Pasgeboren gehoortests gedaan in de NICU

De pasgeboren gehoortest is een niet-invasieve test die screent op mogelijke gehoorproblemen bij pasgeboren baby’s. De test kan worden gebruikt voor premature baby’s en voor voldragen baby’s.

Hoe de gehoortest voor pasgeborenen wordt uitgevoerd

Bijna alle staten vereisen dat ziekenhuizen en geboortecentra gehoorscreening bieden aan alle pasgeboren baby’s. Er zijn twee soorten gehoortests die vaak worden gebruikt voor baby’s:

• Otacoustic Emissions (OAE): Tijdens een OAE-test wordt een kleine oortelefoon in het oor van een baby geplaatst. Er wordt een geluid uitgezonden en de oto-akoestische emissie die het oor produceert (zoals een echo) wordt gemeten.

• Auditieve hersenstamrespons (ABR): Tijdens een ABR-test wordt een koptelefoon over de oren van een baby geplaatst en worden elektroden op het hoofd van de baby geplaatst. Geluiden worden afgespeeld in de oortelefoons en de elektroden meten de reactie van de hersenen.

Op dit moment worden zowel de OAE- als de ABR-tests beschouwd als betrouwbare tests om te screenen op gehoorverlies bij gezonde baby’s.

Preemies en NICU-patiënten met risico op gehoorverlies

Premature baby’s en voldragen baby’s die NICU-zorg nodig hebben, lopen om verschillende redenen een groter risico op gehoorverlies dan baby’s die gezond zijn, dus het is van cruciaal belang dat ze een gehoortest ondergaan voordat ze uit het ziekenhuis worden ontslagen:

• Prematuriteit: Vroeggeboorte (geboorte vóór 37 weken zwangerschap) is een risicofactor voor gehoorverlies.

• Laag geboortegewicht: baby’s die minder dan 5 pond (2500 g) wegen, worden beschouwd als baby’s met een laag geboortegewicht en lopen een verhoogd risico op gehoorverlies.

• Medicijnen: Sommige medicijnen die in de NICU worden gebruikt, kunnen het oor beschadigen, met name antibiotica zoals gentamicine. Deze medicijnen kunnen worden gebruikt bij preemies of bij NICU-patiënten die a terme geboren zijn.

• Geelzucht: Ernstige geelzucht verhoogt het risico van een baby op gehoorverlies. Premature baby’s hebben vaker ernstige geelzucht dan voldragen baby’s.

• Infectie: Baby’s hebben een verhoogd risico op gehoorverlies als hun moeder vóór de bevalling een infectie in de baarmoeder of de vruchtzak had. Baby’s bij wie meningitis of andere soorten infecties zijn gediagnosticeerd, lopen ook een verhoogd risico op gehoorverlies.

Waarom de test aan pasgeborenen wordt gegeven?

Hoewel het misschien niet lijkt alsof pasgeboren baby’s geweldige luisteraars zijn, is het erg belangrijk dat gehoorverlies vroeg wordt ontdekt. Historisch gezien hadden kinderen met ernstig gehoorverlies taalproblemen die van invloed waren op hoe goed ze konden lezen, spreken en omgaan met andere kinderen. Ze hadden ontwikkelingsachterstanden en emotionele problemen.

Ze halen op tijd meer ontwikkelingsmijlpalen, doen het beter op school, hebben minder emotionele problemen en leren effectiever te communiceren.

Wat gebeurt er als mijn baby de gehoortest niet haalt?

Het is belangrijk voor ouders om te onthouden dat de gehoortest voor pasgeborenen slechts een screeningstest is. Een baby die de test “niet” haalt, wordt niet automatisch gediagnosticeerd met gehoorverlies.

In plaats daarvan moet een baby die niet reageert zoals verwacht op de gehoortest, worden doorverwezen naar een audioloog of KNO-arts (arts voor oor, neus en keel) voor verder onderzoek. Daarom zeggen dokters en verpleegsters niet dat een baby de gehoortest “niet” heeft gedaan; ze zeggen dat hij of zij “verwees” in een of beide oren.

Als uw baby is doorverwezen, overleg dan zo snel mogelijk met uw kinderarts over het plannen van een afspraak voor vervolgonderzoek. Een audioloog of KNO-arts kan meer geavanceerde gehoortests uitvoeren om u te helpen erachter te komen waar uw baby precies problemen heeft en kan u helpen de behandeling te krijgen die uw baby nodig heeft.