Wat is elektrochirurgie?
Elektrochirurgie is het snijden en coaguleren van weefsel met behulp van hoogfrequente elektrische stroom. Artsen die deze techniek gebruiken, moeten goed geïnformeerd zijn over de preventie en behandeling van mogelijke complicaties van elektrochirurgische procedures. Bovendien moeten ze het werkingsmechanisme begrijpen en weten hoe ze apparatuur kunnen oplossen. Voorlichting over de principes van elektrochirurgie is belangrijk, omdat elektrochirurgische complicaties relatief vaak voorkomen.
Elektrochirurgie is een techniek die vaak wordt gebruikt bij dermatologische chirurgie om oppervlakkige of diepe coagulatie of snijden van de huid te bewerkstelligen. De huid heeft een slecht geleidend vermogen voor de elektrische stroom van energie. Daarom wordt deze energie opgebouwd en omgezet in warmte. De eindpunten van elektrochirurgie variëren op basis van de golfvorm en resulteren in uitdroging, coagulatie of snijden van de huid.
De natuurkundige William Bovie leverde een van de belangrijkste bijdragen aan elektrochirurgie. Zijn apparaat bood zowel coagulatie- als snijstromen. Dit apparaat werd in de jaren 1920 door een neurochirurg gebruikt om weefsels door te snijden en bloedingen tijdens chirurgische ingrepen onder controle te houden. De term “bovie” wordt nog steeds gebruikt om te verwijzen naar een apparaat voor elektrochirurgie of zelfs om het uitvoeren van elektrochirurgie in het algemeen.
De belangrijkste soorten elektrische hemostase die in de dermatologische praktijk worden gebruikt, zijn onder meer elektrocauterisatie, elektrofulguratie, elektrodesiccatie en biterminale elektrocoagulatie. Elektrolyse en elektrosectie zijn andere soorten elektrochirurgie die kunnen worden gebruikt op het gebied van dermatologie.
Indicaties
De klinische situatie zal bepalen welke modus van elektrochirurgie geschikt is. Als alleen de epidermis behandeling nodig heeft, zou elektrodiscatie een goede keuze zijn, aangezien het resulteert in zeer weinig of geen littekens. Elektrodesiccatie veroorzaakt oppervlakkige weefselschade door de behandelde huid uit te drogen. Het is een duidelijk gedempte hoogspanningsstroom die wordt geleverd door een monoterminal. Als de chirurg de elektrode iets van de huid af houdt, vormt zich een vonk tussen de huid en de elektrode. Dit wordt elektrofulguratie genoemd. Deze techniek zorgt ook voor een oppervlakkige vernietiging omdat de verkoling op het oppervlak de onderliggende weefsels isoleert van de verspreiding van warmte. Deze 2 technieken worden veel gebruikt door dermatologen.
Veel voorkomende indicaties voor elektrofulguratie of elektrodesiccatie voor een oppervlakkige huidablatie zijn onder meer acrochordons, actinische keratose, kleine angiomen, epidermale naevus, seborroïsche keratose, verruca plana of hemostase voor capillaire bloeding.
Elektrocoagulatie of diepe huidablatie kan worden gebruikt voor de behandeling van angiofibromen, basaalcelcarcinoom, de ziekte van Bowen, plaveiselcelcarcinoom, ingegroeide teennagelmatrixectomie, talghyperplasie, hemostase door arteriële bloeding, goedaardige adnexale tumoren (syringoma, trichoepithelioom) of verruca vulgaris.
Elektrosectie waarbij huidincisie of excisie betrokken is, kan worden gebruikt bij de behandeling van acne keloidalis nuchae, ooglidcorrectie-incisie, rhinophymaherstel, littekenherstel, scheerverwijdering (goedaardige huidlaesies), incisies en ondermijning van de huidflap en resurfacing. Deze techniek wordt gebruikt voor snelle en moeiteloze excisies of incisies. Het grote voordeel van elektrosectie ten opzichte van chirurgie met een scalpel is de snelle hemostase die wordt geboden op het moment van incisie. Bij deze techniek wordt echter een rookpluim gegenereerd die zowel veiligheidsrisico’s als een onaangename geur voor de patiënt oplevert.
Contra-indicaties
Hoewel het geen absolute contra-indicatie is, is elektrochirurgie bij patiënten met pacemakers of implanteerbare cardiale defibrillatoren (ICD) een onderwerp van veel discussie. De stroom van elektrische energie tijdens elektrochirurgie kan de werking van deze apparaten verstoren. Elektrochirurgie kan leiden tot bradycardie, asystolie of herprogrammering van een pacemaker. Hoewel de meeste moderne implanteerbare apparaten bestand zijn tegen externe elektromagnetische signalen, bestaat het theoretische risico van interferentie nog steeds.
Voor patiënten met deze hartapparaten wordt aanbevolen dat de chirurg korte energiestoten van minder dan 5 seconden gebruikt, de vermogensinstellingen verlaagt, het stroomverbruik vermijdt en het gebied rond het hartapparaat niet behandelt. Het risico neemt ook af door de stroom tot een heel klein gebied te beperken, bijvoorbeeld met het gebruik van een bipolaire pincet. In de dermatologische praktijk zijn er geen gevallen van interferentie met een pacemaker of ICD gemeld.
Om het risico bij hartpatiënten met een hoog risico vrijwel te elimineren, moet de chirurg echte elektrocauterisatie gebruiken. Deze methode kan meer weefselschade veroorzaken in vergelijking met elektrochirurgie, maar er loopt geen stroom die interferentie veroorzaakt bij deze patiënten. Magneten worden ook vaak gebruikt tijdens elektrochirurgie om het risico van implanteerbare apparaten te verkleinen.
Apparatuur in elektrochirurgie
De apparatuur die nodig is voor elektrochirurgie omvat het elektrochirurgische apparaat zelf, steriele hulzen om over het handvat te plaatsen en wegwerpbare elektrodetips. Een rookafzuiging is een essentieel hulpmiddel bij het uitvoeren van elektrochirurgie, omdat het veilig de rookpluim verwijdert waarvan is aangetoond dat deze mutageen is.
Voorbereiding op elektrochirurgie
Ter voorbereiding op een elektrochirurgische procedure moet de omliggende huid worden gereinigd met een antiseptisch middel, zoals chloorhexidine of povidonjodium. Alcohol moet worden vermeden of volledig worden gedroogd, omdat het kan ontbranden bij elektrochirurgie. Lokale anesthetica dienen ook voorafgaand aan elektrochirurgie te worden toegediend, met enkele uitzonderingen, zoals de behandeling van kleine gezichtstelangiëctasieën.
De bediener moet ervoor zorgen dat er steriele hulzen over het handvat worden geplaatst en er moeten nieuwe wegwerpbare elektrodetips worden gebruikt. Oogbescherming, handschoenen en maskers moeten worden gedragen door zowel de operator als de chirurgische assistenten om blootstelling aan door rook overgedragen organismen of potentiële mutagene agentia te voorkomen. Rookafvoer moet gereed zijn. Rookafzuigers met een hoogrendement deeltjesluchtfilter en een opnamesnelheid van ongeveer 30 tot 50 meter per minuut worden aanbevolen.
De operator moet de juiste instellingen voor de specifieke procedure bepalen voordat hij begint.
Complicaties van elektrochirurgie
De belangrijkste complicaties waarmee rekening moet worden gehouden bij de behandeling van een patiënt met elektrochirurgie, zijn de mogelijkheid van vertraagde bloeding en littekens door hypopigmentatie. Patiënten kunnen ervan verzekerd zijn dat vertraagde bloeding onder controle kan worden gehouden door 20 minuten constante directe druk op de wond.
Andere mogelijke complicaties van elektrochirurgie zijn onder meer brand, thermo-elektrische brandwonden, overdracht van infectie door de elektrode of inademing van rookpluimen. Het brandrisico is het grootst in de aanwezigheid van alcohol, zuurstof of darmgassen. Aluminiumchloride dat vaak wordt gebruikt bij hemostase, kan 90% alcohol bevatten; daarom moeten clinici er zeker van zijn dat de operatieplaats volledig is opgedroogd voordat elektrochirurgie wordt toegepast. Ook dient men voorzichtig te zijn bij het gebruik van elektrochirurgische apparaten in het perianale gebied vanwege de licht ontvlambare methaangas in de darmen.
Onderzoeksstudies hebben bevestigd dat bijproducten van chirurgische rook giftige gassen en dampen bevatten, waaronder benzeen, cyanide, celmateriaal en virussen. Deze verontreinigingen kunnen worden bestreden met behulp van rookafzuigers.
Klinische betekenis van elektrochirurgie
Elektrochirurgie wordt vrij vaak gebruikt bij dermatologische procedures, voor het verwijderen van goedaardige of kwaadaardige neoplasma’s, of voor cosmetische indicaties zoals acne keloidalis nuchae of verwijdering van dermatosis papulosa nigricans. Elektrodesiccatie en curettage worden ook zeer vaak gebruikt in dermatologische klinieken voor de behandeling van oppervlakkige huidkanker, zoals een plaveiselcel in situ of basaalcelcarcinoom. Het is belangrijk om het verschil in deze methoden te begrijpen om de juiste operatietechniek te gebruiken voor de beste resultaten voor de patiënt.
.
Discussion about this post