Intubatie is het proces waarbij een buis in de mond of neus en vervolgens in de luchtwegen wordt ingebracht om lucht in en uit de longen te helpen verplaatsen. Er zijn verschillende redenen waarom het kan worden uitgevoerd, maar het wordt voornamelijk gebruikt om de ademhaling te ondersteunen tijdens een operatie of een noodgeval.
Dit artikel legt de verschillende toepassingen van intubatie uit, hoe het wordt uitgevoerd en de risico’s die eraan verbonden zijn.
Toepassingen
Wanneer de buis door de mond wordt ingebracht, wordt dit genoemd: endotracheale intubatie. Wanneer het door de neus wordt ingebracht, staat het bekend als: nasotracheale intubatie.
Er zijn verschillende redenen waarom iemand geïntubeerd kan worden, en de gebruikte methode hangt af van het doel.
Endotracheale (via de mond) intubatie wordt in de meeste noodsituaties gebruikt. Dat komt omdat de buis die door de mond wordt geplaatst groter is en gemakkelijker in te brengen is dan de buis die door de neus wordt ingebracht.
Endotracheale intubatie kan worden gebruikt om:
- Houd de luchtweg open om zuurstof, medicijnen of algehele anesthesie toe te dienen
- Ondersteuning ademhaling bij mensen met longontsteking, emfyseem, hartfalen, ingeklapte long of ernstig trauma
- Verwijder een blokkade van de luchtwegen
- Voorkom dat er vocht in de longen komt als gevolg van een beroerte, overdosis of massale maagbloeding of slokdarm (sondevoeding)
Nasotracheale (door de neus) intubatie wordt gebruikt om:
- Bescherm de luchtwegen als er een dreigende obstructie is
- Lever anesthesie voor operaties waarbij de mond, het hoofd of de nek betrokken zijn (inclusief tandheelkundige chirurgie)
samenvatten
Endotracheale intubatie wordt meestal gebruikt in noodgevallen. Het ondersteunt ook de ademhaling bij mensen met ernstige ademhalingsproblemen als gevolg van ziekte of trauma. Nasotracheale intubatie wordt vaker gebruikt om anesthesie toe te dienen, maar het kan ook de luchtwegen beschermen als er een risico op obstructie bestaat.
1:42
Klik op Afspelen voor meer informatie over intubatie
Deze video is medisch beoordeeld door Rochelle Collins, DO.
risico’s
De voordelen van intubatie wegen meestal op tegen de risico’s. Toch zijn er enkele waarmee rekening moet worden gehouden, vooral bij mensen die lange tijd aan de beademing liggen.
Veel voorkomende risico’s zijn onder meer:
- Kokhalzen of stikken
- Keelpijn
- Heesheid
- bloeden
- Een gat in de slokdarm of het zachte gehemelte
- Trauma aan de tanden, mond, sinussen, strottenhoofd (stembox) of luchtpijp (luchtpijp)
-
Bacteriële infectie, zoals aspiratiepneumonie
- Schade aan zachte weefsels bij langdurig gebruik
- Onvermogen om van een beademingsapparaat te worden gespeend, waardoor een chirurgische ingreep nodig is om een buis rechtstreeks in de luchtpijp in te brengen om te helpen bij het ademen (tracheostomie)
Procedures
Het proces van intubatie varieert afhankelijk van of de buis in de mond of neus wordt ingebracht. Ook als er kinderen bij betrokken zijn, worden aanpassingen gedaan.
Endotracheale intubatie
Voorafgaand aan intubatie is een persoon meestal verdoofd of bewusteloos als gevolg van een trauma. Het proces volgt dezelfde basisstappen:
- De persoon wordt plat op zijn rug gelegd.
- De zorgverlener positioneert zichzelf boven het hoofd van de persoon en kijkt naar zijn voeten.
- De mond van de persoon wordt geopend. Om de tanden te beschermen kan een beschermer worden ingebracht.
- Met behulp van een verlicht instrument dat ook de tong uit de weg houdt, wordt de buis voorzichtig in de keel geleid en in de luchtwegen opgevoerd.
- Een kleine ballon aan het uiteinde van de buis wordt opgeblazen om hem op zijn plaats te houden en te voorkomen dat er lucht ontsnapt.
- Het buisje aan de buitenkant van de mond wordt vastgezet met tape.
- De buis kan dan worden aangesloten op een beademingsapparaat of worden gebruikt om anesthesie of medicijnen toe te dienen.
- De zorgverlener controleert of de plaatsing correct is met een stethoscoop, een thoraxfoto en/of een hulpmiddel dat een capnograaf dat detecteert kooldioxide uitgeademd uit de longen.
Nasotracheale intubatie
Het proces van nasotracheale intubatie is vergelijkbaar met endotracheale intubatie, maar de persoon kan volledig of gedeeltelijk verdoofd zijn. Omdat neusintubatie vaker wordt uitgevoerd in een gecontroleerde omgeving, kunnen er andere hulpmiddelen bij het proces betrokken zijn.
Dit omvat het gebruik van een decongestivum-spray om bloedneuzen te voorkomen, een plaatselijke verdoving om pijn te verminderen en een spierverslapper om kokhalzen te voorkomen. Sommige providers zullen de doorgang ook verbreden met een apparaat dat een neustrompet wordt genoemd.
Zodra de buis in het neusgat is ingevoerd en het middelste deel van de keel binnenkomt, helpt een vezeloptische scoop (een laryngoscoop genaamd) de buis tussen de stembanden en in de luchtpijp te leiden. De buis wordt vervolgens opgeblazen om hem in de luchtpijp vast te zetten en aan de buitenkant afgeplakt om te voorkomen dat hij beweegt.
Kinderen intuberen
Het proces van intubatie is min of meer hetzelfde voor volwassenen en kinderen, afgezien van de grootte van de buis en een deel van de gebruikte apparatuur.
Pasgeborenen kunnen bijzonder moeilijk te intuberen zijn, niet alleen vanwege hun kleinere omvang, maar ook omdat hun tong proportioneel groter is en de doorgang naar de luchtpijp proportioneel langer en minder flexibel is. Neusintubatie is de voorkeursmethode voor pasgeborenen en zuigelingen. Toch kunnen er meerdere pogingen nodig zijn om de buis te plaatsen.
samenvatten
Intubatie omvat het inbrengen van een buis door de mond of neus, die vervolgens met een opblaasbare ballon in de luchtpijp wordt vastgezet. Dit kan zowel bij volwassenen als bij kinderen worden gedaan, hoewel het bij pasgeborenen meerdere pogingen kan vergen.
Voeden tijdens intubatie
Als een geïntubeerde persoon twee of meer dagen aan de beademing moet liggen, begint de sondevoeding meestal een dag of twee nadat de sonde is ingebracht. Dit wordt enterale voeding genoemd.
Omdat het niet mogelijk is om voedsel of vloeistoffen via de mond in te nemen tijdens intubatie, kan sondevoeding op twee manieren worden toegediend:
-
Orogastrische (OG): met behulp van een buis die door de mond en in de maag gaat
-
Nasogastrische sonde (NG): een sonde gebruiken die door een neusgat en in de maag gaat
Medicatie, vloeistoffen en voeding kunnen er dan met een grote spuit of pomp doorheen worden geduwd.
Voor andere mensen kan voeding intraveneus worden gegeven (via een naald in de arm). Ook bekend als totale parenterale voeding (TPA), is dit een optie voor mensen met ernstige ondervoeding en gewichtsverlies, maar ook voor mensen met een verstopping in de darm of ziekten die sondevoeding onmogelijk maken.
Buis verwijderen
Extubatie is het proces waarbij een tracheale tube wordt verwijderd. Wanneer het tijd is om dit te doen, wordt de tape verwijderd die de buis op zijn plaats houdt.
Vervolgens wordt de ballon die de buis in de luchtweg houdt, leeggelaten en wordt de buis voorzichtig naar buiten getrokken.
Als de buis eenmaal uit is, moet u misschien werken om zelfstandig te ademen, vooral als u lange tijd aan de beademing hebt gelegen.
Hoesten, heesheid en ongemak komen vaak voor, maar deze verbeteren meestal met een paar dagen.
samenvatten
Degenen die twee of meer dagen aan een beademingsapparaat liggen, kunnen voeding en vocht krijgen via een buis die naar de maag leidt. Bij iedereen die wordt geïntubeerd, wordt uiteindelijk de buis verwijderd. Sommigen voelen zich daarna misschien gewoon ongemakkelijk; anderen moeten er misschien aan werken om weer normaal te ademen.
Samenvatting
Intubatie is het inbrengen van een buis door de mond of neus en in de luchtwegen om te helpen bij het ademen, anesthesie of medicijnen toe te dienen en een blokkade te omzeilen.
Het wordt endotracheale intubatie genoemd wanneer de sonde in de mond wordt ingebracht en een neussonde wanneer de sonde door een neusgat wordt gevoerd. De procedure voor beide is grotendeels hetzelfde. Zodra de buis in de luchtpijp is ingevoerd, wordt een ballon aan het uiteinde van de buis opgeblazen om zijn positie vast te houden en te voorkomen dat lucht ontsnapt.
Er zijn risico’s verbonden aan intubatie, waaronder braken en onbedoelde punctie, maar de voordelen wegen over het algemeen op tegen de risico’s in noodsituaties en tijdens operaties.
Het is gebruikelijk om te worden geïntubeerd en op een beademingsapparaat te worden geplaatst als algemene anesthesie wordt gebruikt voor een operatie. Hoewel deze dingen eng kunnen lijken, ervaren de meeste mensen slechts milde bijwerkingen zoals keelpijn en heesheid als de sonde eenmaal is verwijderd. Sommige mensen hebben geen symptomen.
Als u zich angstig voelt om aan een beademingsapparaat te worden geplaatst, bespreek dit dan met uw chirurg of anesthesist die u door de procedure kan leiden. Ze kunnen je misschien ook een licht kalmerend middel geven om de stress te verlichten.
Discussion about this post