Overzicht
Wat is keratoconus?
We kijken door het hoornvlies, het heldere, centrale deel van het vooroppervlak van het oog. Het hoornvlies heeft normaal gesproken een ronde vorm, zoals een bal.
Soms is de structuur van het hoornvlies echter niet sterk genoeg om deze ronde vorm vast te houden. Na verloop van tijd kan de normale ronde kromming van het oogoppervlak als een kegel naar buiten uitpuilen. Deze aandoening wordt keratoconus genoemd.
Keratoconus wordt meestal ontdekt in de tienerjaren of in de twintig, maar het kan ook in de kindertijd beginnen. In sommige gevallen wordt keratoconus op latere leeftijd gediagnosticeerd, maar meestal alleen als het mild is. De veranderingen in de vorm van het hoornvlies treden gedurende meerdere jaren op, maar bij jongere patiënten in een sneller tempo.
Keratoconus verandert het gezichtsvermogen op twee manieren:
- Als het hoornvlies verandert van een bolvorm in een kegelvorm, vervormt ook het gladde oppervlak. Deze verandering wordt onregelmatig astigmatisme genoemd en kan niet volledig worden gecorrigeerd met een bril.
- Naarmate de voorkant van het hoornvlies steiler wordt, wordt het oog meer bijziend (slecht zicht op afstand; alleen objecten in de buurt zijn duidelijk te zien). Als gevolg hiervan kan de persoon vaker een nieuwe bril nodig hebben.
Symptomen en oorzaken
Wat zijn de symptomen van keratoconus?
De belangrijkste symptomen van keratoconus zijn de volgende:
- Het zicht in een of beide ogen wordt geleidelijk slechter, meestal in de late adolescentie.
- De persoon kan dubbel zien wanneer hij met slechts één oog kijkt, zelfs met een bril op.
- Felle lichten zien eruit alsof ze halo’s om zich heen hebben.
Iemand met keratoconus zal merken dat zijn of haar zicht langzaam vervormd raakt. De verandering kan op elk moment eindigen of kan meerdere jaren duren. Bij de meeste mensen met keratoconus worden uiteindelijk beide ogen aangetast.
Waarom krijgen mensen keratoconus?
De oorzaak van keratoconus is grotendeels onbekend. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat keratoconus in gezinnen voorkomt en dat het vaker voorkomt bij mensen met bepaalde medische aandoeningen. Maar in de meeste gevallen is er geen oogletsel of ziekte die verklaart waarom het oog begint te veranderen. Patiënten met keratoconus hebben de neiging veel in hun ogen te wrijven, waardoor de aandoening zich sneller kan ontwikkelen.
Diagnose en tests
Hoe wordt keratoconus gediagnosticeerd?
Om de diagnose keratoconus te stellen, moet de arts de kromming van het hoornvlies meten. Er kunnen verschillende tests worden uitgevoerd om de diagnose te stellen. De test die het vaakst wordt gebruikt, wordt topografie genoemd. Topografie meet de kromming van het oogoppervlak en creëert een gekleurde “kaart” van het hoornvlies. Keratoconus veroorzaakt zeer opvallende veranderingen in het uiterlijk van deze kaarten, waardoor de arts de diagnose kan stellen.
Er zijn nieuwere technologieën waarmee keratoconus eerder kan worden gevonden, zelfs voordat de topografie is gewijzigd. Refractieve laserchirurgen zullen deze tests vaak uitvoeren voordat ze laserzichtchirurgie aanbieden, aangezien patiënten met tekenen van keratoconus geen kandidaten zijn voor LASIK en de meeste andere vormen van laserzichtcorrectie.
Beheer en behandeling
Kan keratoconus het gezichtsvermogen beschadigen?
Onbehandelde keratoconus kan leiden tot blijvend verlies van het gezichtsvermogen. De veranderingen aan het hoornvlies maken het voor het oog moeilijk om met of zonder bril of standaard zachte contactlenzen scherp te stellen.
Keratoconus kan gevaarlijk zijn als laserzichtcorrectiechirurgie zoals LASIK op het oog wordt uitgevoerd, omdat het de aandoening kan verergeren. Iedereen die zelfs maar een kleine mate van keratoconus heeft, mag geen laserzichtcorrectie-operatie ondergaan, tenzij aanbevolen door de arts in zeer specifieke omstandigheden.
Hoe wordt keratoconus behandeld?
Er zijn verschillende methoden om keratoconus te behandelen, afhankelijk van hoe ernstig de aandoening is. In de vroege stadia van de ziekte kan het gezichtsvermogen worden gecorrigeerd met een normale bril of zachte contactlenzen.
Naarmate keratoconus erger wordt, is het zicht mogelijk niet langer corrigeerbaar met een bril vanwege de hoeveelheid onregelmatig astigmatisme, en daarom moet de patiënt mogelijk worden aangepast met een speciaal type harde contactlens.
Bij sommige patiënten kan de ziekte zich ontwikkelen tot een stadium waarin ze zelfs met een bril of contactlenzen geen acceptabel zicht hebben. Op dit punt kan de arts een hoornvliestransplantatie aanbevelen, wat een chirurgische ingreep is om het hoornvlies te vervangen door een hoornvlies van een donor.
Twee aanvullende behandelingen voor keratoconus zijn implanteerbare ringsegmenten (vaak INTACS genoemd) en corneale verknoping:
- Implanteerbare ringsegmenten zijn kleine apparaten die in het hoornvlies worden ingebracht om het zicht te verbeteren of om het gemakkelijker te maken om een patiënt contactlenzen aan te brengen. Bij deze procedure, die wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving (het oog van de patiënt wordt verdoofd met druppels), creëert de arts kanaaltjes in het hoornvlies en brengt de ringen in deze kanalen in. De ringen helpen het hoornvlies af te vlakken en de door de keratoconus veroorzaakte kegelvorm gedeeltelijk te corrigeren.
- Corneale crosslinking maakt gebruik van een behandeling met ultraviolet licht die de keratoconus kan vertragen of voorkomen dat deze erger wordt. Bij deze procedure krijgt de patiënt ook lokale anesthesie. Druppels van een geneesmiddel dat riboflavine (vitamine B2) bevat, worden gedurende maximaal 30 minuten in het oog gebracht. Het oog wordt vervolgens maximaal 30 minuten blootgesteld aan ultraviolet licht. De procedure voor verknoping van het hoornvlies is ontworpen om de bindingen tussen de collageenvezels van het hoornvlies en de omliggende eiwitten te versterken, wat kan helpen voorkomen dat het hoornvlies steiler wordt.
Niet alle patiënten met keratoconus komen in aanmerking voor deze behandelingen. Uw arts kan helpen bepalen welke van deze behandelingen u eventueel kunnen helpen.
Heeft een patiënt met keratoconus een operatie nodig?
Veel patiënten met keratoconus zullen nooit een hoornvliestransplantatie nodig hebben. Crosslinking van het hoornvlies is een belangrijke stap vooruit bij het vertragen of stoppen van keratoconus, en behandeling is belangrijk, vooral bij jonge patiënten met tekenen van keratoconus, zodat verlies van gezichtsvermogen tot een minimum kan worden beperkt.
In gevallen waarin het gezichtsvermogen niet meer kan worden gecorrigeerd met een bril of contactlenzen, kan een operatie worden aanbevolen. Keratoconuspatiënten ervaren gewoonlijk een verbeterd gezichtsvermogen bij hoornvliestransplantatie, hoewel het meer dan een jaar kan duren voordat het gezichtsvermogen is gestabiliseerd en voordat een patiënt baat heeft bij een nieuwe bril of contactlenzen. Sommige patiënten hebben na hun hoornvliestransplantatie nog steeds een speciale contactlens nodig om hun beste zicht te krijgen.
Discussion about this post