Gratis flapoperatie voor de behandeling van osteoradionecrose

Overzicht

Wat is osteoradionecrose (ORN)?

Osteoradionecrose (ORN) is een aandoening waarbij bot is afgestorven als gevolg van blootstelling aan straling. Het is een bijwerking van bestralingen voor kanker in het hoofd of de nek. ORN kan zich maanden of jaren na de bestralingsbehandeling voor kanker ontwikkelen. Symptomen zijn onder meer pijn, zwelling en zweren.

Hoe beïnvloedt bestraling de gezondheid van de botten?

De straling beschadigt de bloedtoevoer naar het bot en dit maakt het moeilijker om te genezen van een operatie (zoals het verwijderen van een tand), trauma of infectie. Zonder een goed werkende bloedtoevoer zijn het bot en het omliggende weefsel:

• Kan infectie niet weerstaan
• Kan niet goed genezen en een groeiend gebied begint af te sterven

Vooral de kaak loopt gevaar vanwege de onvermijdelijke blootstelling van het bot aan straling bij de behandeling van hoofd-halskanker en ook vanwege natuurlijke bacteriën in de mond. De blootstelling aan straling maakt het moeilijker om de tandheelkundige gezondheid te behouden en schade aan tanden en tandvlees kan een infectie zijn die vervolgens ORN veroorzaakt.

In de mond wordt de schade door straling gewoonlijk duidelijk door:

• Bot dat door het tandvlees wordt blootgesteld
• Herhaalde episodes van zwelling van de kaak en ongemak
• Een weefselgebied dat niet geneest

ORN treft meestal de onderkaak (onderkaak), maar kan ook voorkomen in de bovenkaak (maxilla), de voorkant van de wervelkolom of in elk ander bot dat wordt blootgesteld aan significante straling.

Wat zijn de niet-chirurgische behandelingsopties voor osteoradionecrose (ORN)?

Momenteel geaccepteerde managementpraktijken voor matige mandibulaire ORN zijn:

• Geef antibiotica als er een infectie in het bot is.
• Debride (verwijder) beschadigd en/of dood bot en omringend weefsel.
• Start hyperbare zuurstof (HBO) therapie. HBO omvat het inademen van zuivere zuurstof in een onder druk staande duikkamer. Deze gespecialiseerde kamer bevordert de genezing doordat er meer zuurstof in het bloed kan oplossen, waardoor er meer zuurstof aan de weefsels wordt afgegeven. HBO wordt vaak gebruikt als eerstelijnsbehandeling voor ORN, maar er is discussie over hoe effectief het is. De behandeling bestaat gewoonlijk uit dagelijkse “duiken” voor in totaal 30 tot 40 duiksessies gedurende meerdere opeenvolgende weken.

Wat is een gratis flapreconstructie?

“Free flap”, ook bekend als “free tissue transfer”, is een term voor een procedure waarbij weefsel en de bloedtoevoer (slagader en ader) operatief worden verwijderd uit een deel van het lichaam en overgebracht naar een ander deel van het lichaam voor het doel van de wederopbouw. Het is het equivalent van transplantatiechirurgie, maar omdat het uit het eigen lichaam van de patiënt komt, zijn er geen langdurige medicijnen nodig na de operatie.

Uit welke delen van het lichaam komt het weefsel voor vrije flapreconstructie?

Gratis flappen kunnen worden genomen uit veel delen van het lichaam die een goede bloedtoevoer hebben. De gebieden waar flappen worden genomen, zijn die waar op de donorplaats weinig langetermijneffecten worden waargenomen. Chirurgen nemen in wezen “reserveonderdelen” van andere delen van het lichaam om de reconstructie uit te voeren.

Voor reconstructie van de onderkaak is de typische donorweefselplaats de fibula (het lange dunne bot in het onderbeen). Meer recentelijk is het gebied van de bovendij een donorplaats geworden voor op de juiste wijze geselecteerde patiënten.

Welk type patiënt is het meest geschikt voor vrije flapreconstructie met weefsel van de fibula?

De fibula wordt meestal beschouwd als de weefselbron voor een typische flap wanneer:

• Niet-chirurgische methoden, zoals antibiotica en HBO, hebben de kaak niet genezen
• Het kaakbot is ernstig beschadigd of gebroken (gebroken) en een volledige vervanging van het kaakbot is nodig

Het verwijderen van de fibula is voorbehouden aan deze patiënten omdat volledige vervanging van de kaak (volledige verwijdering en reconstructieve chirurgie) een zeer lange (soms meer dan 12 uur) en moeilijke operatie is. Deze operatie vereist meestal een grote incisie in de nek om toegang te krijgen tot de kaak voor verwijdering en reconstructie, een tracheotomie (vanwege zwelling) en een voedingssonde. Het verblijf in het ziekenhuis is gemiddeld minimaal 7 tot 10 dagen.

Welk type patiënt is het meest geschikt voor een vrije flapreconstructie met weefsel uit het bovenbeengebied?

Weefsel uit het dijgebied wordt doorgaans beschouwd als de bron voor een vrije flap wanneer:

• De osteoradionecrose is matig van ernst
• Verschillende cursussen van HBO en antibiotica zijn geprobeerd en mislukten en de patiënt heeft nog steeds blootliggend kaakbot, zwelling en ongemak
• De osteoradionecrose is ernstiger, de patiënt zal waarschijnlijk niet reageren op HBO en hij of zij heeft nog steeds een goede hoeveelheid gezond bot om een ​​stabiele kaak te behouden

Het chirurgische proces voor het oogsten van weefsel uit het dijgebied wordt anterolaterale dij (ALT) fascia lata reddingsflapprocedure genoemd. Anterolaterale dij-fascia-flappen komen van het voorste buitendeel van het bovenbeen en omvatten de sterke voering over de spier, fascia lata genaamd, die een zeer goede bloedtoevoer heeft. Het doel van ALT-fascia-flapchirurgie voor osteoradionecrose (ook bekend als “mandibulaire redding”) is om een ​​gezonde dekking en sterke bloedtoevoer naar het resterende kaakbot te bieden nadat het dode bot is verwijderd en zo verder verlies te voorkomen.

Welk type patiënt is geen goede kandidaat voor de anterolaterale dij (ALT) vrije flap procedure?

Patiënten die niet als kandidaten voor de ALT-vrije-flap-benadering moeten worden beschouwd, zijn onder meer:

• Patiënten met ernstige trismus (kaakkramp)
• Patiënten met chronische zenuwpijn (niet veroorzaakt door infectie) in het gebied dat behandeling nodig heeft
• Patiënten bij wie onvoldoende gezond bot aanwezig is om de kaaksterkte te behouden

Bij deze patiënten is de grotere fibula-vrije flapreconstructie vereist.