Wat is buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

Wat is buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is wanneer een bevruchte eicel zich buiten de baarmoeder nestelt. Meestal gebeurt dit in een van de eileiders (een zogenaamde eileiderszwangerschap), maar het kan ook gebeuren op de baarmoederhals of elders in de buikstreek. Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen zijn niet levensvatbaar en kunnen ernstige complicaties veroorzaken voor zwangere vrouwen, waaronder de dood.

De incidentie van buitenbaarmoederlijke zwangerschappen is de afgelopen 50 jaar gestaag toegenomen tot naar schatting 1% tot 2% van alle zwangerschappen. Deze aandoening is een belangrijke oorzaak van ernstige zwangerschapscomplicaties en is verantwoordelijk voor meer dan 75% van de moedersterfte in het eerste trimester. Vooruitgang in diagnostische technieken en behandelingen hebben de resultaten echter aanzienlijk verbeterd.

Symptomen

Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen kunnen krampen aan één of beide zijden van de onderbuik, schouderpijn en/of zwakte of duizeligheid veroorzaken, samen met typische zwangerschapssymptomen, zoals gevoelige borsten, misselijkheid en een gemiste menstruatie. Sommige vrouwen krijgen vaginale bloedingen of spotting, en de spiegels van het zwangerschapshormoon humaan choriongonadotrofine (hCG) kunnen langzamer stijgen dan verwacht.

98% van de buitenbaarmoederlijke zwangerschappen vindt plaats in de eileider. Indien onbehandeld, kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap groeien totdat deze de eileider scheurt, wat hevige inwendige bloedingen in de buik zal veroorzaken en tot shock kan leiden.Symptomen van een ruptuur zijn onder meer hevige pijn in de buikstreek, vaginale bloedingen, duizeligheid en flauwvallen.

Diagnose

Het diagnosticeren van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan een uitdaging zijn, omdat het bevestigen van de locatie van het embryo vroeg in de zwangerschap niet altijd duidelijk is. Naast bloedonderzoek om de zwangerschapshormoonspiegels, uw bloedgroep en bloedbeeld te controleren, kan uw arts waarschijnlijk transvaginale echografie gebruiken om te controleren of de zwangerschapszak zichtbaar is in de baarmoeder.

HCG-niveaus

Uw hCG-waarden kunnen worden getest om te controleren hoe snel het hormoon in uw bloed stijgt. Bij normale zwangerschappen zou het hormoon ongeveer elke twee dagen moeten verdubbelen. Het kan wijzen op een probleem met de zwangerschap als de hCG-spiegels niet stijgen zoals verwacht, maar dit alleen is geen indicator van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Echografie

Echografie wordt gebruikt om de locatie van het embryo te bepalen. Als een baarmoederzwangerschap wordt bevestigd via echografie, dan is de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zeldzaam. Soms is het te vroeg om een ​​buitenbaarmoederlijke zwangerschap te diagnosticeren via echografie, omdat het embryo en de zwangerschapszak te klein zijn om te vinden. Als dat gebeurt, moet het examen later worden herhaald.

Laparoscopie

In dringende situaties zal een laparoscopieprocedure worden uitgevoerd om diagnose en behandeling te stellen. Dit gebeurt in een operatiekamer als operatie. Als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap laparoscopisch wordt bevestigd, zal de chirurg hoogstwaarschijnlijk het embryo tijdens de procedure verwijderen.

Oorzaken

Bij gezonde zwangerschappen ontmoeten het ei en het sperma elkaar in de eileider, vormen een embryo en reizen vervolgens naar de baarmoeder om te implanteren en te groeien. Bij buitenbaarmoederlijke zwangerschappen bereikt het embryo de baarmoeder niet en implanteert het elders.

Een veelvoorkomende oorzaak van buitenbaarmoederlijke zwangerschap, met name eileiderszwangerschap, is een afwijking van de eileider.Wanneer er blokkades, ontstekingen of misvormde gebieden in de eileider zijn, kan het embryo vast komen te zitten en op de verkeerde plaats implanteren. Een operatie of infectie van de eileider kan leiden tot schade aan het vrouwelijke voortplantingsstelsel.

Een andere vermoedelijke oorzaak is hormonale onbalans, met name van oestrogeen.Er kunnen ook afwijkingen van het embryo in het spel zijn. Toch blijft er veel onbekend over hoe, waarom en wanneer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap optreedt. Onderzoekers hebben echter meerdere risicofactoren geïdentificeerd die vaak gepaard gaan met deze aandoening.

Risicofactoren

Een persoon met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft niet altijd identificeerbare risicofactoren, maar enkele bekende risicofactoren zijn de volgende:

• Geboorteafwijkingen van de eileiders
• douchen
• Endometriose
• Geschiedenis van onvruchtbaarheid
• Geschiedenis van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa), in het bijzonder chlamydia
• Reageerbuisbevruchting
• Eileiderontsteking
• Vorige buitenbaarmoederlijke zwangerschap
• Anticonceptiepillen met alleen progestageen
• Littekens aan de eileiders (mogelijk door een gescheurde appendix of een eerdere bekkenoperatie)
• Roken
• Tubal sterilisatie (of omkering)
• Gebruik van een spiraaltje

Bij vrouwen die in-vitrofertilisatie gebruiken, is het aantal buitenbaarmoederlijke zwangerschappen 2,5 tot 5 keer hoger dan bij natuurlijke concepties.De tarieven zijn ook verhoogd bij historisch achtergestelde populaties, inclusief die op Medicaid en mensen van kleur.

Wanneer de dokter bellen?

Als u zich zorgen maakt over een buitenbaarmoederlijke zwangerschap maar geen symptomen van een ruptuur heeft, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw arts voor advies. Als u symptomen heeft van een mogelijke breuk, ga dan onmiddellijk naar een eerste hulp.

Behandeling

Er zijn twee hoofdtypen behandeling voor buitenbaarmoederlijke zwangerschappen: chemisch en chirurgisch. Behandelingsopties zullen afhangen van waar in het lichaam het embryo is geïmplanteerd en van hoe ver de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zich heeft ontwikkeld.

Medisch management

Chemische behandeling wordt gedaan met een medicijn genaamd methotrexaat. Het wordt gebruikt in niet-dringende gevallen die geen risico lopen op scheuren. Methotrexaat wordt via een injectie toegediend en zorgt ervoor dat de buitenbaarmoederlijke zwangerschap stopt met groeien, zonder de eileiders en andere organen te beschadigen. De komende weken wordt het weefsel door het lichaam opgenomen.

Bloedonderzoek om hCG-niveaus te meten, een hormoon dat alleen tijdens de zwangerschap wordt aangetroffen, kan bepalen of verdere behandeling niet nodig is. Om er zeker van te zijn dat het zwangerschapsweefsel volledig is opgenomen, wordt u nauwlettend gevolgd door middel van bloedonderzoeken totdat de hCG-spiegels zijn teruggekeerd naar nul.

Chirurgische ingreep

Als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap het risico loopt te scheuren of de eileider al heeft gescheurd, is deze situatie levensbedreigend. De behandeling voor deze gevallen is een operatie om het embryo te verwijderen. Chirurgie wordt meestal ook gedaan als de zwangerschap verder is of als er een andere medische reden is om de chemische behandeling niet te gebruiken. Als het bloeden niet kan worden gestopt, is een uitgebreidere operatie vereist.

Omgaan met

Rouwen om een ​​buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een beetje anders dan andere vormen van een miskraam. Naast het verliezen van uw baby, heeft u met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ook te maken met de gevolgen van een mogelijk levensbedreigende aandoening en de mogelijke impact op uw toekomstige vruchtbaarheid. Zorg ervoor dat je jezelf de tijd geeft om emotioneel het hoofd te bieden terwijl je fysiek geneest.

Sommige vrouwen kunnen worstelen met het idee dat de baby zich normaal zou hebben ontwikkeld en een hartslag had op het moment van de operatie. Ook al begrijp je misschien dat de baby nooit voldragen had kunnen worden, het is begrijpelijk dat je gemengde gevoelens hebt over het moeten beëindigen.

U kunt opmerkingen tegenkomen die uw verlies lijken te minimaliseren, zoals ‘wees maar blij dat ze het op tijd hebben opgevangen’. Meestal bedoelen mensen het goed. Het is echter vaak moeilijk voor hen om te weten hoe u zich voelt en/of om te begrijpen hoe u hun opmerkingen kunt ontvangen. Het vinden van een steungroep of praten met een hulpverlener kan helpen.

Toekomstige vruchtbaarheid

Zodra uw herstel fysiek aan de gang is, kunt u zich afvragen of u in de toekomst een succesvolle zwangerschap kunt hebben. Als je eileiders niet beschadigd zijn, heb je een uitstekende kans om opnieuw zwanger te worden, hoewel er een hoger dan gemiddeld risico is op een nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap.Als je eileiders beschadigd of verwijderd zijn, heb je nog steeds zwangerschapsopties, dus raadpleeg je arts.

Bovendien wordt aanbevolen om na de behandeling ten minste drie maanden te wachten om opnieuw zwanger te worden om er zeker van te zijn dat uw lichaam volledig is genezen en dat eventuele medicatie (indien gebruikt) volledig uit uw systeem is. Als u echter vóór die tijd zwanger wordt, kan de zwangerschap in veel gevallen gezond zijn.

Blijf in contact met uw arts als en wanneer u besluit opnieuw te proberen zwanger te worden. Onderzoek toont aan dat tussen 10% en 27% van de vrouwen een herhaalde buitenbaarmoederlijke zwangerschap zal hebben, waardoor vroege prenatale zorg en nauwgezette monitoring essentieel zijn.Uw arts zal u waarschijnlijk adviseren om in uw volgende zwangerschap vroeg te komen voor een controle om er zeker van te zijn dat de zwangerschap zich in uw baarmoeder ontwikkelt.

De ontdekking van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan verwoestend zijn, zowel vanwege het verlies van de zwangerschap als vanwege de mogelijke verslechtering van uw toekomstige vruchtbaarheid. Als u hoopt opnieuw zwanger te worden, neem dan de tijd om te rouwen, maar weet ook dat in de meeste gevallen een gezonde zwangerschap de volgende keer heel goed mogelijk is.