Overzicht
Hoe wordt endometriose gediagnosticeerd?
Endometriose wordt operatief gediagnosticeerd door laparoscopie. Tijdens laparoscopie wordt een dunne kijkbuis (een laparoscoop genoemd) door een kleine incisie in de buik geleid. Er kan een tweede incisie in de onderbuik worden gemaakt om een extra opening voor chirurgische instrumenten te creëren. Met behulp van de laparoscoop kan uw arts direct naar de buitenkant van de baarmoeder, eierstokken, eileiders en nabijgelegen organen kijken. De laparoscoop kan ook worden uitgerust met chirurgische hulpmiddelen voor het nemen van weefselmonsters of het verwijderen van littekenweefsel.
Wat is een endometrioom?
Een endometrioom is een weefselmassa (niet-kankerachtige cyste of tumor) die stukjes endometriumweefsel bevat. Endometriomen komen het vaakst voor in de eierstok, in een deel van het buikvlies (zak rond de inwendige organen) tussen het rectum en de baarmoeder, de wand (septum) tussen het rectum en de vagina en de buitenkant van de baarmoeder.
Proceduredetails
Hoe wordt endometriose behandeld?
Endometriose kan worden behandeld op het moment van diagnose. Endometriose wordt gediagnosticeerd met behulp van een chirurgische procedure genaamd laparoscopie. Endometriale laesies (implantaten van endometriumweefsel buiten het endometrium) kunnen worden weggesneden (uitgesneden) of weggebrand met behulp van een hoogenergetische warmtebron, zoals een laser (geablateerd). Behandeling met laparoscopie is moeilijker bij gevorderde ziekte waarbij grote delen van het rectum of grotere laesies betrokken zijn.
Hoe worden endometriomen behandeld?
Er zijn verschillende chirurgische behandelingen beschikbaar voor endometriomen. Zij zijn:
Eenvoudige lekke band: Deze procedure wordt voltooid door de vloeistof uit de cyste te laten lopen. Van endometriomen is aangetoond dat ze terugkeren bij meer dan 50 procent van de patiënten die werden behandeld met een eenvoudige punctie. Een agressievere chirurgische benadering, zoals het wegsnijden van de massa, kan echter uitgebreide verklevingen (littekenweefsel) veroorzaken die kunnen voorkomen dat de eierstok een ei vrijgeeft. Ervaring is dus vereist om schade te voorkomen.
Ablatie: Een andere benadering is om de cyste te draineren en de basis te verwijderen met laser of elektrochirurgie. Warmte kan echter ook de eierstok beschadigen.
Wegsnijden van de cystewand: Dit is de procedure bij uitstek om herhaling van de ziekte te verminderen. Deze procedure kan ook de buitenste laag van de eierstok beschadigen die de eieren bevat.
Drainage, medicamenteuze behandeling en chirurgie: Endometriomen kunnen ook worden gedraineerd, met medicijnen worden behandeld en later operatief worden verwijderd.
Resultaten van verschillende prospectieve onderzoeken hebben zwangerschapspercentages van 50% gedurende 3 jaar gerapporteerd. Er zijn geen gerandomiseerde klinische onderzoeken die deze verschillende behandelmethoden vergelijken.
Hoe wordt geavanceerde endometriose behandeld?
De meest uitdagende operatie door laparoscopie of door laparotomie (traditionele buikoperatie, waarvoor een grotere incisie nodig is) is het beheer van geavanceerde endometriose in de bekkenholte en het rectum en de vagina. Verschillende onderzoeken hebben zwangerschapspercentages gerapporteerd gedurende 2 jaar van 50% tot 60% van de gevallen die met een operatie werden behandeld. Volgens verschillende rapporten kan endometriose in 20% van de gevallen terugkeren.
Risico’s / voordelen
Verbetert chirurgische behandeling de vruchtbaarheid?
Het behandelen van endometriose in een vroeg stadium om de vruchtbaarheid te verbeteren is controversieel. Eerdere studies suggereren dat laparoscopische chirurgie effectief is in het verhogen van de incidentie van zwangerschap. Een recent onderzoek door de Canadian Collaborative Group on Endometriosis toont aan dat het gebruik van laparoscopie om ziek weefsel te verwijderen bij minimale en milde endometriose de vruchtbaarheid (vruchtbaarheid) bij onvruchtbare vrouwen verbetert.
Patiënten in deze studie werden gerekruteerd uit een groot aantal Canadese gezondheidscentra. Er waren 348 patiënten die geen andere oorzaak van onvruchtbaarheid en stadium I en II ziekte (vroege stadia) hadden. Elke patiënt in de studie werd willekeurig toegewezen aan een van de twee groepen: behandeling door laparoscopie of geen behandeling door laparoscopie. De patiënten werden vervolgens gedurende 36 weken gevolgd en kregen geen verdere vruchtbaarheidsbehandeling.
De cumulatieve kans op zwangerschap bij de behandelde groep was 30% vergeleken met 17% in de onbehandelde groep. De vruchtbaarheidscijfers voor de behandelde groep waren 4,7% versus 2,4% voor de onbehandelde groep.
Studies hebben niet aangetoond of excisie van endometriose beter is dan ablatie met verschillende energiebronnen. Een aanzienlijk aantal patiënten met endometriose en onvruchtbaarheid heeft diepe laesies (meer dan 10 millimeter of 0,4 inch), vooral als ze gepaard gaan met bekkenpijn. Coagulatie (bloedvaten dwingen te stollen) of laserverdamping wordt niet aanbevolen voor patiënten met laesies dieper dan 5 millimeter.
Verbetert een chirurgische behandeling de pijn?
De meeste patiënten zullen pijnverlichting krijgen door de endometriose eenvoudig te verwijderen. 20% van de patiënten reageert echter niet op een operatie en heeft verdere medische behandeling of pijnbestrijdingsspecialisten nodig. Van degenen die reageren, kan er na verloop van tijd een herhaling van pijn zijn. Hysterectomie heeft de minste herhaling van symptomen, maar is de meest invasieve behandeling.
Is laparoscopie effectiever dan laparotomie?
Laparoscopie en laparotomie zijn even effectief in het verlichten van pijn en het verbeteren van de vruchtbaarheid. Endometriose komt in beide procedures in ongeveer 20% tot 30% van de gevallen gedurende 5 jaar terug. Patiënten die laparoscopie ondergaan, ervaren echter een sneller en minder pijnlijk herstel. Beslissen welke chirurgische procedure moet worden gebruikt, moet gebaseerd zijn op de voorkeur van de patiënt en de ervaring van de arts met de techniek.
Herstel en Outlook
Wat kan er gedaan worden om de kans op het ontstaan van nieuwe verklevingen te verkleinen?
Verklevingen zijn vezelachtige banden die structuren verbinden die normaal gescheiden zijn. Verklevingen ontwikkelen zich als een reactie van normaal weefsel op een soort verwonding of trauma (zoals bij chirurgie). In de meeste gevallen zullen patiënten die een operatie ondergaan voor endometriose nieuwe verklevingen vormen op de plaats van de operatie. De vorming van verklevingen kan onvruchtbaarheid veroorzaken door de functie van de eierstokken en eileiders te verminderen. Verklevingen kunnen ook bekkenpijn en obstructie van de dunne darm veroorzaken.
Er zijn enkele nieuwere preventieve behandelingen die tijdens de operatie kunnen worden gebruikt om de vorming van verklevingen te voorkomen. Deze omvatten het spoelen van de bekkenholte met speciale oplossingen en het plaatsen van een stuk beschermend materiaal (zoals ADEPT®) in het bekkengebied om als barrière te dienen. De barrière zorgt ervoor dat de oppervlakken na de operatie niet tegen elkaar wrijven, wat kan leiden tot verklevingen. De barrière lost op en wordt geabsorbeerd wanneer het niet meer nodig is.
In sommige gevallen zal een vrouw een extra operatie moeten ondergaan om verklevingen te verwijderen die zijn gevormd door een eerdere operatie. Gelukkig kan de vooruitgang van laparoscopische chirurgie en de ontwikkeling van deze nieuwe preventieve behandelingen de kans op adhesievorming verminderen.
Wat zijn de vooruitzichten voor de behandeling van endometriose?
Hoewel veel vrouwen succes hebben met de huidige behandelingen voor endometriose, hebben medicatie en chirurgie bijwerkingen en werken ze niet voor iedereen. Onderzoekers blijven nieuwe en verbeterde behandelstrategieën onderzoeken. Een onderzoeksgebied is gericht op de rol van het immuunsysteem bij de ontwikkeling van endometriose, en verbeterde hormonale middelen worden bestudeerd als een mogelijke behandelingsoptie.
Discussion about this post