Overzicht
Wat is vulvitis?
Vulvitis is geen ziekte, maar verwijst naar de ontsteking van de zachte huidplooien aan de buitenkant van de vrouwelijke genitaliën, de vulva. De irritatie kan worden veroorzaakt door een infectie, allergische reactie of letsel. De huid van de vulva is bijzonder gevoelig voor irritatie vanwege de vochtigheid en warmte.
Wie wordt getroffen door vulvitis?
Elke vrouw van elke leeftijd kan worden getroffen door vulvitis. Meisjes die de puberteit of postmenopauzale vrouwen nog niet hebben bereikt, lopen mogelijk een hoger risico op vulvitis. Hun lagere oestrogeenspiegels kunnen hen vatbaarder maken voor de aandoening als gevolg van dunnere, drogere vulvaire weefsels.
Symptomen en oorzaken
Wat veroorzaakt vulvitis?
Vulvitis kan worden veroorzaakt door vele factoren of irriterende stoffen, waaronder:
- Het gebruik van gekleurd of geparfumeerd toiletpapier
- Een allergische reactie op bubbelbad of zeep die wordt gebruikt om het genitale gebied te reinigen
- Gebruik van vaginale sprays of douches
- Irritatie door een gechloreerd zwembad- of bubbelbadwater
- Allergische reactie op zaaddodend middel
- Allergische reactie op maandverband
- Het dragen van synthetisch ondergoed of nylon panty’s zonder een ademend katoenen kruis
- Lange tijd een nat badpak dragen
- Fietsen of paardrijden
- Schimmel- of bacteriële infecties, waaronder schurft of schaamluis
- Herpes
- Huidaandoeningen zoals eczeem of dermatitis
Wat zijn de symptomen van vulvitis?
De symptomen van vulvitis kunnen zijn:
- Extreme en constante jeuk
- Een branderig gevoel in het vulvaire gebied
- vaginale afscheiding
- Kleine scheurtjes op de huid van de vulva
- Roodheid en zwelling van de vulva en schaamlippen (vaginalippen)
- Blaren op de vulva
- Geschubde, dikke, witachtige vlekken op de vulva
De symptomen van vulvitis kunnen ook wijzen op andere aandoeningen of ziekten van de geslachtsorganen. Als u een van deze symptomen ervaart, dient u uw zorgverlener te raadplegen.
Diagnose en tests
Hoe wordt vulvitis gediagnosticeerd?
Uw arts zal beginnen met een medische geschiedenis en een volledig bekkenonderzoek, op zoek naar roodheid, blaren of laesies die kunnen wijzen op vulvitis. Hij of zij kan ook controleren op vaginale afscheiding, die kan worden getest op infecties.
De arts kan ook controleren op seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s) of een urinemonster afnemen voor analyse om ernstiger oorzaken van genitale irritatie uit te sluiten.
Beheer en behandeling
Hoe wordt vulvitis behandeld?
De eerste behandeling is om onmiddellijk te stoppen met het gebruik van producten die de irritatie kunnen veroorzaken en om loszittende, ademende witte katoenen onderkleding te dragen. Over-the-counter anti-jeuk producten moeten worden vermeden, omdat ze de toestand kunnen verergeren of langer aanhouden.
Uw arts kan ook meerdere keren per dag het gebruik van een vrij verkrijgbare cortisonezalf op het getroffen gebied voorschrijven. Dit kan helpen de irritatie en jeuk te verminderen.
Zitbaden en het gebruik van een actuele oestrogeencrème kunnen ook worden voorgeschreven om de jeuk en andere symptomen van vulvitis aan te pakken.
Als deze behandelingen de irritatie niet verminderen, kunnen verdere tests worden voorgeschreven om ernstigere onderliggende aandoeningen zoals vulvaire kanker uit te sluiten. Gelukkig is vulvaire kanker zeldzaam.
preventie
Kan vulvitis worden voorkomen?
Vrouwen kunnen verschillende maatregelen nemen om vulvitis te voorkomen. Deze omvatten het gebruik van zachte, ongeparfumeerde reinigingsproducten op het genitale gebied en het grondig drogen van de geslachtsdelen na het baden. In feite is het gebruik van alleen water vaak voldoende om het genitale gebied te reinigen. Het is ook raadzaam om het gebruik van douches en andere geparfumeerde vrouwelijke producten te vermijden. Het dragen van ademende, loszittende katoenen onderkleding kan ook helpen om vulvitis te voorkomen, net als het snel aantrekken van droge kleding na het zwemmen en sporten.
Vooruitzichten / Prognose
Wat is de prognose voor vulvitis?
Vulvitis die geen symptoom is van een onderliggende ziekte, kan na diagnose meestal gemakkelijk worden behandeld met de eenvoudige maatregelen die in de vorige paragrafen zijn beschreven. Jeuk en andere symptomen kunnen meestal binnen enkele weken na de diagnose worden verlicht.
Discussion about this post