Een levend virusvaccin bevat een levend, verzwakt (verzwakt) virus dat uw lichaam helpt een immuunrespons te ontwikkelen zonder dat u symptomen krijgt van de ziekte die het moet voorkomen.
Het verzwakte virus “leert” uw immuunsysteem om de ziekteverwekkende ziekteverwekker te herkennen en een ziekteverwekkerspecifieke aanval uit te voeren. Veel vaccins van dit type zorgen voor een levenslange immuniteit met slechts één of twee doses.
![BMR-vaccin](https://www.verywellhealth.com/thmb/cOvuMI6CQugTUeJIQBhlto6jls8=/2000x1500/filters:no_upscale():max_bytes(150000):strip_icc()/GettyImages-680796855-58b8da313df78c353c234a23.jpg)
Hoe levende vaccins verschillen?
Levende verzwakte vaccins behoren tot de meest succesvolle preventieve interventies in de medische geschiedenis. Als gevolg van wereldwijde vaccinatieprogramma’s werd in 1980 de pokken uitgeroeid verklaard, terwijl polio en mazelen in sommige delen van de wereld zijn uitgeroeid.
Levende virale vaccins zijn slechts één type vaccin. Er zijn andere soorten waarbij geen levende virussen of bacteriën betrokken zijn. Waaronder:
-
Geïnactiveerde vaccins: ook wel “gedood” of “geïnactiveerde hele-cel”-vaccins genoemd, deze omvatten een dood virus of een dode bacterie die het immuunsysteem nog steeds als schadelijk beschouwt, wat een pathogeen-specifieke immuunrespons veroorzaakt. De jaarlijkse griepprik is daar een voorbeeld van, evenals de rabiës- en hepatitis A-vaccins.
-
Toxoïde vaccins: deze vaccins produceren geen immuniteit tegen de eigenlijke infectie. In plaats daarvan bevatten ze een chemisch veranderd toxine dat wordt gemaakt door de bacteriën of het virus waarop het immuunsysteem reageert, waardoor de schadelijke effecten van de infectie worden voorkomen. Het tetanusvaccin is zo’n voorbeeld van dit type.
-
Subeenheidvaccins: deze vaccins omvatten een eiwit of een deel van een virus of bacterie die een pathogeenspecifieke immuunrespons veroorzaakt. Hepatitis B, humaan papillomavirus (HPV) en kinkhoest (kinkhoest) behoren tot de ziekten die door dit soort vaccins worden voorkomen.
-
Conjugaatvaccins: dit type vaccin is gericht op bacteriën met een buitenste laag die bestaat uit suikermoleculen (polysachariden). Deze coating is ontworpen om de bacteriën te verhullen en een immuunrespons te voorkomen. Deze vaccins zijn effectief bij jonge kinderen met een onvolgroeid immuunsysteem. Haemophilus influenzae type B (Hib)-vaccin is zo’n voorbeeld.
Soorten levende virale vaccins
Levende verzwakte virale vaccins worden meestal via injectie toegediend, hoewel sommige verkrijgbaar zijn als neusspray of via de mond worden ingenomen. Waaronder:
- Vaccinaties tegen waterpokken (varicella)
-
FluMist (intranasale griepneusspray)
- Vaccinaties tegen mazelen, bof en rubella (MMR)
- vaccin tegen Japanse encefalitis
- Oraal poliovaccin (niet meer gebruikt in de Verenigde Staten)
-
Rotavirusvaccins
-
Vaccinatie tegen pokken (wereldwijd stopgezet vanwege de uitroeiing van pokken)
-
Vaccinatie tegen gele koorts
Er zijn ook levende verzwakte vaccins die worden gebruikt om bacteriële infecties zoals cholera, tyfus en tuberculose te voorkomen.
Voordelen:
Levende verzwakte vaccins bieden voordelen die andere vaccins mogelijk niet leveren.
Over het algemeen zijn levende vaccins duurzamer, wat betekent dat het lichaam zijn immuun “geheugen” van een ziekteverwekker langer zal behouden dan met gedode of subeenheidvaccins. Hierdoor zijn booster-shots niet zo vaak of helemaal niet nodig bij bepaalde levende vaccins. Het levend verzwakt hepatitis A-vaccin kan bijvoorbeeld 20 jaar of langer beschermend zijn.
Bovendien is de reactie van het immuunsysteem op levende vaccins doorgaans gelijk aan die van een natuurlijke infectie zonder de bijbehorende schade. De meeste levende vaccins kunnen u levenslange bescherming bieden.
De behoefte aan meerdere injecties en boosterschoten is een van de redenen waarom immunisatiepercentages vaak lager zijn van geïnactiveerde vaccins in vergelijking met levende vaccins.
Levende virusvaccins worden ook steeds meer door onderzoekers gebruikt als “virale vectoren” voor gentherapie. Omdat de verzwakte virussen nog steeds zijn “geprogrammeerd” om specifieke cellen aan te vallen, kunnen ze zich vastklampen aan een cel met gemodificeerd DNA en deze implanteren om mogelijk erfelijke genetische aandoeningen te behandelen.
Aanvullend onderzoek naar het gebruik van vaccins op deze manier is nodig.
Nadelen en overwegingen
Een nadeel van levende vaccins is dat ze gekoeld moeten worden, wat de mogelijkheid om ze te gebruiken in gebieden met beperkte middelen kan beperken. Als deze vaccins niet op de juiste temperatuur worden bewaard, kunnen ze inactief worden en is immunisatie mogelijk niet effectief.
Sommige vaccins met levende virussen worden ook als poeder geleverd en moeten worden opgelost met een specifiek verdunningsmiddel (vloeistof) voordat ze kunnen worden toegediend. Beheerdersfouten kunnen ook de effectiviteit van het vaccin ondermijnen.
Hoewel klein, bestaat het risico dat het verzwakte levende virus uiteindelijk de ziekte veroorzaakt die het moest voorkomen. Dit is vooral het geval bij mensen die ernstig immuungecompromitteerd zijn. Bij afwezigheid van een normale immuunrespons heeft het verzwakte virus het potentieel om te repliceren en, in zeldzame gevallen, terug te keren naar zijn natuurlijke virulente toestand.
Als algemene regel geldt dat levende verzwakte vaccins niet mogen worden gegeven aan ernstig immuungecompromitteerde mensen, waaronder:
- Mensen die dagelijks een hoge dosis steroïden gebruiken
- Mensen die chemotherapie ondergaan
- Ontvangers van orgaantransplantaties
- Mensen met een gevorderde hiv-infectie
- Degenen die zwanger zijn
Toch zijn er momenten waarop de voordelen van vaccinatie bij deze personen opwegen tegen de risico’s. In dergelijke gevallen is overleg met deskundigen nodig om te bepalen of het gebruik van een levend verzwakt vaccin geschikt is.
Vaccins zijn een van de echte succesverhalen op het gebied van de volksgezondheid. Tetanus, difterie, de bof en polio zijn voorbeelden van ziekten die vroeger veel voorkwamen, maar die nu zelden in de Verenigde Staten worden gezien. Zelfs als uitroeiing niet wordt bereikt, kunnen vaccins de incidentie en ernst van veel gevreesde infecties aanzienlijk verminderen.
Dat gezegd hebbende, dreigt de recente antivaccinatiebeweging veel van die verworvenheden teniet te doen met ziekten zoals mazelen, die in 2000 in de Verenigde Staten als uitgeroeid werden verklaard en nu opnieuw de kop opsteken in regionale uitbraken, niet alleen in Amerika maar ook in het buitenland.
Discussion about this post