groter risico lopen dan vrouwen.
Symptomen en oorzaken
Wat veroorzaakt tularemie?
Beten van teken, vliegen, muggen of andere insecten die de Francisella tularensis-bacterie dragen, kunnen mens en dier infecteren. Wilde dieren sterven vaak na besmetting, maar mensen die snel worden behandeld, kunnen herstellen van tularemie. Een persoon die besmet is met tularemie kan de infectie niet doorgeven aan een andere persoon. F. tularensis-bacteriën zijn echter zeer besmettelijk en kunnen lange tijd in de omgeving overleven. De belangrijkste manieren waarop tularemie op mensen kan worden overgedragen, zijn onder meer:
- Gebeten worden door teken, dazen, hertenvliegen of muggen
- Omgaan met levende of dode dieren die besmet zijn met tularemie of hun vloeistoffen of weefsels
- Het eten van voedsel of drinkwater dat besmet is
- Inademen van een fijne nevel of spray (aerosol) of stofdeeltjes die de bacteriën bevatten
Mensen die buitenshuis werken of buitenactiviteiten ondernemen, zoals jagen, vallen, wandelen of kamperen, lopen een groter risico om tularemie op te lopen. Laboratoriummedewerkers die biologische monsters van geïnfecteerde dieren of mensen hanteren, lopen ook risico, tenzij ze de juiste veiligheidsmaatregelen nemen.
Wat zijn de symptomen van tularemie?
De symptomen kunnen sterk variëren, afhankelijk van de transmissieroute. Ze kunnen variëren van mild tot ernstig. In sommige gevallen zijn er geen symptomen of worden tekenen van infectie niet opgemerkt. De infectie kan levensbedreigend zijn, indien onbehandeld. Gewoonlijk duurt het drie tot vijf dagen na infectie voordat de symptomen verschijnen, maar het kan tot twee tot drie weken duren.
Symptomen van tularemie kunnen zijn:
- Huidzweer of uitslag
- Gezwollen of gevoelige lymfeklieren
- plotselinge koorts
- Rillingen
- Spierpijn
- Gewrichtspijn
- Hoofdpijn
- Vermoeidheid
- hoesten
- Zwakheid
- Malaise (een algemeen gevoel van ziek zijn)
De manier waarop de bacteriën het lichaam binnenkomen, kan de symptomen beïnvloeden. Ze kunnen enkele weken aanhouden. Er zijn verschillende belangrijke vormen van tularemie, gebaseerd op de transmissieroute.
- Ulceroglandulair: Dit is het meest voorkomende type infectie, meestal overgedragen door een teken- of hertenvliegbeet of door het hanteren van een besmet dier. Een huidzweer of uitslag verschijnt vaak op het gebied waar de bacteriën het lichaam binnenkomen, en de lymfeklieren kunnen gezwollen of gevoelig worden.
- Klier: Deze vorm is vergelijkbaar met de ulceroglandulaire vorm, behalve dat er geen huidzweer is. Het wordt ook overgedragen door insectenbeten of besmette dieren.
- Orofaryngeaal: Tularemie kan het lichaam binnendringen via de mond als u besmet of onvoldoende verhit vlees eet of besmet water drinkt. U kunt symptomen krijgen zoals keelpijn, zweertjes in de mond of maagpijn. Misselijkheid, braken of diarree kunnen optreden.
- Oculoglandulair: Tularemie-bacteriën kunnen het oog binnendringen door contact met bacteriën op de vingers of handen. Jagers die vlees van konijnen of andere dieren villen en kleden, kunnen vatbaar zijn voor ooginfecties. Ontsteking van het membraan van het oog (conjunctivitis) kan oogpijn, roodheid en jeuk veroorzaken. Gezwollen lymfeklieren kunnen ook voorkomen.
- Pneumonisch: Dit is een zeer ernstige vorm van tularemie en kan levensbedreigend zijn. Het tast de longen aan. Het komt voor wanneer mensen stof of fijne druppeltjes met de bacteriën inademen. Symptomen kunnen zijn hoesten, pijn op de borst en ademhalingsproblemen. Er kan zich vocht ophopen rond de long of er kunnen longabcessen ontstaan.
- tyfus: Dit type is een algemene vorm van tularemie waarvan de symptomen koorts, gewrichtspijn en malaise zijn. Het kan moeilijk zijn om erachter te komen hoe de infectie het lichaam is binnengekomen. Dit type beïnvloedt de bloedbaan en belangrijke organen. Symptomen kunnen zijn diarree, vergroting van de milt en lever en geelzucht.
Diagnose en tests
Hoe wordt tularemie gediagnosticeerd?
Het kan moeilijk zijn om tularemie te diagnosticeren, omdat de symptomen kunnen lijken op die van andere infecties. Uw arts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren en vragen stellen over uw medische geschiedenis. U dient uw arts te informeren over elke mogelijke blootstelling aan besmette dieren of insectenbeten.
Als uw arts tularemie vermoedt, kan hij of zij laboratoriumtests bestellen om de diagnose te bevestigen. Er zijn geen snelle laboratoriumtests voor tularemie.
Laboratoriumtests kunnen zijn:
- Bloedtesten
- Bacterieculturen: Bacteriën kunnen in het laboratorium op kweekmedia worden gekweekt om een vermoedelijk geval te bevestigen. Biologische monsters, zoals afkrabsels of uitstrijkjes van huidlaesies, sputum, weefsel verkregen uit een biopsie of keeluitstrijkjes, kunnen worden verzameld.
Beheer en behandeling
Hoe wordt tularemie behandeld?
Antibiotica kunnen worden toegediend over een periode van tien dagen tot drie weken. Sommige antibiotica die effectief zijn tegen tularemie zijn:
- Aminoglycosiden (streptomycine, gentamicine): Streptomycine is het favoriete medicijn. Het wordt in een spier geïnjecteerd (intramusculair). Gentamicine kan worden toegediend als een intraveneuze (IV) vloeistof. Aminoglycosiden kunnen echter ernstige bijwerkingen veroorzaken en zijn mogelijk niet voor alle patiënten geschikt.
- Chinolonen (ciprofloxacine)
- Tetracyclines (doxycycline)
preventie
Hoe kan tularemie worden voorkomen?
Er is geen manier om een infectie volledig te voorkomen. Er is geen vaccin tegen tularemie beschikbaar voor het grote publiek. Laboratoriummedewerkers met een hoger besmettingsrisico moeten speciale preventieve maatregelen nemen tegen de ziekte. Het risico op infectie kan echter worden verminderd door deze voorzorgsmaatregelen te volgen wanneer u buitenshuis werkt of tijd doorbrengt.
- Gebruik insectenwerende middelen die picaridine, DEET of IR3535 bevatten.
- Vermijd insectenbeten door een lange broek, lange mouwen en sokken te dragen om de huid te bedekken.
- Vermijd het drinken van onbehandeld oppervlaktewater dat mogelijk besmet is.
- Controleer gazons of grasvelden op zieke of dode dieren voordat u het gazon maait.
- Draag handschoenen bij het hanteren van kadavers, vooral die van knaagdieren en konijnen.
- Kook vlees van wilde dieren grondig voordat u het eet.
Vooruitzichten / Prognose
Wat zijn de complicaties van tularemie?
De vooruitzichten zijn afhankelijk van de transmissieroute en hoe snel de behandeling wordt gestart. Er kunnen af en toe een terugval zijn, maar degenen die herstellen, ontwikkelen immuniteit tegen de bacteriën. U moet antibiotica nemen zoals voorgeschreven om een terugval te voorkomen.
De hoogste sterftecijfers worden geassocieerd met de pneumonische en tyfeuze vormen van tularemie, indien onbehandeld.
In ernstige gevallen kan tularemie fataal zijn of leiden tot ernstige complicaties, zoals:
- Longontsteking
- Septische shock
- Uitbreiding van de lever
- Vergroting van de milt
-
Nierfalen of falen van andere belangrijke organen
Discussion about this post