Overzicht
Wat is carpaal tunnel syndroom?
Carpaal tunnel syndroom is een veel voorkomende aandoening die pijn, gevoelloosheid, tintelingen en zwakte in de hand en pols veroorzaakt. Het gebeurt wanneer er een verhoogde druk in de pols is op een zenuw die de medianuszenuw wordt genoemd. Deze zenuw geeft gevoel aan de duim, wijs- en middelvinger en aan de helft van de ringvinger. De pink (de “pink”) wordt meestal niet aangetast.
Carpaal tunnel syndroom werd voor het eerst beschreven in het midden van de 19e eeuw. De eerste operatie voor het vrijgeven van de carpale tunnel vond plaats in de jaren dertig van de vorige eeuw. Het is een aandoening die al meer dan 40 jaar goed wordt erkend door orthopedisch chirurgen.
Wat is de carpale tunnel?
De carpale tunnel is een smal kanaal of buisje in de pols. Net als een tunnel waar u met de auto doorheen kunt reizen, zorgt dit deel van de pols ervoor dat de medianuszenuw en pezen de hand en onderarm met elkaar verbinden. De delen van deze tunnel zijn onder meer:
- Handwortelbeentjes: deze botten vormen de bodem en zijkanten van de tunnel. Ze zijn gevormd in een halve cirkel.
- Ligament: De bovenkant van de tunnel, het ligament, is een sterk weefsel dat de tunnel bij elkaar houdt.
In de tunnel bevinden zich de medianuszenuw en pezen.
- Medianuszenuw: Deze zenuw geeft gevoel aan de meeste vingers in de hand (verwacht de pink). Het voegt ook kracht toe aan de basis van de duim en wijsvinger.
- Pezen: Touwachtige structuren, pezen verbinden spieren in de onderarm met de botten in de hand. Ze laten de vingers en duim buigen.
Gebeurt het carpaal tunnel syndroom alleen bij kantoorpersoneel of fabrieksarbeiders?
Nee. Veel mensen met carpaaltunnelsyndroom hebben nog nooit kantoorwerk gedaan of aan een lopende band gewerkt. Het treft mensen die hun polsen en handen herhaaldelijk gebruiken op het werk en tijdens het spelen. Iedereen kan het carpeltunnelsyndroom krijgen, maar het is ongebruikelijk vóór de leeftijd van 20. De kans op het krijgen van het carpaaltunnelsyndroom neemt toe met de leeftijd.
Wie loopt risico op carpaal tunnel syndroom?
Mensen met een risico op carpaaltunnelsyndroom zijn degenen die activiteiten of banen uitvoeren waarbij herhaaldelijk de vinger wordt gebruikt. Bewegingen die mensen het risico kunnen geven om carpaaltunnelsyndroom te ontwikkelen, zijn onder meer:
- Hoge kracht (hameren).
- Langdurig gebruik.
- Extreme polsbewegingen.
- Trilling.
Veel andere factoren kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van het carpaaltunnelsyndroom. Deze factoren kunnen zijn:
- Erfelijkheid (kleinere carpale tunnels kunnen in families lopen).
- Zwangerschap.
- Hemodialyse (een proces waarbij het bloed wordt gefilterd).
- Polsfactuur en dislocatie.
- Hand- of polsmisvorming.
- Artritis zoals reumatoïde artritis en jicht.
- Schildklierhormoon onbalans (hypothyreoïdie).
-
Suikerziekte.
- Alcoholisme.
- Een massa (tumor) in de carpale tunnel.
- Oudere leeftijd.
- Amyloïde afzettingen (een abnormaal eiwit).
Carpaal tunnel syndroom komt ook vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
Symptomen en oorzaken
Wat veroorzaakt carpaal tunnel syndroom?
Carpaal tunnel syndroom ontstaat wanneer de ruimte (de carpale tunnel) in de pols vernauwt. Dit drukt op de medianuszenuw en pezen (die zich in de carpale tunnel bevinden), waardoor ze opzwellen, waardoor het gevoel in de vingers en hand wordt afgesneden.
Hoe vaak wordt handpijn veroorzaakt door carpaaltunnelsyndroom?
Hoewel het carpaaltunnelsyndroom een veelvoorkomende aandoening is, heeft het een andere reeks symptomen dan veel andere bronnen van handpijn. Er zijn eigenlijk verschillende vergelijkbare aandoeningen die handpijn veroorzaken. Waaronder:
- Tendinose van De Quervain: Een aandoening waarbij zwelling (ontsteking) de pols en de duimbasis aantast. In deze toestand zult u pijn voelen wanneer u een vuist maakt en simuleert dat u iemands hand schudt.
- Triggervinger: Deze aandoening veroorzaakt pijn aan de basis van de vinger of duim. Triggervinger veroorzaakt ook pijn, vergrendeling (of vastlopen) en stijfheid bij het buigen van de vingers en duim.
- Artritis: Dit is een algemene term voor veel aandoeningen die stijfheid en zwelling in uw gewrichten veroorzaken. Artritis kan invloed hebben op veel gewrichten in uw lichaam en varieert van het veroorzaken van kleine hoeveelheden ongemak tot het afbreken van het gewricht na verloop van tijd (artrose is een type degeneratieve artritis).
Wat zijn de symptomen van carpaal tunnel syndroom?
Symptomen beginnen meestal langzaam en kunnen op elk moment optreden. Vroege symptomen zijn onder meer:
- Gevoelloosheid ’s nachts.
- Tintelingen en/of pijn in de vingers (vooral de duim-, wijs- en middelvinger).
Omdat sommige mensen slapen met gekrulde polsen, komen nachtelijke symptomen vaak voor en kunnen ze mensen uit hun slaap halen. Deze nachtelijke symptomen zijn vaak de eerste gemelde symptomen. Handen schudden helpt de symptomen in het vroege stadium van de aandoening te verlichten.
Veel voorkomende symptomen overdag kunnen zijn:
- Tintelingen in de vingers.
- Verminderd gevoel in de vingertoppen.
- Moeite om de hand te gebruiken voor kleine taken, zoals:
- Omgaan met kleine voorwerpen.
- Een stuur grijpen om te rijden.
- Een boek vasthouden om te lezen.
- Schrijven.
- Een computertoetsenbord gebruiken.
Naarmate het carpaaltunnelsyndroom verergert, worden de symptomen constanter. Deze symptomen kunnen zijn:
- Zwakte in de hand.
- Onvermogen om taken uit te voeren die delicate bewegingen vereisen (zoals een overhemd dichtknopen).
- Objecten laten vallen.
In de meest ernstige toestand krimpen de spieren aan de basis van de duim zichtbaar in omvang (atrofie).
Diagnose en tests
Hoe wordt het carpaal tunnel syndroom gediagnosticeerd?
Eerst zal uw arts uw symptomen en medische geschiedenis bespreken en u onderzoeken. Vervolgens worden tests uitgevoerd, waaronder:
- Teken van Tinel: Bij deze test tikt de arts over de medianuszenuw bij de pols om te zien of deze een tintelend gevoel in de vingers veroorzaakt.
- Polsflexietest (of Phalen-test): Bij deze test laat de patiënt zijn of haar ellebogen op een tafel rusten en laat de pols vrij naar voren vallen. Personen met carpaal tunnel syndroom zullen binnen 60 seconden gevoelloosheid en tintelingen in de vingers ervaren. Hoe sneller de symptomen verschijnen, hoe ernstiger het carpaletunnelsyndroom.
- röntgenstralen: Röntgenfoto’s van de pols kunnen worden besteld als er een beperkte polsbeweging is of als er tekenen zijn van artritis of trauma.
- Elektromyografie (EMG) en zenuwgeleidingsonderzoeken: Deze onderzoeken bepalen hoe goed de medianuszenuw zelf werkt en hoe goed deze de spierbewegingen controleert.
Beheer en behandeling
Hoe wordt het carpaal tunnel syndroom behandeld?
Carpaaltunnelsyndroom kan op twee manieren worden behandeld: niet-chirurgisch of met een operatie. Er zijn voor- en nadelen aan beide benaderingen. Meestal worden niet-chirurgische behandelingen gebruikt voor minder ernstige gevallen en kunt u zonder onderbreking doorgaan met dagelijkse activiteiten. Chirurgische behandelingen kunnen helpen in ernstigere gevallen en hebben zeer positieve resultaten.
Niet-chirurgische behandelingen
Niet-chirurgische behandelingen worden meestal eerst geprobeerd. De behandeling begint met:
- ’s Nachts een polsspalk dragen.
- Gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, zoals ibuprofen.
-
Cortisone injecties.
Andere behandelingen zijn gericht op manieren om uw omgeving te veranderen om de symptomen te verminderen. Dit wordt vaak gezien op de werkplek, waar u aanpassingen kunt maken om te helpen bij de carpale tunnel. Deze wijzigingen kunnen zijn:
- Uw stoel hoger of lager zetten.
- Het toetsenbord van uw computer verplaatsen.
- Je hand-/polspositie veranderen tijdens het doen van activiteiten.
- Gebruik van aanbevolen spalken, oefeningen en warmtebehandelingen van een handtherapeut.
Chirurgische behandelingen
Chirurgie wordt aanbevolen wanneer het carpaaltunnelsyndroom niet reageert op niet-chirurgische behandelingen of al ernstig is geworden. Het doel van een operatie is om de tunnel te vergroten om de druk op de zenuwen en pezen die door de ruimte gaan te verminderen. Dit wordt gedaan door het ligament dat de carpale tunnel aan de basis van de handpalm bedekt, door te snijden (los te maken). Dit ligament wordt het transversale carpale ligament genoemd.
Als u een operatie ondergaat, kunt u het volgende verwachten:
- Een poliklinische procedure ondergaan waarbij u wakker zal zijn, maar plaatselijke verdoving heeft (pijnstillende medicatie). In sommige gevallen kan uw arts een IV (direct in de ader) verdoving aanbieden. Met deze optie kunt u een kort dutje doen en wakker worden nadat de procedure is voltooid. Dit is geen algemene verdoving, zoals bij operaties wordt gebruikt. In plaats daarvan zal uw zorgteam u tijdens de procedure controleren (gecontroleerde anesthesiezorg of MAC genoemd). Dit wordt ook gebruikt voor procedures zoals een colonoscopie.
- Gedurende ongeveer 24 tot 72 uur na de operatie kortstondig ongemak voelen. Mensen ervaren meestal snel een volledige nachtelijke symptoomverlichting, zelfs de nacht na de operatie.
- Laat uw hechtingen 10 tot 14 dagen na de operatie verwijderen. Hand- en polsgebruik voor dagelijkse activiteiten wordt geleidelijk hersteld door het gebruik van specifieke trainingsprogramma’s.
- Gedurende ongeveer vier tot zes weken niet in staat zijn om zwaardere activiteiten met de aangedane hand te doen. Hersteltijden kunnen variëren, afhankelijk van uw leeftijd, algemene gezondheid, ernst van het carpaaltunnelsyndroom en hoe lang u symptomen had. U zult in het volgende jaar na de operatie aan kracht en gevoel blijven winnen.
- Zorg voor verlichting van de meeste symptomen van het carpaaltunnelsyndroom.
preventie
Hoe kan het carpaletunnelsyndroom worden voorkomen?
Carpaal tunnel syndroom kan moeilijk te voorkomen zijn. De aandoening kan worden veroorzaakt door zoveel verschillende activiteiten in het dagelijks leven van een persoon dat preventie een uitdaging kan zijn. Veranderingen aan het werkstation – juiste plaatsing, hand- en polsplaatsing – kunnen sommige factoren helpen verminderen die kunnen leiden tot carpaaltunnelsyndroom. Andere preventieve methoden zijn onder meer:
- Slapen met je polsen gestrekt.
- Houd uw polsen recht bij het gebruik van gereedschap.
- Vermijd buigen (krullen) en herhaaldelijk strekken van uw polsen.
- Verminderen van repetitief/sterk grijpen met de pols in een gebogen positie.
- Regelmatig rustpauzes nemen van repetitieve activiteiten.
- Conditie- en rekoefeningen uitvoeren voor en na de activiteiten.
- Monitoring en juiste behandeling van medische aandoeningen die verband houden met het carpaaltunnelsyndroom.
Vooruitzichten / Prognose
Heeft het carpaal tunnel syndroom een lang herstel?
Een operatie om het carpaaltunnelsyndroom te repareren, heeft geen bijzonder lang herstel. Het verband dat de hechtingen na de operatie bedekt, kan in een paar dagen worden verwijderd. De hand kan dan worden gebruikt voor lichte activiteiten. Het maken van een vuist wordt aangemoedigd. Volledige bewegingsvrijheid van de vinger en vroege symptoomverlichting wordt meestal gezien binnen twee weken nadat de hechtingen zijn verwijderd. Meestal kunt u na zes weken terugkeren naar de meeste activiteiten. Uw terugkeer naar het werk hangt af van factoren als het soort werk, hoeveel controle u heeft over uw werk en werkplekuitrusting.
Wat is het slagingspercentage voor een operatie aan het carpaaltunnelsyndroom?
Chirurgie voor carpaaltunnelsyndroom heeft een zeer hoog slagingspercentage van meer dan 90%. Veel symptomen verdwijnen snel na de behandeling, waaronder een tintelend gevoel in de handen en ’s nachts wakker worden. Het kan langer duren voordat gevoelloosheid wordt verlicht, zelfs tot drie maanden. Een operatie zal niet helpen als het carpaaltunnelsyndroom de verkeerde diagnose is.
Wanneer het carpaletunnelsyndroom ernstig is geworden, is de verlichting mogelijk niet volledig. Er kan wat pijn in de handpalm rond de incisies zijn die tot enkele maanden kan aanhouden. Andere pijn na de operatie is mogelijk niet gerelateerd aan het carpaaltunnelsyndroom. Patiënten die klagen over pijn of bij wie de symptomen na de operatie onveranderd blijven, hadden ofwel een ernstig carpaaltunnelsyndroom, een zenuw die niet volledig vrijkwam tijdens de operatie, of ze hadden niet echt het carpaaltunnelsyndroom. Slechts een klein percentage van de patiënten krijgt geen substantiële verlichting van de symptomen.
Discussion about this post