Omgaan met onvolledige stoelgang

Het gevoel van onvolledige evacuatie – met andere woorden, het gevoel hebben dat uw stoelgang onvolledig is – kan behoorlijk ongemakkelijk zijn. Naast het fysieke ongemak, kan een onvolledige stoelgang ervoor zorgen dat u zich behoorlijk zorgen maakt over wat er mis gaat of wanneer u weer in de badkamer moet zijn, vooral als u een sterke verandering opmerkt ten opzichte van uw normale stoelgang.

Onvolledige evacuatie is een kenmerkend symptoom van het prikkelbare darm syndroom (PDS), maar u hoeft geen IBS te hebben om dit onaangename symptoom te ervaren. Gezien hoe vaak IBS voorkomt, is het opmerkelijk hoe weinig aandacht het symptoom van onvolledige evacuatie krijgt van onderzoekers. Hierdoor is er nog niet veel bekend over hoe je het kunt oplossen.

Totdat onderzoek er meer over aan het licht brengt, moet u medicijnen, therapieën en zelfzorgstrategieën onderzoeken die u kunnen helpen uw symptomen te beheersen en te verminderen.

Wat is onvolledige evacuatie?

Onvolledige evacuatie is een subjectief gevoel dat een stoelgang niet zo volledig is geweest als zou moeten. Als je geconstipeerd bent, kan de passage van kleine, harde ontlasting je niet het gevoel geven dat je alles eruit hebt gehaald.

Aan de andere kant van het spectrum kunnen mensen met chronische diarree aanhoudende drang voelen om te poepen, zelfs na herhaalde stoelgang.

Waarom het gebeurt?

Nogmaals, er is niet veel bekend over de redenen achter het fenomeen van onvolledige evacuatie. Twee fysiologische processen die zijn geïdentificeerd als belangrijke onderbouwingen van IBS-symptomen, kunnen hier een rol spelen.

1. Viscerale overgevoeligheid verwijst naar een verhoogde pijngevoeligheid in inwendige organen – in dit geval de dikke darm, het rectum en de anus.

2. Motiliteitsstoornissen treden op wanneer de spieren van het spijsverteringskanaal niet soepel werken en interfereren met uw vermogen om een ​​comfortabele, goed gevormde ontlasting te passeren en het gevoel te hebben dat u een volledige stoelgang heeft gehad.

Hoe normale stoelgang plaatsvindt

Om het probleem van onvolledige evacuatie aan te pakken, is het essentieel om te weten wat een “volledige evacuatie” moet zijn.

• Ontlasting vindt zijn weg langs de gehele lengte van de dikke darm.
• Tijdens dit proces wordt water uit de ontlasting geabsorbeerd, zodat het steviger wordt naarmate het zich een weg baant door de darm.
• Doorgaans verplaatst de ontlasting zich een of twee keer per dag naar de sigmoïde colon en het rectum (hoewel dit van persoon tot persoon aanzienlijk varieert).
• Daar is het gevormd tot een worstachtige vorm, zodat het comfortabel door de anus kan worden geleid.

Onvolledige evacuatie met constipatie

Als u constipatie heeft, is het gevoel van onvolledige evacuatie direct gerelateerd aan fysiologie. Vanwege de moeilijkheid om ontlasting te krijgen, is het waarschijnlijk dat u het rectum niet volledig hebt geleegd, waardoor u gevoelens van ontevredenheid en ongemak krijgt.

Om dit effect tegen te gaan, kan uw zorgverlener medicijnen voorschrijven om de darmen te helpen de ontlasting te passeren. U kunt ook baat hebben bij eenvoudige zelfzorgstrategieën die u thuis kunt proberen, of andere vormen van therapie die de symptomen herbeleven door zich op de darm-hersenverbinding te richten.

Medicijnen op recept

De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) heeft twee medicijnen goedgekeurd voor de behandeling van IBS met constipatie (IBS-C): Linzess (linaclotide) en Trulance (plecanatide). Beide geneesmiddelen zijn geclassificeerd als guanylaatcyclase-activatoren, die zich richten op guanylaatcyclase-receptoren in de darmen. Dat veroorzaakt een toename van het darmvocht, wat:

• Houdt de ontlasting zachter
• Helpt buikpijn te verminderen
• Helpt de frequentie van ontlasting te verminderen
• Verlicht IBS-symptomen

Deze medicijnen worden als veilig beschouwd en worden goed verdragen, met als meest voorkomende bijwerking milde tot matige diarree.

Hoewel ze niet zijn geïndiceerd voor de behandeling van IBS, is bekend dat tricyclische antidepressiva een therapeutisch effect hebben op het maagdarmstelsel. Om deze reden kunnen zorgverleners ze off-label voorschrijven om IBS-symptomen zoals buikpijn te behandelen.

Tricyclische antidepressiva helpen het serotoninegehalte in de darmen op peil te houden, wat ontstekingen vermindert en de darmmotiliteit bevordert. Vaak voorgeschreven tricyclische medicijnen zijn onder meer:

• Elavil (amitriptyline)
• Tofranil (imipramine)
• Norpramine (desipramine)
• Aventyl (nortriptyline)

Beide benaderingen worden aanbevolen door de American College of Gastroenterology (ACG) Clinic Guidelines for the management of IBS, die in januari 2021 zijn gepubliceerd. Linzess en Trulance worden specifiek aanbevolen voor IBS-C, terwijl tricyclische middelen worden aanbevolen voor alle IBS-subtypes.

Zelfzorgstrategieën

U kunt ook thuis verschillende zelfzorgstrategieën proberen om het gevoel van onvolledige evacuatie te verlichten als u IBS-C heeft.

• Consistente stoelgang: Veel mensen hebben ’s ochtends stoelgang en ’s nachts niet zo veel. Let op je eigen bioritme en probeer elke dag rond dezelfde tijd een toiletbezoek te plannen.

• Visualisatie: geef je lichaam de tijd om zoveel mogelijk ontlasting te legen, waarbij je je de vorm van het rectum voorstelt terwijl je de “volledigheid” van de beweging evalueert.

• Inname van oplosbare vezels: Verhoog langzaam uw inname van voedingsmiddelen die rijk zijn aan oplosbare vezels (niet onoplosbare vezels) of probeer een vezelsupplement op basis van psyllium. Voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan oplosbare vezels zijn bananen, bosbessen, kiwi’s, sinaasappels, wortelen, aubergines, sperziebonen, havermout, courgette en aardappelen met schil.

De ACG-richtlijnen stellen specifiek dat in onderzoeken niet is aangetoond dat onoplosbare vezels de IBS-symptomen verbeteren, terwijl oplosbare vezels dat wel hebben.

Darmgerichte psychotherapieën

Als u denkt dat dyssynerge ontlasting bijdraagt ​​aan de moeilijkheid om een ​​volledige ontlasting te krijgen, wilt u misschien biofeedback of fysiotherapie overwegen als een manier om uw symptomen te verlichten. Darmgerichte psychotherapie wordt aanbevolen door de ACG-richtlijnen, omdat het in toenemende mate wordt gezien als een effectieve aanvullende therapie voor IBS.

De hersenen en de darmen staan ​​voortdurend met elkaar in verbinding via de hersen-darm-as. Daarom is het doel van darmgerichte psychotherapie om de last van gastro-intestinale symptomen te verminderen door middel van coping-strategieën. In het bijzonder kan cognitieve gedragstherapie (CGT) gericht op de darm-hersenverbinding spierontspanning en ademhalingstechnieken leren om pijngevoeligheid te verminderen en de geest aan te moedigen om de darmmotiliteit beter te reguleren.

Onvolledige evacuatie met diarree

Het gevoel van onvolledige evacuatie voor mensen die chronische diarree ervaren, is veel complexer. Hoewel bekend onder de algemene term tenesmus, is er een schrijnend gebrek aan onderzoek naar de oorzaak van dit fenomeen wanneer het optreedt zonder duidelijke fysiologische reden. Gelukkig zijn er effectieve therapieën beschikbaar om te helpen met symptomen.

Voorgeschreven medicatie

Xifaxan (rifaximin) is een door de FDA goedgekeurd antibioticum voor de behandeling van IBS met diarree (IBS-D), en deze behandeling wordt ook ondersteund door de ACG-richtlijnen.

Xifaxan blijft actief in uw maagdarmkanaal, maar absorbeert niet – een factor die bijdraagt ​​aan het veiligheidsprofiel, aangezien het niet waarschijnlijk is dat het in wisselwerking staat met andere medicijnen of na verloop van tijd minder effectief wordt. Bijwerkingen van rifaximin zijn mild en komen soms voor, maar kunnen zijn:

• Diarree
• Verlies van smaak
• anorexia
• Misselijkheid
• neusirritatie

Zelfzorgstrategieën

Als er eenmaal ontlasting tevoorschijn komt die los en waterig is, is elke stevige ontlasting die mogelijk in de sigmoïde colon heeft gezeten, zeker gepasseerd. Toch lijken sommige zenuw- en motorische stoornissen het gevoel van urgentie om te legen zeer levend te houden. Om dit gevoel van urgentie tegen te gaan, helpt het om jezelf eraan te herinneren dat er echt geen ontlasting meer naar buiten hoeft.

Houd er rekening mee dat er niet zoiets bestaat als een echt lege darm, omdat er voortdurend nieuwe ontlasting wordt geproduceerd. Wat betreft de angst voor toekomstige diarree-episodes, onthoud dat het gemakkelijker is voor de spieren van de anus om stevige ontlasting te bevatten (dwz die “hangt” en opgedroogd is in de dikke darm) dan de waterige ontlasting die uit de hoger in de dikke darm.

Als je een constante drang voelt om naar het toilet te rennen, probeer jezelf dan uit te stellen. Ga rustig zitten op een plek in de buurt van de badkamer en kijk of je ontspanningsoefeningen kunt gebruiken om je lichaam te kalmeren totdat het gevoel van urgentie voorbij is zonder dat je nog een keer naar de badkamer hoeft te gaan. Het kalmeren van je lichaam zal ook helpen om eventuele angst te verminderen die ervoor kan zorgen dat het centrale zenuwstelsel impulsen blijft sturen voor verdere (onnodige) lediging.

Deze coping-mechanismen kunnen in het begin moeilijk zijn, vooral als je geen eerdere begeleiding hebt gehad. Bovendien kan IBS-D u gestrest maken in sociale omgevingen, wat leidt tot angst, isolatie en verkeerde interpretatie van spijsverteringsprocessen die volkomen normaal zijn. Net als bij IBS-C wordt darmgerichte psychotherapie, zoals CGT, aanbevolen als een aanvullende therapie die de IBS-symptomen en de psychische problemen die ermee gepaard kunnen gaan, verbetert.

De exacte oorzaak van onvolledige evacuatie is niet helemaal duidelijk, waardoor veel mensen die het gevoel ervaren niet weten hoe ze hun symptomen kunnen verbeteren. Als je voorgeschreven medicatie, coping-mechanismen en psychotherapie hebt geprobeerd zonder positieve resultaten, is het mogelijk dat je een andere aandoening hebt die lijkt op IBS, zoals coeliakie of inflammatoire darmziekte.