Hart- en ambulante monitoren

Testdetails

Hoe werken ambulante monitoren?

Alle ambulante monitoren zijn afhankelijk van het feit dat uw hart een eigen elektrisch systeem heeft. Dat systeem regelt de hele cyclus van je hartslag en gebruikt elektrische pulsen om ervoor te zorgen dat de vier kamers van je hart in een bepaalde volgorde werken. Dit zorgt ervoor dat uw hart in een georganiseerde, efficiënte volgorde pompt.

De elektrische activiteit van uw hart is sterk genoeg om gemakkelijk te detecteren door apparaten die net onder uw huid zijn bevestigd of geïmplanteerd. Wanneer het klaar is met een live of afgedrukte uitlezing van de elektrische activiteit, wordt dit een elektrocardiogram (kortweg ECG of ECG) genoemd.

Wanneer delen van uw hart niet correct werken, verandert de elektrische activiteit in die gebieden. Zo kan een getrainde zorgverlener de ECG-gegevens lezen en vertellen hoe goed de verschillende delen van uw hart presteren. Een ECG wordt gemaakt in een ziekenhuis of kliniek en duurt meestal maar een paar minuten.

Ambulante monitoren gebruiken een vergelijkbare methode, maar ze doen dit voor dagen, weken of zelfs jaren. Afhankelijk van de gebruikte monitor kunnen ze de activiteit van uw hart volgen terwijl u slaapt, werkt of de meeste delen van uw dagelijkse routine uitvoert.

Wat zijn de verschillende soorten ambulante monitoren?

De meeste ambulante monitoren zijn externe apparaten die u bij u kunt dragen. Ze lezen de activiteit van uw hart door middel van sensoren die elektroden worden genoemd en die met een speciale lijm op uw huid zijn bevestigd. De meeste van deze monitoren hebben ongeveer de grootte en het gewicht van een mobiele telefoon (en sommige gebruiken mobiele telefoons die speciaal voor dit soort gebruik zijn aangepast).

Externe ambulante monitoren zijn onder meer:

• Holter-monitoren. Dit type monitor wordt meestal gebruikt om de hartactiviteit gedurende 1-2 dagen vast te leggen. Sommige varianten van dit apparaat kunnen echter 1-2 weken opnemen.
• Gebeurtenismonitors. Deze apparaten registreren de activiteit van uw hart alleen wanneer het zeer waarschijnlijk is dat er een aritmie optreedt. Met sommige apparaten kunt u ze activeren wanneer u symptomen voelt. Anderen “luisteren” passief naar uw hartritme en beginnen automatisch met opnemen wanneer ze een aritmie detecteren. Deze apparaten vallen grotendeels in twee typen:
  • Looping. Deze apparaten hebben een geheugenlus van enkele minuten (de exacte hoeveelheid tijd varieert). De lus bevat een bepaalde hoeveelheid tijd in het verleden en de toekomst. Als het niet is geactiveerd, duwen nieuwe gegevens die worden toegevoegd oudere gegevens uit de lus. Als u het activeert, worden een paar minuten in het verleden bewaard voor latere beoordeling, samen met een paar minuten nadat u het apparaat hebt geactiveerd.
  • Niet-looping. Deze apparaten registreren alleen een ingestelde periode nadat ze zijn geactiveerd. Bij sommige van deze apparaten kunnen de elektroden worden verwijderd. Wanneer u symptomen voelt, plaatst u de elektroden en activeert u het apparaat om uw hartritme te registreren.
• Realtime monitoren. Deze apparaten lijken erg op gebeurtenismonitors, maar kunnen hartactiviteitsgegevens naar een bewakingscentrum verzenden voor onmiddellijke beoordeling door een zorgverlener. Realtime-monitors kunnen automatisch gegevens verzamelen en verzenden wanneer ze een aritmie detecteren. Ze kunnen ook gegevens verzamelen en verzenden wanneer ze worden geactiveerd door een drager die symptomen voelt. Deze apparaten zijn vooral handig bij ernstige aritmieën waarbij snel deskundige medische begeleiding nodig is.
  • Bepaalde typen realtime-monitors zijn alleen bedoeld voor gebruik tijdens check-ins via een telefoongesprek. Met dit type apparaat kunt u een alarmcentrale bellen en uw gegevens verzenden terwijl u aan het telefoneren bent. U kunt ook contact opnemen met klinisch personeel, waarbij zij u waarschijnlijk vragen zullen stellen over symptomen, uw medicijnen of recente activiteiten.

Er zijn twee andere soorten ambulante monitoren die op dezelfde manier werken als de bovenstaande monitoren, maar met belangrijke verschillen.

• Patchrecorders. Deze apparaten kleven aan uw huid als een zelfklevende pleister, maar bevatten alle hardware die nodig is om hartactiviteitsgegevens te detecteren, vast te leggen en op te slaan. Je kunt ze maximaal twee weken dragen. De grootte van deze apparaten varieert, maar over het algemeen zijn ze klein genoeg om er een onder een t-shirt te dragen en het zou niet gemakkelijk te herkennen zijn.
• Implanteerbare looprecorders. Deze kleine apparaten kunnen onder uw huid worden ingebracht en uw hartactiviteit voor veel langere perioden volgen. Ze kunnen automatisch opnemen of wanneer ze door de drager worden geactiveerd. Gegevens kunnen hiervan draadloos worden gedownload in een kliniek of dokterspraktijk. Sommige van deze monitoren kunnen tot twee jaar op hun plaats blijven. Een groot voordeel van dit apparaat is dat je je geen zorgen hoeft te maken over het activeren ervan, en je geen zorgen hoeft te maken over problemen bij het baden, zwemmen, etc.

Wat kan ik verwachten voor de test?

Een zorgverlener, meestal een specialist, zal de testopties uitleggen en er een aanbevelen die het meest waarschijnlijk helpt bij het diagnosticeren van uw probleem. Ze houden ook rekening met uw omstandigheden (zoals uw baan) en uw voorkeuren bij het kiezen van het type monitor.

Hoe bereid ik me voor op de toets?

Voor de test wilt u misschien een bad nemen, omdat het, afhankelijk van de test, een dag of twee kan duren voordat u de elektroden kunt verwijderen en opnieuw kunt baden. Of je nu wel of niet kiest om te baden, je moet ervoor zorgen dat de huid op je borst schoon is.

Gebruik geen oliën, lotions, crèmes of andere huidverzorgingsproducten op de huid van uw borst, omdat deze het moeilijk kunnen maken voor de elektroden om aan uw huid te kleven of uw hartactiviteit te detecteren. Draag ook een hemd dat gemakkelijk aan- en uit te trekken is, omdat dit het plaatsen van de elektroden vergemakkelijkt.

Wat kunt u verwachten op de dag dat de monitoringperiode begint?

Een technicus of andere beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg zal uitleggen hoe het apparaat moet worden gebruikt, inclusief hoe het moet worden bediend. Afhankelijk van het apparaat zullen ze u ook instructies geven over het zelf uit- en aanbrengen van de elektroden na het baden, zwemmen, enz.

Ze vertellen u ook specifieke situaties of apparaten die u moet vermijden om te voorkomen dat ze de monitor verstoren. Dit omvat meestal bepaalde soorten elektronica of apparaten die magneten bevatten. Ze kunnen u een lijst geven met apparaten die u moet vermijden, of u kunt er een aanvragen.

In het geval van monitoren die elektroden gebruiken, gebruiken ze alcohol om de huid te reinigen waar ze de elektroden plaatsen. Ze zullen ook eventuele haren in dat gebied scheren of verwijderen, zodat de elektrode kan blijven zitten en een duidelijk signaal krijgt.

Wat kunt u verwachten tijdens de monitoringperiode?

Ambulante monitortesten zijn uiterst veilig en pijnloos. Over het algemeen hoeft u de monitor alleen maar te dragen en te gebruiken volgens de instructies. Uw zorgverleners, inclusief technici en verpleegkundigen, zullen u alles vertellen wat u nog meer moet weten voor de controleperiode.

Wat kunt u verwachten na afloop van de monitoringperiode?

Zodra de test voorbij is, kunt u de elektroden verwijderen (als het apparaat ze gebruikt) en het apparaat terugsturen. U kunt wat aanhoudende huidirritatie hebben door de lijm die wordt gebruikt met de elektroden met externe monitoren. Dit verdwijnt meestal binnen een paar dagen. Uw leverancier kan u mogelijk advies geven over hoe u de irritatie kunt behandelen om het gemakkelijker te laten verdwijnen.

Zijn er risico’s aan deze apparaten?

Over het algemeen is huidirritatie de meest voorkomende bijwerking van de meeste externe ambulante monitoren. De irritatie wordt meestal veroorzaakt door de lijm waarmee de elektroden op uw huid zijn geplakt. Als u een gevoelige huid heeft of een allergie (bevestigd of vermoed) voor kleefstoffen, moet u dit vermelden voordat u het op uw huid aanbrengt.

Met implanteerbare lusrecorders zijn er enkele neven- of complicaties – de meeste van ondergeschikt belang – die kunnen gebeuren:

• Irritatie of pijn. Dit gebeurt meestal rond de plaats waar het apparaat is geïmplanteerd. In de meeste van deze gevallen zal het vanzelf verbeteren of verdwijnen.
• Infectie. In zeldzame gevallen kan het gebied waar het apparaat is geïmplanteerd geïnfecteerd raken. Dit wordt meestal behandeld met antibiotica, maar in sommige gevallen moet het apparaat mogelijk worden verplaatst.
• Allergische reactie. Een andere zeldzame complicatie is een allergie voor een materiaal dat in het implanteerbare recorderapparaat wordt gebruikt. Als u een dergelijke allergie heeft, moet het apparaat mogelijk worden verwijderd en moet een ander type monitor worden gebruikt.
• Slecht signaal. Implanteerbare lusrecorders kunnen soms problemen hebben met het oppikken van elektrische activiteit in bepaalde delen van uw hart. Wanneer dit gebeurt, is het meestal nodig om het apparaat te verplaatsen naar een locatie waar het signaal duidelijker is.