5 feiten over premature baby’s

Een late premature baby is nog steeds een preemie

Laat je niet misleiden door de term ’te laat’! Er is niets te laat aan deze baby’s. In feite is een te laat geboren baby een baby die drie tot zes weken te vroeg wordt geboren, of tussen 34 en 37 weken zwangerschap. In de laatste zes weken van de zwangerschap komen baby’s gewoonlijk ongeveer een half pond per week aan, dus baby’s die een paar weken te vroeg worden geboren, zijn kleiner dan voldragen pasgeborenen – maar het zijn niet alleen kleinere baby’s.

Laat te vroeg geboren baby’s hebben hun eigen gezondheidsoverwegingen die behoorlijk ernstig kunnen zijn, waaronder ademhalingsproblemen, lage bloedsuikerspiegels, voedingsproblemen en problemen om hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Baby’s die zelfs maar een paar weken te vroeg geboren zijn, hebben vaak een lage calcium- en fosforvoorraad, omdat ze de belangrijke laatste weken van de zwangerschap missen, wanneer tweederde van de botmineralisatie plaatsvindt.

Late premature baby’s hebben ook een verhoogd risico op infectie als gevolg van een onvolgroeid immuunsysteem. Antilichamen van de zwangere ouder worden tijdens de laatste fase van de zwangerschap via de placenta aan hun ongeboren baby doorgegeven, hoewel opkomend onderzoek aantoont dat premature baby’s die al na 24 weken zijn geboren, nog steeds deze ouderlijke antilichamen ontvangen. Andere aspecten van het neonatale immuunsysteem, zoals onderontwikkelde longen of een zwakke huidbarrière, worden beschouwd als mogelijke oorzaken voor de gevoeligheid van een preemie voor infectie.

Late premature baby’s hebben ook een onvolgroeid neurologisch systeem. De hersenen van een baby die na 35 weken zwangerschap wordt geboren, wegen slechts tweederde van die van een voldragen baby. Het zenuwstelsel van een baby ontwikkelt zich nog tijdens die laatste maanden en weken in de baarmoeder. Het is gedurende deze tijd dat een vetachtige substantie genaamd myeline zich ontwikkelt; dit versnelt de overdracht van zenuwimpulsen en vormt een omhulsel rond de zenuwvezels. Vanwege hun onvolgroeide neurologische systeem vinden premature baby’s het vaak moeilijk om zichzelf te kalmeren en te troosten en hebben ze mogelijk extra tijd en zorgvuldige aandacht nodig als ze groeien en leren in hun nieuwe omgeving buiten de baarmoeder.

Hikken komt vaak voor (en normaal!) Maar is niet gerelateerd aan groei

“Je baby heeft de hik, ze moeten groeien!” Deze algemene veronderstelling komt uit het verhaal van een oude vrouw en is niet helemaal juist als het gaat om premature baby’s.

In de baarmoeder heb je misschien gemerkt dat je baby nogal wat hik had, maar dit begint meestal pas in het tweede of derde trimester van de zwangerschap. De hik in de baarmoeder is een reactie op het inslikken van vruchtwater door de baby terwijl hij “oefent met ademen” ter voorbereiding op het leven na de geboorte.

Tijdens het tweede trimester van de zwangerschap begint een baby te slikken en een deel van het omringende vruchtwater in de baarmoeder vrij te geven. Tijdens het derde trimester, rond de 34 weken, is het vruchtwatergehalte het hoogst. Vruchtwater heeft een reeks groeifactoren, ontstekingsremmende en anti-infectieuze componenten die helpen het darmmicrobioom van de baby te laten rijpen, immuniteit op te bouwen en het voor te bereiden op de introductie van melk na de geboorte.

Na de geboorte kan een voldragen pasgeboren baby vrij vaak blijven hikken, en het kan heel goed verband houden met eten. De hik wordt veroorzaakt door plotselinge samentrekkingen van het middenrif, veroorzaakt door irritatie van de spier en stimulatie van de nervus vagus, de zenuw die je hersenen met je buik verbindt. De hik komt vrij vaak voor bij pasgeboren baby’s en is alleen reden tot bezorgdheid als ze na de eerste 12 maanden van hun leven aanhouden.

Voor een te vroeg geboren baby is de hik meer een fysiologische reactie dan een fysieke oorzaak. Het neurologische systeem van de premature baby is onvolgroeid en zal daardoor anders op stress reageren. De hersenen regelen lichaamsfuncties zoals hartslag, ademhalingssnelheid, bloeddruk en temperatuur.

Een te vroeg geboren baby heeft premature organen die worden gereguleerd door een onvolgroeid zenuwstelsel, wat kan leiden tot fysiologische stressreacties als de baby overprikkeld of ongeorganiseerd raakt in zijn gedrag. Sommige van deze gedragsmatige stresssignalen zijn niezen, spugen, kokhalzen en hikken. Het is belangrijk om de stress- en stabiele signalen van uw baby te leren, zodat u op de best mogelijke manier op uw baby kunt reageren en hem kunt troosten, terwijl hij groeit en zich ontwikkelt in de buitenlandse NICU-wereld.

Moedermelk is ideaal voor prematuren

Met onderzoeks-, medische en wetenschappelijke vooruitgang hebben we een lange weg afgelegd in de wereld van preemiezorg. Hoe geavanceerd het ook wordt, de NICU kan alleen proberen te repliceren wat de natuur het beste doet in de baarmoeder om de groei en ontwikkeling van de baby te ondersteunen.

Dit geldt ook als het gaat om de voedingsbehoeften van de pasgeborene. Formulebedrijven hebben melk kunnen maken die specifiek is voor de groei- en voedingsbehoeften van premature baby’s. Onderzoek toont echter aan dat de natuur nog steeds de meest ideale voeding biedt, vooral als het gaat om de speciale behoeften van het onvolgroeide immuunsysteem en het maag-darmstelsel van een premature baby.

Moedermelk bevat maar liefst 130 oligosachariden, prebiotica die specifiek zijn voor moedermelk en essentieel zijn voor de groei van premature baby’s. Deze goede bacteriën helpen bij het koloniseren van de darmen van te vroeg geboren baby’s met vriendelijke, gezonde levende cellen en antilichamen. Deze antilichamen helpen beschermen tegen ernstige darmontsteking en een infectie genaamd necrotiserende enterocolitis (NEC), die verwoestend kan zijn voor een te vroeg geboren baby.

Colostrum bevat ontstekingsremmende en anti-infectieuze componenten die vergelijkbaar zijn met die van vruchtwater. Voedingen met moedermelk, en in het bijzonder colostrumvoedingen, vooral in de beginperiode, stimuleren een snelle groei van het darmkanaal en de slijmvliezen, wat helpt om het te rijpen en te beschermen, net zoals vruchtwater dat doet terwijl de baby in de baarmoeder is. Moedermelk bouwt immuniteit op en beschermt de premature baby tegen infectie en ziekte.

Moedermelk heeft zoveel krachtige voordelen die de premature baby niet alleen helpen groeien en overleven, maar ook gedijen in de NICU. Moedermelk helpt andere ernstige complicaties bij vroeggeboorte te verminderen en moet worden beschouwd als een essentieel onderdeel van de neonatale zorg. Talloze bewijzen wijzen erop waarom het een levensreddend medicijn kan zijn voor kwetsbare baby’s.

NICU-afstuderen gaat over meer dan gewicht

Wanneer uw premature baby 5 pond bereikt, is dit een belangrijke mijlpaal die het vieren waard is. Maar het hoeft niet per se te betekenen dat uw baby klaar is om naar huis te gaan en uit de NICU kan worden ontslagen.

Ontslag van de neonatale intensive care is gebaseerd op mijlpalen en een te vroeg geboren baby moet doorgaans aan de volgende criteria voldoen voordat hij klaar is om naar huis te gaan:

• In staat om hun temperatuur (binnen het normale bereik) alleen te houden in een open wieg zonder de hulp van een hoed of extra dekens.
• In staat om al hun melk via de mond – borstvoeding of flesvoeding – met gemak in te nemen en tegelijkertijd voldoende calorieën binnen te krijgen.
• Het verkrijgen van voldoende gewicht.
• Zelf ademen. De meeste baby’s hebben geen zuurstof meer als ze uit de NICU worden ontslagen, maar sommige baby’s hebben mogelijk voor een langere periode extra zuurstof nodig en kunnen met deze therapie naar huis worden gestuurd.
• Vrij van episodes van apneu (ademhalingspauzes) en bradycardie (trage hartslag) of kleurverandering. U kunt uw baby mogelijk mee naar huis nemen op een monitor als ze korte, zichzelf oplossende episodes hebben waarvoor geen interventie nodig is.

Voor ontslag kan uw baby ook een autostoelonderzoek of -test, een gehoorscherm of belangrijke speciale afspraken nodig hebben. Mogelijk hebt u ook wat voorlichting nodig over reanimatie, veilig slapen, en babyverzorging. Begin vroeg met plannen, zodat wanneer uw baby klaar is om naar huis te gaan, u dat ook bent!

Aangezien elke baby anders is en hun reizen variëren van slechts een paar dagen tot vele maanden, is het moeilijk te zeggen wanneer uw baby al zijn mijlpalen zal bereiken en klaar is om te worden ontslagen. Houd de voortgang van uw baby bij door een dagboek of checklist te beginnen en deze mijlpalen te vieren wanneer ze zich voordoen.

Preemie-mijlpalen kunnen onvoorspelbaar zijn

Vergelijk uw baby niet met de baby van uw vriend die in dezelfde week werd geboren of met de neef van uw buurman die op negen maanden oud liep. Het is gemakkelijk om verstrikt te raken in deze vergelijkingen, maar het is de stress die het kan veroorzaken gewoon niet waard. Houd er rekening mee dat uw baby nog steeds een preemie is wanneer ze uit het ziekenhuis worden ontslagen, en alleen omdat u de NICU hebt verlaten, betekent dit niet dat uw baby nu als een voldragen baby wordt beschouwd.

Uw baby is een te vroeg geboren baby die nu de voldragen zwangerschap heeft bereikt. Er is een groot verschil, zeker als je baby een moeilijke start heeft gehad. Uw premature baby is nu gezond en stabiel genoeg om buiten het ziekenhuis verder te groeien. Dat is een behoorlijk verbazingwekkende prestatie, dus probeer te onthouden om naar uw werkelijke vervaldatum te verwijzen in plaats van naar de geboortedatum van uw baby wanneer u een ontwikkelingsmijlpaalrichtlijn volgt.

Een baby die voldragen is geboren, zal bijvoorbeeld op de leeftijd van 2 maanden tekenen van vroege communicatie beginnen te vertonen wanneer ze hun stem ontdekken en kirrende geluiden beginnen te maken. Dit is een spannende mijlpaal prestatie! Een te vroeg geboren baby die twee maanden te vroeg is geboren, heeft de mijlpaal van zuigen, slikken en ademen echter nog maar net onder de knie en kan nu al zijn melk via de mond innemen. Dit is ook spannend, maar ligt qua ontwikkeling meer op schema dan bij een voldragen pasgeborene.