Placenta-abruptie voorkomen

Placenta-abruptie is de term voor wanneer een deel of de hele placenta onverwachts van de baarmoeder scheidt na de 20e week van de zwangerschap. Ernstige placenta-abruptie is een belangrijke risicofactor voor doodgeboorte of vroeggeboorte.

Het is ook bekend als voortijdige scheiding van de placenta, ablatio placentae, abruptio placentae of placenta-abruptie. De aandoening komt voor bij 1% van alle zwangerschappen, meestal in het derde trimester.

Tekenen en symptomen

Tekenen van placenta-abruptie kunnen vaginale bloedingen, gevoeligheid of pijn in de buik en frequente contracties omvatten. Alle vaginale bloedingen in het tweede of derde trimester verdienen een oproep aan een arts uit de gezondheidszorg.Placenta-abruptie veroorzaakt echter niet altijd vaginale bloedingen, dus u moet altijd bellen als u vermoedt dat u placenta-abruptie ervaart. (Het is beter om voorzichtig te zijn bij twijfel.)

Risicofactoren en oorzaken

Trauma aan de buik tijdens de late zwangerschap en infecties in de baarmoeder kunnen placenta-abruptie veroorzaken, maar de aandoening kan ook zonder waarschuwing optreden. Bekende risicofactoren voor abruptie van de placenta zijn onder meer:

• Roken
• Cocaïne gebruiken tijdens de zwangerschap
• Ouder zijn dan 35 jaar
• Een meerlingzwangerschap hebben
• Hoge bloeddruk
• In een achtbaan rijden
• Een bloedstollingsstoornis hebben zoals het antifosfolipidensyndroom
• Placenta-abruptie bij een eerdere zwangerschap
• Voortijdige breuk van de vliezen

Behandeling voor placenta-abruptie

In de meeste gevallen van placenta-abruptie is de placenta slechts gedeeltelijk gescheiden van de baarmoeder in plaats van volledig gescheiden te zijn. Wanneer een groter percentage van de placenta wordt gescheiden, is het risico groter dan wanneer de scheiding slechts een klein deel van de placenta betreft. De kans op doodgeboorte neemt drastisch toe in gevallen van placenta-abruptie waarbij meer dan 50% van de placenta is gescheiden.

Wanneer een vrouw symptomen van placenta-abruptie heeft, zal de arts in de gezondheidszorg meestal een lichamelijk onderzoek en een echografie doen. Als artsen een ernstige abruptie van de placenta vermoeden, is de gebruikelijke behandeling om de baby in sommige gevallen door middel van een keizersnede ter wereld te brengen.

Helaas betekent bevalling niet altijd dat de baby overleeft. Als er een ernstige abruptie plaatsvindt voordat de baby levensvatbaar is, zoals vóór 24 weken zwangerschap, kunnen artsen de baby mogelijk helemaal niet redden. Moeders die een ernstige placenta-abruptie hebben gehad, kunnen zwaar bloedverlies ervaren, en baby’s die de bevalling overleven, kunnen te maken krijgen met complicaties als gevolg van vroeggeboorte en zuurstofgebrek.

Wanneer de placenta-abruptie minder ernstig is en geen onmiddellijk risico voor de moeder of de baby vormt, kunnen artsen de moeder in het ziekenhuis opnemen en haar in bedrust houden met nauwlettend toezicht. Dit kan de kans vergroten dat de baby zal overleven zonder ernstige gezondheidscomplicaties.

Soms stopt het bloeden en kan de vrouw voor de rest van de zwangerschap naar huis terugkeren, maar sommigen moeten mogelijk in het ziekenhuis blijven. Als artsen verwachten dat de baby tussen 24 en 34 weken wordt geboren, kunnen ze steroïden voorschrijven om de longen van de baby sneller te laten rijpen om de overlevingskansen te vergroten.

Vrouwen die tijdens een vorige zwangerschap placenta-abruptie hebben gehad, kunnen bij alle toekomstige zwangerschappen als een hoog risico worden beschouwd, aangezien de aandoening 10% van de tijd terugkeert.