6 Disciplinetechnieken om te overwegen om met je peuter te proberen

omleiding

De omleidingsmethode is precies hoe het klinkt: je gebruikt alle passie en energie die je peuter in wangedrag steekt en kanaliseert het in een betere activiteit.

Als uw peuter bijvoorbeeld zand naar een speelkameraadje gooit, kunt u deze uit de zandbak halen en in plaats daarvan een bal aanbieden. Op die manier doet je peuter nog steeds iets dat ze willen doen (gooien), maar heb je ze in plaats daarvan omgeleid naar een positievere activiteit.

Deze methode werkt ook om de impuls van uw peuter te verbinden met een acceptabele keuze. Als uw kind consequent wordt doorgestuurd voor dezelfde actie, zal het in plaats daarvan leren om het meest geschikte gedrag te kiezen – omdat het de volgende keer dat het de drang voelt om te gooien, eraan gewend raakt om een ​​bal te pakken in plaats van een handvol zand.

Afleiding

Afleiding is vergelijkbaar met omleiding, maar in plaats van zich te concentreren op het vinden van vergelijkbare maar meer geschikte activiteiten, leidt de afleidingsbenadering het kind naar activiteiten die geen verband houden met of tegengesteld zijn aan het ongewenste gedrag. Als uw peuter bijvoorbeeld aan een losse draad van een kleed plukt en het begint te ontrafelen, of als hij zijn oudere broer of zus wil “helpen” bij het bouwen van een nieuwe Lego-set, maar in plaats daarvan de vereiste stukken blijft verwisselen of wegvegen, kunt u een vingervervenactiviteit opzetten in hun kinderstoel.

Deze afleiding geeft je peuter iets leuks om te doen en geeft je de tijd om het kleed te repareren of te verwijderen of om hun broer of zus de ruimte te geven om hun project te voltooien. Deze methode werkt het beste bij gedrag dat niet per se ongepast of schadelijk is, maar dat jij of anderen misschien frustrerend vinden.

Het is niet de beste techniek voor ernstiger gedrag of herhaalde problemen die meer werk vergen, omdat het in de eerste plaats de aandacht van een kind verlegt in plaats van te voorkomen dat het gedrag zich herhaalt of in plaats daarvan een vervangend gedrag aan te leren (zoals omleiding kan doen).

negeren

Negeren kan moeilijk zijn, maar het kan buitengewoon effectief zijn, vooral als je vermoedt dat je peuter in de schijnwerpers staat. Vaak doet een peuter iets wat je niet leuk vindt (bijvoorbeeld een hard, irritant geluid maken of herhaaldelijk een vork laten vallen en je vragen hem op te rapen) om je aandacht te trekken.

Als u bijvoorbeeld normaal gesproken niet vloekt, maar dit op een dag wel doet en uw peuter herhaalt het, kan het een effectieve strategie zijn om het los te laten. Er is een behoorlijke kans dat het niet meer gebeurt, tenzij je er een groot probleem van maakt, in welk geval je aandacht je kind zou kunnen inspireren om het woord te blijven zeggen. Of, als broers en zussen ruzie maken maar niemand gewond raakt, kun je proberen er niet bij betrokken te raken om ze een kans te geven om samen aan hun probleemoplossende vaardigheden te werken.

Gericht negeren kan uw kinderen aanmoedigen om te stoppen met ongewenst gedrag, terwijl het geven van overmatige aandacht het kind onbedoeld kan aanmoedigen om ermee door te gaan. Als hun doel jouw aandacht is en ze krijgen het van het overtreden van regels, dan kunnen ze hun gedrag als een succes beschouwen. Verschuif dit door het grootste deel van je aandacht te richten op iets positiefs dat ze aan het doen zijn en dat je in plaats daarvan wilt versterken.

Je zult ook een einde maken aan veel driftbuien als je peuter zich realiseert dat je niet dezelfde vluchtige reactie zult teruggeven. (Let op: zorg er altijd voor dat uw peuter veilig is voordat u het betreffende gedrag negeert.)

Negeren werkt het beste als strategie in combinatie met veel positieve bekrachtiging. Je kunt het gewenste gedrag bij je peuter aanmoedigen door simpelweg extra aandacht te geven aan alle dingen die hij goed doet.

Natuurlijke gevolgen

Een beetje ongemak en ongemak kan een zeer effectieve leraar zijn en is op geen enkele manier onaardig als je gezond verstand gebruikt. In feite werkt deze disciplineringsmethode door gebruik te maken van natuurlijke consequenties in uw voordeel, waardoor u als disciplinaire persoon uit de vergelijking wordt gehaald en de situatie uw kind leert.

Als uw kind bijvoorbeeld weigert een jas aan te doen, kan het kil zijn in het park of mag de kleuterjuf hem niet naar buiten laten voor de pauze. Of, als ze hun eten tijdens het avondeten weggooien, kunnen ze later honger krijgen. Schreeuwen tijdens autoritten kan ertoe leiden dat je niet wekelijks op pad gaat. Deze ervaringen kunnen uw kind helpen de voordelen te zien van het meenemen van een jas of het de volgende keer goed eten, anders zullen ze besluiten dat ze de gevolgen niet erg vinden. Hoe dan ook, dit kan een diepgaande leermogelijkheid worden, mits zonder een machtsstrijd en je bent vrij om zorg en ondersteuning te bieden.

Weersta gewoon de drang om alles te “repareren”. Laat uw kind in plaats daarvan de gevolgen van hun acties ervaren wanneer u maar kunt. Gevoelens van ongemak of teleurstelling kunnen een krachtige motivator zijn voor de volgende keer en zijn een krachtige levensles in oorzaak en gevolg en het nemen van verantwoordelijkheid. Spaar uw kind niet elke teleurstelling of probeer het u te gemakkelijk te maken. Let goed op deze leerzame momenten – meestal hoef je niet eens een vinger uit te steken om het te laten werken. Gewoon verbaal versterken: “Ik heb je meerdere keren gevraagd om je speeltje te halen, maar je hebt het niet opgepakt, dus nu is het bij oma tot de volgende keer.”

Niet-zo-natuurlijke gevolgen

Gevolgen hoeven niet natuurlijk te zijn om effectief te zijn, maar wees voorzichtig. Zorg ervoor dat het gevolg past bij de overtreding. Als een kind bijvoorbeeld een driftbui heeft in de winkel, zou je kunnen zeggen dat ze niet langer naar een show kunnen kijken als je thuiskomt, maar als je verklaart dat ze een maand lang geen traktaties of speciale activiteiten mogen hebben, ben je misschien overboord gegaan -en uw kind zal waarschijnlijk het verband tussen het verlies van privileges en het wangedrag uit het oog verliezen.

Voor de niet-zo-natuurlijke gevolgenbenadering van het werk, moet uw peuter in staat zijn om zelf oorzaak en gevolg te bedenken. Sommige ouders houden niet van deze methode omdat het aanvoelt als straf. Anderen herformuleren het van bestraffend naar een leermogelijkheid en zien het meer als het krijgen van een snelheidsboete. Er is een regel en als u deze niet volgt, moet u een boete betalen en kunt u zelfs uw voorrecht verliezen om te rijden. Het duurt niet lang voordat kinderen deze oorzaak en gevolg leren. Wees gewoon eerlijk en consequent. Nogmaals, laat de gevolgen je leren terwijl je kalme, meelevende steun geeft.

Gebruik “als-dan”-statements. Bijvoorbeeld: “Als je het speelgoed van je broer van hem afpakt, dan moet je de speeltuin verlaten”, of “Als je steeds stenen naar het raam gooit, gaan we naar binnen.”

Verwijder privileges of speelgoed als dit uw kind motiveert. Bijvoorbeeld: “Je kunt vandaag niet met speeldeeg spelen totdat je je hebt aangekleed.” De truc is dat je door moet gaan om deze techniek te laten werken.

Time-out

Time-outs kunnen effectief zijn als een manier voor uw peuter om zich te hergroeperen wanneer hij een driftbui heeft, wat vrijwel aangeeft dat uw kind zijn gedachten, emoties of acties niet effectief kan verwerken. Wanneer het wordt aangeboden als een pauze of coping-strategie in plaats van alleen als een straf, kunnen time-outs helpen om het gedrag dat je niet leuk vindt te stoppen en het gewenste gedrag aan te moedigen. Deze benadering kan uw kind ook de waardevolle vaardigheid leren om afstand te nemen om zich te hergroeperen wanneer het leven overweldigend wordt.

Het belangrijkste doel van een time-out is om uw kind te helpen de negatieve actie of het uit de hand gelopen moment te stoppen en te resetten. Zie deze techniek als vergelijkbaar met het indrukken van de vernieuwingsknop in een webbrowser om een ​​vastgelopen pagina opnieuw te laden. Wanneer het op een rustige, zorgzame manier wordt geïmplementeerd, kunnen time-outs kinderen helpen om negatieve impulsen onschadelijk te maken en grote emoties te verwerken. Deze rustige momenten kunnen peuters wat ruimte en tijd geven om de controle terug te krijgen en om ontmoedigd gedrag te heroverwegen.

Probeer time-outs wanneer uw kind uiterlijk woede of andere grote emoties vertoont, onveilig gedrag vertoont of regels overtreedt. Zeg: “Ik zie dat je een aantal grote gevoelens hebt. Neem een ​​pauze totdat je je beter voelt”, of “Ik begrijp dat je boos bent, maar je moet kalmeren en stoppen met dit gedrag.” Leid uw kind vervolgens fysiek naar een aangewezen time-outgebied, zodat ze zich weer bij u kunnen voegen wanneer ze de controle weer terug hebben.

Bij consequent gebruik zal een korte time-out (dit zou slechts een paar minuten op deze leeftijd moeten zijn) nadat u uw kind een waarschuwing heeft gegeven voor ongewenst gedrag, hem helpen te leren dat uw regels belangrijk zijn en hem aanmoedigen om betere keuzes te maken.