Differentiële diagnose van PCOS

Er zijn medische aandoeningen die niet kunnen worden gediagnosticeerd met een bloedtest, biopsie, kweek of enige andere vorm van diagnostisch onderzoek. Polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) is zo’n aandoening. Omdat de symptomen van PCOS die van andere aandoeningen kunnen nabootsen, moeten artsen alle andere oorzaken methodisch uitsluiten voordat een diagnose kan worden gesteld.

Dit proces wordt een differentiële diagnose genoemd. Alleen door de lijst met verdachten één voor één te verkleinen, kunnen artsen tot een definitieve conclusie komen en een behandeling starten.

In de loop van het vaststellen van een differentiële diagnose voor PCOS, zouden enkele van de meest voorkomende onderzoeken schildklieraandoeningen, hyperprolactinemie, congenitale bijnierhyperplasie en het syndroom van Cushing omvatten. Afhankelijk van de gezondheid en geschiedenis van het individu, kunnen ook andere oorzaken worden onderzocht.

Schildklier aandoening

De schildklier is een klein orgaan aan de voorkant van de keel dat een groot deel van het metabolisme van het lichaam regelt. Het produceert twee hormonen, bekend als T3 en T4, die essentieel zijn voor het reguleren van veel belangrijke lichaamsfuncties, waaronder ademhaling, hartslag, lichaamsgewicht, spierkracht en menstruatiecycli.

Wanneer er ofwel te weinig schildklierhormoon (hypothyreoïdie) of te veel (hyperthyreoïdie) is, kunnen deze functies in chaos worden gegooid, wat leidt tot symptomen die opvallend veel lijken op PCOS. Deze kunnen abnormale menstruatiecycli, onverklaarbare gewichtsveranderingen, vermoeidheid, temperatuurintolerantie en, in het geval van hypothyreoïdie, onvruchtbaarheid omvatten.

Schildklierziekte kan worden gediagnosticeerd door bloedonderzoek uit te voeren om de T3- en T4-niveaus te evalueren. Verdere tests zouden worden uitgevoerd om de onderliggende oorzaak te achterhalen.

Hyperprolactinemie

Prolactine is een hormoon dat wordt geproduceerd door de hypofyse en dat inwerkt op de borstklieren om de lactatie te bevorderen. Hyperprolactinemie is een aandoening waarbij te veel prolactine wordt geproduceerd, wat leidt tot onregelmatige menstruatie en borstvoeding (galactorroe). PCOS kan op dezelfde manier verhogingen van de prolactinespiegels veroorzaken.

Een van de meest voorkomende oorzaken van hyperprolactinemie is een hypofysetumor die een prolactinoom wordt genoemd. Een prolactinoom kan groot of klein zijn en is meestal goedaardig (niet-kankerachtig). Hyperprolactinemie vereist ook een differentiële diagnose om schildklierziekte als oorzaak uit te sluiten. Een MRI-test (magnetic resonance imaging) kan worden gebruikt om de aanwezigheid van een tumor te bevestigen.

Congenitale bijnierhyperplasie

Congenitale bijnierhyperplasie (CAH) is een genetische aandoening die ervoor zorgt dat de bijnieren te weinig cortisol en aldosteron produceren. Cortisol is het belangrijkste stresshormoon van het lichaam, terwijl aldosteron helpt bij het reguleren van het natrium- en andere elektrolytengehalte in het lichaam. Tegelijkertijd kan CAH de overmatige productie van androgenen veroorzaken, de hormonen die worden geassocieerd met mannelijke kenmerken.

Deze onevenwichtigheden kunnen ertoe leiden dat vrouwen onregelmatige menstruaties, overmatige haargroei (hirsutisme) en het uitblijven van menstruatie (amenorroe) ervaren. In tegenstelling tot PCOS kan CAH worden gediagnosticeerd met een genetische test.

Syndroom van Cushing

Het syndroom van Cushing is een ziekte die de overproductie van bijnierhormonen veroorzaakt. Het wordt meestal veroorzaakt door een goedaardige tumor, hypofyseadenoom genaamd, die de activiteit van de bijnier verandert en de overmatige productie van cortisol en androgenen veroorzaakt.

Het syndroom van Cushing wordt gekenmerkt door symptomen die opvallend veel lijken op PCOS, waaronder gewichtstoename, hirsutisme, wallen in het gezicht, vaker plassen en veranderingen in de huidtextuur.

Net als bij PCOS is er geen enkele test om de diagnose van Cushing te bevestigen. Doorgaans worden urine- en speekseltests uitgevoerd om het patroon van de productie van cortisol in overeenstemming met het syndroom van Cushing te meten en te evalueren.