Overzicht
Wat is het divertikel van Meckel?
Meckel’s divertikel is een uitstulping of uitstulping in het onderste deel van de dunne darm. De uitstulping is aangeboren (aanwezig bij de geboorte) en is een overblijfsel van de navelstreng. Het divertikel van Meckel is de meest voorkomende aangeboren afwijking van het maag-darmkanaal. Het komt voor bij ongeveer 2% tot 3% van de algemene bevolking.
Wie krijgt het divertikel van Meckel?
Hoewel 2% tot 3% van de bevolking het divertikel van Meckel krijgt, veroorzaakt het bij slechts een klein aantal van die mensen symptomen. Mensen kunnen hun hele leven leven zonder ooit te weten dat ze Meckel’s divertikel hebben. De aandoening komt even vaak voor bij mannen als bij vrouwen, maar mannen hebben twee tot drie keer meer kans op complicaties.
Symptomen en oorzaken
Wat veroorzaakt het divertikel van Meckel?
Meckel’s divertikel komt vroeg in de zwangerschap voor bij een foetus. Normaal gesproken wordt het vitellinekanaal, dat de groeiende foetus verbindt met de dooierzak, tegen de zevende week van de zwangerschap door de foetus opgenomen. Wanneer het vitellinekanaal niet volledig wordt geabsorbeerd, ontwikkelt zich een Meckel’s divertikel.
Het divertikel van een Meckel kan cellen van zowel de maag als de pancreas bevatten. Cellen uit de maag kunnen zuur afscheiden, wat zweren en bloedingen kan veroorzaken.
Wat zijn de symptomen van Meckel’s divertikel?
Symptomen van Meckel’s divertikel treden meestal op tijdens het eerste levensjaar van een kind, maar kunnen ook tot in de volwassenheid optreden.
Symptomen zijn onder meer:
- Gastro-intestinale bloeding (te zien in de ontlasting).
- Buikpijn en krampen.
- Tederheid in de buurt van de navel (navel).
- Obstructie van de darmen, een verstopping die ervoor zorgt dat de inhoud van de darmen niet kan passeren. Dit kan pijn, een opgeblazen gevoel, diarree, constipatie en braken veroorzaken.
- Diverticulitis (zwelling van de darmwand).
Het meest voorkomende symptoom bij kinderen jonger dan 5 jaar is bloeding, die wordt veroorzaakt door zweren die zich in de dunne darm ontwikkelen wanneer het divertikel maagzuur afscheidt. Darmobstructie komt vaker voor bij oudere kinderen en volwassenen.
Diverticulitis kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt het meest voor bij oudere kinderen. Tumoren kunnen voornamelijk bij volwassenen voorkomen, maar dit is een zeldzaam symptoom van het divertikel van Meckel.
Als uw kind een van de bovenstaande symptomen heeft, moet u onmiddellijk uw kinderarts of zorgverlener raadplegen.
Diagnose en tests
Hoe wordt het divertikel van Meckel gediagnosticeerd?
Meckel’s divertikel kan moeilijk te diagnosticeren zijn. Veel van de symptomen, zoals braken, buikpijn en gevoeligheid, kunnen onder verschillende omstandigheden voorkomen.
Als de zorgverlener van uw kind denkt dat de combinatie van symptomen op Meckel’s divertikel wijst, zal hij of zij bepaalde tests bestellen. Waaronder:
- Technetium-scan: Deze test is een scan. Radioactief technetium wordt in het lichaam geïnjecteerd. Deze stof wordt opgenomen door maagcellen in het divertikel en kan worden gedetecteerd door een speciale camera.
- Colonoscopie: Bij deze test wordt een kleine, flexibele buis met een camera aan het uiteinde in het rectum en de dikke darm ingebracht om verstoppingen en de oorzaak van bloedingen te zoeken.
- Draadloze capsule-endoscopie: Voor deze test slikt de patiënt een kleine camera in die bronnen van bloedingen in de dunne darm kan detecteren. Als uw kind te jong is om een pil door te slikken, kan deze in de maag worden geplaatst terwijl uw kind slaapt.
Beheer en behandeling
Hoe wordt het divertikel van Meckel behandeld?
Veel volwassenen die Meckel’s divertikel hebben, hebben nooit symptomen. Ze komen er pas achter dat ze de aandoening hebben nadat deze is opgemerkt tijdens een operatie of tijdens tests voor een andere aandoening. In dit geval hoeft Meckel’s divertikel meestal niet te worden behandeld.
Een operatie om het divertikel te verwijderen kan worden aanbevolen als zich een bloeding ontwikkelt. Tijdens deze procedure worden het divertikel van de Meckel en de omliggende dunne darm verwijderd en worden de uiteinden van de resterende darmen aan elkaar genaaid.
Dit kan worden gedaan door middel van een open buikoperatie of laparoscopisch (een smalle buis met een camera wordt door een kleine incisie ingebracht en het divertikel van de Meckel wordt hersteld via een andere kleine incisie). Uw arts kan de beste aanpak aanbevelen op basis van de symptomen, leeftijd en algemene gezondheid van uw kind.
Vooruitzichten / Prognose
Wat is de langetermijnprognose (vooruitzichten) voor patiënten met Meckel-divertikel?
De langetermijnprognose is uitstekend. Patiënten kunnen na de behandeling een volledig herstel verwachten.
Discussion about this post