Lintworminfectie: symptomen, oorzaken en behandeling

Overzicht

Een lintworminfectie wordt veroorzaakt door het eten van voedsel of water dat besmet is met lintwormeieren of -larven. Als u bepaalde lintwormeieren binnenkrijgt, kunnen deze buiten uw darmen migreren en larvale cysten vormen in lichaamsweefsels en organen (invasieve infectie). Als u lintwormlarven binnenkrijgt, zullen ze zich in uw darmen ontwikkelen tot volwassen lintwormen (darminfectie).

Een volwassen lintworm bestaat uit een hoofd, nek en ketting van segmenten die proglottiden worden genoemd. Als u een intestinale lintworminfectie heeft, hecht de lintwormkop zich aan de darmwand en groeien de proglottiden en produceren ze eieren. Volwassen lintwormen kunnen tot 30 jaar in een gastheer leven.

Intestinale lintworminfecties zijn meestal mild, met slechts één of twee volwassen lintwormen. Maar invasieve larvale infecties kunnen ernstige complicaties veroorzaken.

Symptomen van een lintworminfectie

Veel mensen met een intestinale lintworminfectie hebben geen symptomen. Als u problemen heeft met de infectie, zijn uw symptomen afhankelijk van het type lintworm dat u heeft en de locatie ervan. Symptomen van invasieve lintworminfectie variëren afhankelijk van waar de larven zijn gemigreerd.

Intestinale infectie

Symptomen van darminfectie zijn onder meer:

• Misselijkheid
• Zwakheid
• Verlies van eetlust
• Buikpijn
• Diarree
• Duizeligheid
• Zout verlangen
• Gewichtsverlies en onvoldoende opname van voedingsstoffen uit voedsel

Invasieve infectie

Als lintwormlarven uit uw darmen zijn gemigreerd en cysten in andere weefsels hebben gevormd, kunnen ze uiteindelijk orgaan- en weefselschade veroorzaken, wat resulteert in:

• Hoofdpijn
• Cystische massa of knobbels
• Allergische reacties op de larven
• Neurologische symptomen, inclusief toevallen

Wanneer moet je naar een dokter?

Als u een symptoom van een lintworminfectie opmerkt, zoek dan medische hulp.

Oorzaken

Een lintworminfectie begint na het inslikken van lintwormeieren of -larven.

• Inslikken van eieren. Als u voedsel eet of water drinkt dat is verontreinigd met uitwerpselen van een persoon of dier met lintworm, neemt u microscopisch kleine lintwormeieren in. Een met lintworm geïnfecteerd varken zal bijvoorbeeld lintwormeieren in de ontlasting passeren, die in de grond terechtkomen.

Als deze grond in contact komt met een voedsel- of waterbron, wordt het voedsel of het water besmet met lintwormeieren. Als je dat voedsel eet of dat water drinkt, word je besmet.

Eenmaal in je darmen ontwikkelen de eitjes zich tot larven. In dit stadium worden de larven mobiel. Als ze uit uw darmen migreren, kunnen ze cysten vormen in andere weefsels, zoals in uw longen, het centrale zenuwstelsel of in de lever.

• Inslikken van cystenlarven in vlees of spierweefsel. Als een dier een lintworminfectie heeft, heeft het lintwormlarven in zijn spierweefsel. Als je rauw of onvoldoende verhit vlees van dat dier eet, neem je de larven op. De larven zullen zich dan ontwikkelen tot volwassen lintwormen in uw darmen.

Volwassen lintwormen kunnen meer dan 25 meter lang worden en tot 30 jaar overleven in een gastheer. Sommige lintwormen hechten zich vast aan de wanden van de darmen, waar ze irritatie of milde ontstekingen veroorzaken, terwijl andere via uw ontlasting kunnen doordringen en uw lichaam verlaten.

Risicofactoren

Deze factoren kunnen u een groter risico op een lintworminfectie geven:

• Slechte hygiëne. Onregelmatig wassen en baden verhoogt het risico van onbedoelde overdracht van besmette materie naar uw mond.
• Blootstelling aan vee. Infectie kan optreden in gebieden waar menselijke uitwerpselen en dierlijke uitwerpselen niet op de juiste manier worden afgevoerd.
• Reizen naar ontwikkelingslanden. Infectie komt vaker voor in gebieden met slechte sanitaire voorzieningen.
• Rauw of onvoldoende gekookt vlees eten. Onjuist koken kan de lintwormeieren en -larven in besmet varkensvlees of rundvlees niet doden.
• Wonen in endemische gebieden. In bepaalde delen van de wereld is de kans op blootstelling aan lintwormeieren groter. Uw risico om in contact te komen met eieren van de varkenslintworm (Taenia solium) is bijvoorbeeld groter in gebieden in Latijns-Amerika, China, Afrika bezuiden de Sahara of Zuidoost-Azië waar scharrelvarkens vaker voorkomen.

Complicaties

Intestinale lintworminfecties veroorzaken meestal geen complicaties. Als zich complicaties voordoen, kunnen deze zijn:

• Spijsverteringsblokkade. Als lintwormen groot genoeg worden, kunnen ze uw appendix blokkeren, wat kan leiden tot infectie (appendicitis); uw galkanalen, die gal van uw lever en galblaas naar uw darmen transporteren; of uw pancreaskanaal, dat spijsverteringsvloeistoffen van uw alvleesklier naar uw darmen transporteert.
• Stoornissen van de hersenen en het centrale zenuwstelsel. Deze bijzonder gevaarlijke complicatie wordt neurocysticercosis genoemd. Dit is een complicatie van invasieve varkenslintworminfectie, die kan leiden tot hoofdpijn, visusstoornissen, toevallen, meningitis, hydrocefalie of dementie. De dood kan optreden in ernstige gevallen van infectie.
• Verstoring van de orgaanfunctie. Wanneer larven naar de lever, longen of andere organen migreren, worden ze cysten. Na verloop van tijd groeien deze cysten, soms groot genoeg om de functionerende delen van het orgaan te verdringen of de bloedtoevoer te verminderen. Lintwormcysten scheuren soms, waardoor er meer larven vrijkomen, die naar andere organen kunnen gaan en extra cysten kunnen vormen.

Een gescheurde of lekkende cyste kan een allergie-achtige reactie veroorzaken, met jeuk, urticaria, zwelling en ademhalingsmoeilijkheden. In ernstige gevallen kan een operatie of orgaantransplantatie nodig zijn.

Preventie van lintworminfectie

Om een ​​lintworminfectie te voorkomen:

• Was uw handen met water en zeep voordat u eet of voedsel vastpakt, en na gebruik van het toilet.
• Als u reist in gebieden waar lintworm vaker voorkomt, was en kook dan alle groenten en fruit met schoon water voordat u gaat eten. Als water misschien niet veilig is, kook het dan minstens een minuut en laat het dan afkoelen voordat u het gebruikt.
• Elimineer de blootstelling van vee aan lintwormeieren door de ontlasting van dieren en mensen op de juiste manier te verwijderen.
• Kook vlees grondig bij temperaturen van ten minste 145 F (63 C) om lintwormeieren of -larven te doden.
• Vries vlees zeven tot tien dagen in en vis minimaal 24 uur in een vriezer met een temperatuur van -31 F (-35C) om lintwormeieren en larven te doden.
• Eet geen rauw of onvoldoende verhit varkensvlees, rundvlees en vis.
• Behandel honden die met lintworm zijn geïnfecteerd onmiddellijk.

Diagnose van lintworminfectie

Om een ​​lintworminfectie te diagnosticeren, kan uw arts vertrouwen op een van de volgende:

• Analyse van ontlastingsmonsters. Voor een darmlintworminfectie kan uw arts uw ontlasting controleren of monsters naar een laboratorium sturen om te testen. Een laboratorium gebruikt microscopische identificatietechnieken om te controleren op eieren of lintwormsegmenten in uw ontlasting.
  Omdat de eieren en segmenten onregelmatig worden doorgegeven, moet het laboratorium mogelijk twee tot drie monsters gedurende een bepaalde periode verzamelen om de parasiet te detecteren. Eieren zijn soms aanwezig bij de anus, dus uw arts kan een stuk transparant plakband gebruiken dat op de anus wordt gedrukt om eieren te verzamelen voor microscopische identificatie.
• Bloed Test. Voor weefselinvasieve infecties kan uw arts uw bloed ook testen op antilichamen die uw lichaam mogelijk heeft aangemaakt om een ​​lintworminfectie te bestrijden. De aanwezigheid van deze antilichamen duidt op een lintwormplaag.
• Imaging-examen. Bepaalde soorten beeldvorming, zoals CT- of MRI-scans, röntgenfoto’s of echo’s van cysten, kunnen wijzen op invasieve lintworminfectie.

Behandeling van lintworminfectie

Sommige mensen met een lintworminfectie hebben nooit behandeling nodig, omdat de lintworm vanzelf het lichaam verlaat. Anderen realiseren zich niet dat ze het hebben omdat ze geen symptomen hebben. Als u echter de diagnose darmlintworminfectie krijgt, wordt er medicatie voorgeschreven om er vanaf te komen.

Behandelingen voor intestinale lintworminfecties

De meest voorkomende behandeling voor lintworminfectie zijn orale geneesmiddelen die giftig zijn voor de volwassen lintworm, waaronder:

• Praziquantel (Biltricide)
• Albendazole (Albenza)
• Nitazoxanide (Alinia)

Welke medicatie uw arts voorschrijft, hangt af van de soort lintworm en de plaats van de infectie. Deze medicijnen zijn gericht op de volwassen lintworm, niet op de eieren, dus het is belangrijk om te voorkomen dat je jezelf opnieuw besmet. Was altijd uw handen na gebruik van het toilet en voor het eten.

Om er zeker van te zijn dat uw lintworminfectie is verdwenen, zal uw arts uw ontlastingsmonsters waarschijnlijk met bepaalde tussenpozen laten controleren nadat u klaar bent met het innemen van uw medicatie. Een succesvolle behandeling – wat betekent dat uw ontlasting vrij is van lintwormeieren, larven of proglottiden – is het meest waarschijnlijk als u een geschikte behandeling krijgt voor het type lintworm dat uw infectie veroorzaakt.

Behandelingen voor invasieve lintworminfecties

De behandeling van een invasieve lintworminfectie is afhankelijk van de locatie en de effecten van de infectie.

• Anthelmintica. Albendazol (Albenza) kan sommige lintwormcysten doen krimpen. Uw arts kan de cysten periodiek controleren met behulp van beeldvormende onderzoeken zoals echografie of röntgenfoto’s om er zeker van te zijn dat het medicijn effectief is.
• Ontstekingsremmende therapie. Stervende lintwormcysten kunnen zwelling of ontsteking in weefsels of organen veroorzaken, dus uw arts kan u corticosteroïdmedicijnen, zoals prednison of dexamethason, voorschrijven om ontstekingen te verminderen.
• Anti-epileptische therapie. Als de ziekte epileptische aanvallen veroorzaakt, kunnen anti-epileptica deze stoppen.
• Shunt plaatsen. Eén type invasieve infectie kan te veel vloeistof in de hersenen veroorzaken, hydrocephalus genaamd. Uw arts kan aanbevelen om een ​​permanente buis (shunt) in uw hoofd te plaatsen om de vloeistof af te voeren.
• Chirurgie. Of cysten operatief kunnen worden verwijderd, hangt af van hun locatie en symptomen. Cysten die zich in de lever, longen en ogen ontwikkelen, worden meestal verwijderd, omdat ze uiteindelijk de orgaanfunctie kunnen bedreigen.

Uw arts kan een drainageslang aanbevelen als alternatief voor een operatie. De buis maakt agressieve spoeling (irrigatie) van dat gebied mogelijk met antiparasitaire oplossingen.