Overzicht
Wat is een urine-eiwit (albumine) test?
Een urine-eiwittest is een screeningstest om te zoeken naar de aanwezigheid van eiwitten in de urine. Een van deze eiwitten wordt albumine genoemd.
Waarom zou deze test besteld kunnen worden?
Eiwitten zijn de “bouwstenen” van het lichaam die ook andere vitale functies vervullen, zoals:
- Voedende weefsels.
- Transport van hormonen, vitamines en andere essentiële voedingsstoffen.
- De juiste hoeveelheid vloeistoffen door het lichaam laten circuleren.
Als de nieren gezond zijn, komen er vrijwel geen eiwitten uit de nieren en in de urine (alleen afvalstoffen die in het bloed circuleren worden verwijderd). Als iemands nieren echter ziek of beschadigd raken, zijn ze minder in staat om de eiwitten achter te laten, en sommige eiwitten beginnen er doorheen te filteren en verschijnen in de urine.
Wat is het verschil tussen micro-albuminurie en proteïnurie?
Albumine is een type eiwit dat in grote hoeveelheden in het bloed wordt aangetroffen. Omdat het een klein molecuul is, is het een van de eerste eiwitten die bij nierproblemen door de nieren in de urine kunnen gaan. Deze aanwezigheid van kleine hoeveelheden albumine in de urine is de aandoening die micro-albuminurie wordt genoemd. Het is belangrijk op te merken dat sommige fysiologische aandoeningen micro-albuminurie kunnen veroorzaken, zoals een episode van inspanning. Als uw urine-micro-albumine verhoogd is, zou het de moeite waard zijn om het na een dag of twee niet sporten te herhalen.
Naarmate nierbeschadiging vordert en de hoeveelheid albumine in de urine toeneemt, verandert de naam van de aandoening van micro-albuminurie in macro-albuminurie (macro betekent groot) of proteïnurie.
Wat zijn de tekenen van micro-albuminurie/proteïnurie?
In de vroege stadia zijn er mogelijk geen merkbare tekenen of symptomen. Naarmate de nierfunctie achteruitgaat en grote hoeveelheden eiwitten in de urine terechtkomen, kan zwelling van de handen, voeten, buik en gezicht optreden. Als albuminurie voortschrijdt, kan dit leiden tot permanente nierbeschadiging. Bij sommige patiënten kan dit leiden tot dialyse of een niertransplantatie. Met of zonder symptomen, de enige manier om erachter te komen hoeveel eiwit in de urine terechtkomt, is door het te testen.
Micro-albuminurie wordt in verband gebracht met hart- en vaatziekten. Beschadigde bloedvaten kunnen naast nierziekte ook leiden tot beroertes en hartfalen.
Wie loopt risico op de ontwikkeling van micro-albuminurie/proteïnurie?
Mensen met bepaalde chronische ziekten – waaronder diabetes, hypertensie, zwaarlijvigheid en andere vormen van nierziekten – lopen het risico micro-albuminurie/proteïnurie te ontwikkelen. Andere risicogroepen zijn onder meer:
- Afrikaanse Amerikanen.
- Amerikaanse indianen.
- Spaans-Amerikanen.
- Pacific Islander Amerikanen.
- Ouderen.
- Mensen met overgewicht.
- Mensen met een familiegeschiedenis van nierziekte.
Testdetails
Hoe wordt de urine-eiwittest gebruikt voor het bepalen van micro-albuminurie/proteïnurie?
U wordt gevraagd om een urinestaal af te staan. Uw arts zal beslissen of het monster een willekeurig monster kan zijn dat op het kantoor van uw arts wordt verstrekt of dat het een monster moet zijn dat over een bepaald tijdsbestek wordt verzameld (zoals meer dan vier uur, een nacht of 24 uur). In beide gevallen krijgt u een container en instructies voor het correct afnemen van een urinemonster. Het monster zal vervolgens worden getest om de hoeveelheden eiwit of albumine erin te bepalen. Uw arts kan ook een bloedtest laten uitvoeren om te controleren op andere tekenen van nierbeschadiging (om te kijken naar de aanwezigheid van afvalstoffen die normaal gesproken uit het bloed worden verwijderd als de nieren goed functioneren).
Resultaten en follow-up
Wat betekenen de resultaten van de urine-eiwittest?
Er is een reeks testresultaten die op een normale nierfunctie kunnen wijzen. Uw zorgverlener zal de bereiken met u bespreken en u vertellen over uw specifieke resultaten. Hoge waarden kunnen duiden op een nierziekte of beschadiging. Als uw testresultaat een hoog eiwit- of albuminegehalte laat zien, is het waarschijnlijk dat uw leverancier de test zal herhalen.
Als uw tweede test ook hoog is, kan uw zorgverlener aanvullende tests bestellen om uw nierfunctie verder te controleren. Wanneer diabetes of hoge bloeddruk de oorzaak is van albuminurie, kan de behandeling van deze problemen albuminurie of de progressie ervan tot nierziekte verminderen. Bepaalde bloeddrukmedicatie (angiotensine-converting enzyme (ACE)-remmers, angiotensine II-receptorblokkers) zijn vooral nuttig bij het beperken van nierbeschadiging nadat micro-albuminurie of albuminurie is vastgesteld.
Discussion about this post