Hoe uw kind een autodidactische lezer kan zijn

Een autodidactische lezer, ook wel een spontane lezer genoemd, is een kind dat heeft uitgevonden hoe te lezen zonder enige formele leesinstructie, en daarmee de code breekt. De code is het alfabet als symboolsysteem van klanken en woorden. Een kind realiseert zich eerst dat letters geluiden vertegenwoordigen en dat letters samen woorden vertegenwoordigen. Autodidactische lezers ontdekken dit symboolsysteem zelf, soms met weinig meer te doen dan een videoband over het alfabet of simpelweg te vaak voorgelezen worden.

Moedig lezen aan door voor te lezen aan uw kind

Het feit dat sommige kinderen zelfstandig kunnen leren lezen, is voor ouders een sterke motivatie om hun kinderen al op jonge leeftijd voor te lezen. Vertrouwd raken met boeken en vertrouwd raken met lezen is een sleutelfactor om kinderen aan te moedigen om zelf te lezen

Sommige potentieel autodidactische lezers vinden het echter misschien niet leuk om voorgelezen te worden totdat ze de code zijn gaan kraken. Dat wil zeggen, ze beseffen dat letters op een pagina taal vertegenwoordigen, en dan willen ze voorgelezen worden om meer te leren over dat symboolsysteem. Deze kinderen kunnen vragen wie ze voorleest om naar woorden te wijzen terwijl ze worden voorgelezen, of als ze nog niet praten, kunnen ze de vinger van de lezer pakken en deze naar elk woord verplaatsen terwijl het wordt voorgelezen. Besteed aandacht aan deze signalen bij uw jonge kind en probeer die nieuwsgierigheid naar lezen en boeken aan te wakkeren.

Hoogbegaafde kinderen en geavanceerde taalvaardigheden

Hoewel het niet altijd een teken van hoogbegaafdheid is, is vroeg lezen een indicator dat een kind geavanceerde taalvaardigheden heeft. Leren spreken is voor de meeste kinderen een natuurlijke vaardigheid, maar leren lezen moet meestal worden aangeleerd. Daarom worden kinderen die al heel vroeg de relatie tussen letters, woorden en communicatie leren als opmerkelijk beschouwd.

Dit betekent echter niet dat kinderen het alfabet en bepaalde woorden uit het hoofd moeten leren. Hoewel het geheugen een rol speelt bij het leren, gaat het bij lezen minder om het uit het hoofd leren en meer om kortetermijn- en werkgeheugen. Een lezer moet kunnen onthouden wat hij aan het begin van een zin heeft gelezen voordat hij het einde van een zin heeft bereikt, wat hij aan het begin van een alinea heeft gelezen voordat hij aan het einde is gekomen, enzovoort.

Dus tenzij de hersenen van een kind volwassen genoeg zijn, zullen ze niet vloeiend kunnen lezen, omdat het een vermogen vereist om de betekenis van de woorden en hun context te begrijpen. Vroege lezers die deze begripsvaardigheden niet hebben, kunnen hyperlexie hebben.

Als een kind echter vloeiend leest vóór de leeftijd van 5, suggereert dit dat het gevorderd is, aangezien hun hersenen een voldoende volwassenheidsniveau hebben bereikt voor die leeftijdscategorie. Als een kind zichzelf heeft leren lezen voordat het formele instructie krijgt, is de kans groot dat dat kind hoogbegaafd is. Wat de uitkomst ook is, als u kinderen al op jonge leeftijd interesse geeft in boeken en lezen, worden ze voorbereid op toekomstig succes.