Het mogelijke verband tussen hiv en gehoorverlies

Gehoorverlies is niet ongewoon bij mensen met hiv, en tot voor kort was er onenigheid over de vraag of hiv-therapie; de chronische ontsteking geassocieerd met langdurige infectie; of HIV zelf kan een factor zijn die bijdraagt ​​aan een dergelijk verlies.

Tegenstrijdige onderzoeksopzet, studieresultaten

In 2011 concludeerde een vijfjarige analyse, uitgevoerd door de Universiteit van Rochester in New York, dat noch hiv-infectie, noch de behandeling ervan geassocieerd was met gehoorverlies. De analyse, die gegevens omvatte van twee al lang bestaande cohorten – de Multicenter AIDS Cohort Study (MACS) en de Women’s Interagency HIV Study (WIHS) – evalueerde de opto-akoestische emissies (dwz de geluiden die door het binnenoor worden afgegeven wanneer het wordt gestimuleerd ) bij 511 patiënten met hiv.

Op basis van de resultaten concludeerden de onderzoekers dat de mate van gehoorverlies onder de deelnemers aan de studie niet anders was – en misschien zelfs minder – dan die van de algemene Amerikaanse bevolking.

In 2014 bekeek hetzelfde onderzoeksteam het probleem echter opnieuw, en deze keer beoordeelde het of hiv-patiënten van middelbare leeftijd – variërend in leeftijd van begin 40 tot eind 50 – een verscheidenheid aan tonen konden horen, variërend van 250 tot 8000 hertz (Hz) op verschillende volumes. Deze keer waren de resultaten heel verschillend: zowel hiv-positieve mannen als vrouwen hadden moeite met het horen van hoge en lage tonen, met gehoordrempels die 10 decibel hoger waren dan die van hun niet-geïnfecteerde tegenhangers.

Hoewel gehoorverlies bij hogere frequenties (meer dan 2000 Hz) vaak voorkomt bij volwassenen van middelbare leeftijd, blijven lagere frequenties over het algemeen intact. In de hiv-positieve groep werd het consistente verlies van zowel laag- als hoogfrequent gehoor significant geacht en trad op ongeacht het ziektestadium, antiretrovirale therapie of therapietrouw.

Het tegenstrijdige karakter van de onderzoeken dient alleen om de overvloed aan vragen te benadrukken die onbeantwoord blijven, niet alleen over de vraag of gehoorverlies direct of indirect verband houdt met HIV, maar welke mechanismen, indien aanwezig, verantwoordelijk kunnen zijn voor dergelijk verlies.

Is gehoorverlies gewoon een kwestie van leeftijd?

Gezien het ontwerp van het MACS- en WIHS-onderzoek, zouden sommigen kunnen concluderen dat HIV gewoon “toevoegt” aan het natuurlijke gehoorverlies dat wordt waargenomen bij ouder wordende volwassenen. Het wordt zeker erkend dat de aanhoudende, langdurige ontsteking die gepaard gaat met HIV, vroegtijdige veroudering (vroegtijdige veroudering) kan veroorzaken in een aantal orgaansystemen, waaronder het hart en de hersenen. Zou het redelijk zijn om te suggereren dat hetzelfde zou kunnen gebeuren met het gehoor van een persoon?

Een aantal onderzoekers is daar niet zo zeker van. Een studie van het Taipei Medical Center in Taiwan was gericht op het beoordelen van gehoorverlies bij een cohort van 8.760 patiënten met hiv en 43.800 patiënten zonder hiv. Gehoorverlies werd geëvalueerd op basis van medische dossiers over een periode van vijf jaar van 1 januari 2001 tot 31 december 2006.

Volgens het onderzoek kwam plotseling gehoorverlies (gedefinieerd als een verlies van 30 decibel of meer in ten minste drie aaneengesloten frequenties gedurende een paar uur tot drie dagen) bijna twee keer zo vaak voor bij hiv-patiënten van 18 tot 35 jaar, maar niet in die 36 jaar. van leeftijd of ouder.

Hoewel de onderzoekers niet konden concluderen dat hiv de belangrijkste oorzaak van een dergelijk verlies was, vooral omdat factoren als blootstelling aan lawaai en roken buiten de analyse werden gehouden, suggereert de omvang van het onderzoek dat hiv voor een deel een bijdragende factor kan zijn. .

Evenzo suggereerde een onderzoek uit 2012 van het onderzoeksnetwerk van de National Institutes of Health (NIH) dat kinderen die in utero (in de baarmoeder) met hiv zijn geïnfecteerd, twee tot drie keer meer kans hebben op gehoorverlies op 16-jarige leeftijd dan hun niet-geïnfecteerde kinderen. tegenhangers.

Voor deze studie werd gehoorverlies gedefinieerd als het alleen kunnen detecteren van geluid van 20 decibel of hoger dan wat zou kunnen worden verwacht in de algemene adolescente populatie.

De NIH-studie concludeerde verder dat dezelfde kinderen bijna twee keer zoveel kans hebben op gehoorverlies dan kinderen die in utero aan hiv zijn blootgesteld maar niet zijn geïnfecteerd. Dit suggereert sterk dat hiv-infectie op zichzelf de ontwikkeling van het gehoorstelsel beïnvloedt en kan verklaren waarom jongere volwassenen met hiv op latere leeftijd plotseling, voorbijgaand gehoorverlies melden.

Kunnen antiretrovirale medicijnen een oorzaak zijn?

Het koppelen van gehoorverlies aan antiretrovirale therapie (ART) is een nog controversiëlere kwestie geworden dan het koppelen van verlies aan hiv zelf. Sinds het midden tot het einde van de jaren negentig hadden een aantal kleine onderzoeken gesuggereerd dat ART, als een onafhankelijke factor, geassocieerd was met een verhoogd risico op gehoorverlies. De meeste van deze onderzoeken zijn sindsdien in twijfel getrokken, aangezien individuele geneesmiddelen nooit waren geëvalueerd en factoren zoals ziektestadium, ART-initiatie en therapietrouw nooit werden opgenomen.

Een kleine studie uit 2011 uit Zuid-Afrika probeerde de impact van stavudine, lamivudine en efavirenz (gemakkelijk te gebruiken in eerstelijns ART in de VS van eind jaren negentig tot begin jaren 2000) op het gehoor te onderzoeken. En hoewel de gegevens een licht verhoogde mate van stoornis lieten zien bij hiv-positieve patiënten op ART, slaagde de onderzoeker er niet in om die verliezen aan de medicijnen zelf te koppelen.

Ondanks het gebrek aan bewijs, zijn er zorgen dat er niet genoeg aandacht wordt besteed aan de ontologische (oorgerelateerde) effecten van antiretrovirale geneesmiddelen, inclusief geneesmiddelgerelateerde mitochondriale toxiciteiten die HIV-gerelateerde aandoeningen kunnen versterken of verergeren, met name die welke de neurologisch systeem.

Aangezien er steeds meer nadruk wordt gelegd op zowel de kwaliteit van leven als het vermijden van verouderingsgerelateerde aandoeningen bij langdurige infecties, moeten mogelijk grotere stappen worden gezet om definitieve antwoorden te geven op de kwestie van gehoorverlies bij hiv-patiënten. besmette bevolking.