Reactieve artritis versus artritis psoriatica: wat zijn de verschillen?

Reactieve artritis is de term die wordt gebruikt wanneer artritis (gewrichtsontsteking) het gevolg is van een reactie op een infectie in een ander lichaamsgebied. Het wordt ook wel de ziekte van Fiessinger-Leroy of het syndroom van Reiter genoemd.Artritis psoriatica is een chronische en auto-immuun artritis die wordt gedefinieerd door gewrichtsontsteking die optreedt bij de huidaandoening psoriasis. De Arthritis Foundation zegt dat een derde van de mensen met psoriasis artritis psoriatica ontwikkelt.

Symptomen

Bij reactieve artritis zijn uw grote gewrichten in uw onderste ledematen, bekken en onderrug het meest het doelwit van uw immuunsysteem. Karakteristieke symptomen kunnen afzonderlijk, in één keer of helemaal niet voorkomen. Het begint meestal snel en binnen een paar dagen raken twee tot vier gewrichten ontstoken. Symptomen duren meestal 3 tot 12 maanden en kunnen in de loop van de jaren komen en gaan. Deze symptomen kunnen sterk verschillen van persoon tot persoon.

Als u artritis psoriatica heeft, kunt u last krijgen van gewrichtsontsteking en kenmerkende psoriasisplaques of rode vlekken met zilverachtige schubben. Artritis psoriatica kan uw grote of kleine gewrichten aantasten, en veel minder vaak, de wervelkolom. Het kan ook uw organen aantasten.

Oorzaken

Hoewel er enkele onmiskenbare overlappingen zijn in ervaren symptomen, en er een gedeelde genetische associatie is tussen deze twee aandoeningen (specifieke genetische marker genaamd HLA-B27.), zijn de onderliggende oorzaken van elk uiteindelijk verschillend.

Reactieve artritis

Men zegt dat reactieve artritis zich gewoonlijk ontwikkelt als reactie op een infectie en vaak volgt op aanvallen van bacteriële infecties, waaronder:

• Chlamydia (seksueel overdraagbare aandoening)
• Bacteriële darminfecties veroorzaakt door salmonella
• Shigella
• Yersinia
• Campylobacter.

Niet iedereen die deze infecties ervaart, zal reactieve artritis ervaren.

Psoriatische arthritis

De oorzaak van artritis psoriatica is niet duidelijk, maar onderzoekers denken dat het een combinatie is van genetische variaties, kwetsbaarheid (psoriasis komt in families voor) en wordt veroorzaakt door omgevingsfactoren of externe oorzaken zoals:

• Infectie
• Spanning
• Lichamelijk trauma
• Mechanische belasting van gewrichten (dwz slijtage)

Genvariaties in de HLA-familie (humaan leukocytenantigeen (HLA)-complex) lijken het risico op het ontwikkelen van artritis psoriatica, de ernst van de ziekte en de progressie van de ziekte te beïnvloeden. Het is echter niet helemaal duidelijk hoe dit precies werkt.

Diagnose

Er zijn geen duidelijke diagnostische criteria waarover de medische gemeenschap het eens is voor reactieve artritis. Evenzo is er geen definitieve bloedtest of enkel onderzoek dat artritis psoriatica kan bevestigen.

Voor beide aandoeningen ziet het diagnostische proces er als volgt uit: uw zorgverlener zal een volledige medische geschiedenis afnemen, een lichamelijk onderzoek uitvoeren en de definitieve diagnose stellen op basis van uw resultaten, inclusief die van eventuele röntgenfoto’s (voor later stadium artritis psoriatica) .

Veelvoorkomende laboratoriumtests voor de diagnose van soorten artritis zijn onder meer:

• Reumafactor en anti-CCP zijn soorten bloedonderzoeken om reumatoïde artritis te diagnosticeren.

• HLA-B27 is een bloedtest om de diagnose te helpen stellen, kan ook geïndiceerd zijn bij een familiegeschiedenis van psoriasis of artritis psoriatica.

• Erytrocytsedimentatiesnelheid (ESR) en C-reactief proteïne (CRP) kunnen de aanwezigheid van ontsteking aantonen.

Afhankelijk van uw specifieke symptomen wordt u doorverwezen naar een specialist voor officiële diagnose en het opstellen van een behandelplan.

Als u de diagnose reactieve artritis heeft, wordt u waarschijnlijk doorverwezen naar een artritisspecialist die bekend staat als een reumatoloog. Mensen met artritis psoriatica kunnen ook reumatologen zien en kunnen dermatologen zien voor hun op de huid gebaseerde symptomen.

Behandeling

Er zijn verschillende methoden om deze twee soorten artritis te behandelen. Daarom is het belangrijk om (zo vroeg mogelijk) een nauwkeurige diagnose te stellen. Hier zijn de gemeenschappelijke behandelingen voor elk type.

Reactieve artritis

Afhankelijk van uw symptomen moet u mogelijk meer dan één specialist zien voor uw behandeling. Deze experts kunnen uw behandeling afstemmen op uw specifieke behoeften.

Behandelingsopties omvatten:

• Antibiotica: Antibiotica kunnen de bacteriële infectie behandelen die de reactie veroorzaakte. Uw medische professional zal kiezen welk antibioticum in dit geval het meest effectief is en hoe lang u het moet gebruiken.

• Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s): NSAID’s kunnen helpen bij ontstekingen en bijbehorende pijn. Voorbeelden zijn ibuprofen en naproxen.

• Corticosteroïden: voor gevallen die niet worden geholpen door vrij verkrijgbare NSAID’s, kunt u met uw arts praten over injecties met corticosteroïden rechtstreeks in het aangetaste gewricht om de symptomen te verminderen. Corticosteroïden komen ook in topicals of crèmes beschikbaar OTC en op recept voor het verlichten van gewrichtsontsteking en pijn.

• Fysiotherapie: Werken met een fysiotherapeut kan u helpen uw bewegingsbereik te vergroten en het getroffen gebied te versterken. Het is belangrijk om professioneel advies in te winnen om letsel of verder trauma aan het gewricht te voorkomen.

Psoriatische arthritis

Als het gaat om artritis psoriatica, is de behandeling gericht op het vertragen of stoppen van de ziekteprogressie, het verminderen van ontstekingen en pijn, het behandelen van de huidsymptomen van psoriasis en het zo mobiel mogelijk houden van uw gewrichten.

Behandelingsopties omvatten:

• Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s): NSAID’s kunnen nuttig zijn in gevallen van gewrichtsontsteking en het verminderen van zwelling of pijn door huidplaques.

• Corticosteroïden: u kunt ze oraal innemen of via een injectie bij een arts. De Arthritis Foundation zegt dat artsen deze optie proberen te gebruiken in de laagste dosis voor de kortste tijd om het risico op bijwerkingen zoals zwelling van het gezicht of botverlies te verminderen.

• Ziektemodificerende antirheumatische geneesmiddelen (DMARD’s): DMARD’s zoals methotrexaat worden gebruikt vanwege hun algemene immuunonderdrukkende effecten (je lichaam vertellen dat het moet stoppen met zichzelf aan te vallen).

• Warme/koude therapie: therapieën omvatten warmte die de bloedsomloop kan helpen verbeteren om gewrichtsstijfheid te verminderen en koude therapieën om zwelling te helpen verminderen door bloedvaten te vernauwen.

• Werken met een gecertificeerde fysiotherapeut: dit kan u helpen om veilige versterkings- en flexibiliteitsoefeningen te leren en vast te houden die u kunnen helpen uw bewegingsbereik te vergroten. Fysiotherapeuten kunnen indien nodig ook hulpmiddelen of mobiliteitshulpmiddelen voorstellen.

preventie

Je best doen om deze twee ziekten te voorkomen, vereist verschillende strategieën vanwege hun verschillende oorzaken. Als u echter deze preventiestrategieën toepast en toch een infectie of artritis psoriatica krijgt, is dat niet uw schuld en betekent dit niet dat u gefaald heeft. Sommige bijdragende factoren kunnen buiten uw controle liggen.

Reactieve artritis

Het beste wat u kunt doen om reactieve artritis te voorkomen, is proberen de infectie die het veroorzaakt te voorkomen. Het beoefenen van veilige seks, inclusief veilige orale seks, kan bijvoorbeeld helpen het risico op een chlamydia-infectie te verminderen, die het vaakst voorkomt bij mannen van 20 tot 40 jaar oud. De andere veel voorkomende triggers zijn meestal bacteriën die in uw spijsverteringskanaal terechtkomen via besmette voedselbronnen, dus zorg ervoor dat u veilige voedselpraktijken toepast.

Psoriatische arthritis

Het voorkomen van artritis psoriatica is niet echt mogelijk vanwege het auto-immuunkarakter van de ziekte. Het voorkomen van opflakkeringen van symptomen kan u echter helpen de frequentie en ernst ervan te verminderen en het krijgen van de juiste behandeling kan de ziekteprogressie vertragen.

De eerste stap om opflakkeringen te voorkomen, is inzicht te krijgen in uw persoonlijke triggers en hoe u deze kunt voorkomen of beperken. Als u bijvoorbeeld rookt, is het handig om te weten dat roken een trigger of risicofactor is voor psoriasis (dat wil zeggen, het kan ervoor zorgen dat u meer symptomen krijgt).

Uw medisch zorgteam kan u ondersteunen bij uw persoonlijke trigger-ontdekkingsproces en u helpen realistische veranderingen aan te brengen, wat nog een reden is waarom het zo belangrijk is om de juiste diagnose te stellen en samen te werken met beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg.

Weten welk type artritis u heeft, is belangrijk omdat niet alle gewrichtsontstekingen van dezelfde bron komen. Nu u hebt gelezen hoe echt verschillend reactieve artritis en artritis psoriatica zijn, kan het duidelijker zijn wat verband houdt met uw symptomen of niet.

Het belangrijkste is dat alleen een medische professional het diagnoseproces kan starten en alleen u kunt dat laten gebeuren. Hoewel het misschien ontmoedigend lijkt, is het noodzakelijk om de juiste behandeling te krijgen, zodat u een hogere kwaliteit van leven kunt hebben.