Intestinale candidiasis: symptomen en behandeling

Intestinale candidiasis is een overgroei van het Candida-gistgeslacht in de dunne en dikke darm. De aanwezigheid van Candida-gist in de darmen is normaal, maar kan in overvloed aanwezig zijn bij bepaalde groepen mensen, zoals premature baby's en mensen met een verzwakt immuunsysteem. Probiotica en antischimmelmiddelen kunnen darmcandidiasis voorkomen.

Wat is darmcandidiasis?

Candidiasis is een schimmelinfectie die wordt veroorzaakt door Candida, een soort gist die op de huid en in de mond, keel, vagina en maag-darmkanaal leeft. Intestinale candidiasis is een abnormaal hoog niveau van Candida dat wordt gedetecteerd in monsters van ontlasting, rectale uitstrijkjes of (zelden) het darmslijmvlies (de bekleding van de maag of het darmkanaal).

Wat zijn de belangrijkste tekenen en symptomen van darmcandidiasis?

Intestinale candidiasis heeft geen waarneembare symptomen.

Controversiële publicaties uit de jaren zeventig en tachtig beweerden dat overgroei van candida in de darmen leidde tot een lange lijst van aandoeningen, waaronder vermoeidheid, maag-darmklachten, terugkerende schimmelinfecties, artritis, acne, migraine en hartproblemen, hoewel de meeste van deze beweringen zijn ontkracht.

Intestinale candidiasis kan leiden tot diarree geassocieerd met antibiotica en het prikkelbare darm syndroom met diarree (IBS-D), maar er is meer onderzoek nodig.

Hoe wordt darmcandidiasis gediagnosticeerd?

De darmgistkolonisatie wordt geschat op basis van rectale uitstrijkjes, fecale monsters, slijmvliesmonsters of monsters van de twaalfvingerige darm (uit het gebied dat de maag en de dunne darm verbindt). Klinische scoresystemen, zoals de Candida-score en de Candida-index, schatten het risico op het ontwikkelen van systemische schimmelinfecties bij ernstig zieke patiënten, en omvatten de mate van Candida-kolonisatie op meerdere lichaamslocaties in combinatie met andere factoren (zoals de duur van het ziekenhuisverblijf, eerder gebruik van antibiotica, eerdere operaties en ernst van de ziekte).

Er wordt verwacht dat een gemiddeld fecaal monster minder dan 10 ^ 4 kolonievormende eenheden (CFU) per milliliter (ml) bevat, maar er bestaat geen consensus over de juiste drempel voor de diagnose van darmcandidiasis. Studies classificeren over het algemeen een concentratie van 10^3 tot 10^5 CFU/ml als darmcandidiasis.

Wat zijn de belangrijkste medische behandelingen voor darmcandidiasis?

Bij gezonde mensen vereist darmcandidiasis geen behandeling. Bij premature baby's en ernstig zieke patiënten verlaagt het verminderen of beperken van de intestinale Candida-kolonisatie het risico op het ontwikkelen van een systemische schimmelinfectie. Deze behandeling wordt gewoonlijk uitgevoerd met antischimmelmiddelen.

Kunnen voedingssupplementen darmcandidiasis behandelen of verminderen?

Hoewel probiotica invasieve schimmelinfecties waarschijnlijk niet zullen voorkomen, kunnen ze het risico op Candida-kolonisatie bij premature baby's en ernstig zieke kinderen verminderen.

Vitamine D-suppletie kan effectief zijn voor het verminderen van de prevalentie van Candida-kolonisatie en systemische Candida-infectie (gemeten aan de hand van Candida-waarden in het bloed en de urine).

Sommige onderzoeken hebben ook middellangeketentriglyceriden (MCT) met en zonder vitamine D onderzocht. Deze resultaten zijn veelbelovend, maar voorlopig.

Bepaalde verbindingen geëxtraheerd uit oregano, dennen, kaneel en koffie onderdrukken de groei van Candida in celcultuurmodellen en stomatitis in de prothese (milde orale ontsteking als gevolg van spruw), maar deze verbindingen zijn niet onderzocht in het menselijke maag-darmkanaal.

Welke invloed heeft voeding op darmcandidiasis?

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, verhoogt de inname van geraffineerde koolhydraten het risico op het ontwikkelen van darmcandidiasis niet, en de meeste gist die in de ontlasting wordt aangetroffen, is waarschijnlijk afkomstig van voedsel en speeksel.

In tegenstelling tot het microbioom is het mycobioom (het schimmelmicrobioom, waartoe ook Candida behoort) nauwer verbonden met recente voedingspatronen dan met langetermijngewoonten. Hoewel koolhydraatrijke diëten op korte termijn een toename van Candida kunnen veroorzaken, verhogen ze het risico op darmcandidiasis niet, en koolhydraatarme diëten (evenals diëten met weinig gist) hebben ook geen invloed op het risico of de ernst van darmcandidiasis. .

Wat veroorzaakt darmcandidiasis?

De meeste gevallen van darmcandidiasis (en daaropvolgende invasieve infecties) worden gezien bij premature baby's en ernstig zieke of immuungecompromitteerde mensen. Bovendien maken bepaalde medicijnen, zoals antibiotica en steroïden, doorlaatbare darmen, invasieve chirurgische procedures, ziekenhuisopnames en het gebruik van breedspectrumantibiotica, premature baby's vatbaarder voor darmcandidiasis en invasieve infecties.

Mensen met diabetes kunnen ook gevoeliger zijn voor darmcandidiasis, maar deze bevindingen worden gecompliceerd door het relatief hoge gebruik door deze groep van antischimmelmiddelen, antibiotica en steroïden (om ontstekingen onder controle te houden). Het aantal candida in de darmen kan ook verhoogd zijn als gevolg van het inslikken van orale Candida, en orale candidiasis (overgroei van gist in de mond en keel) kan voorkomen bij mensen die een kunstgebit dragen of de bovengenoemde medicijnen gebruiken.