De anatomie van de oogzenuw

De oogzenuw is de eerste tak van de trigeminuszenuw, ook wel de vijfde hersenzenuw genoemd. De oogzenuw levert sensorische innervatie aan de structuren van het oog, inclusief het hoornvlies, het corpus ciliare, de traanklier en het bindvlies. Het levert ook zenuwen aan het deel van het slijmvlies van de neusholte en aan de huid van de oogleden, wenkbrauw, voorhoofd en neus.

Anatomie

De oogzenuw is puur een sensorische zenuw en heeft geen enkele motorische functie. Het is de kleinste afdeling van de trigeminuszenuw, een van de 10 hersenzenuwen die uit de hersenen zelf voortkomen.

De oogzenuw vertakt zich van de trigeminuszenuw in de schedel en begint in de zijwand van de caverneuze sinus, een holte tussen de botten aan de voorkant en het midden van de schedel. De oogzenuw ligt onder de oculomotorische en trochleaire zenuwen en verdeelt zich in de frontale, traan- en nasociliaire zenuwen. Deze zenuwen komen dan de orbitale holte (oogkas) binnen via de superieure orbitale spleet. Ze vertakken zich om de huid en slijmvliezen van de voorkant van het hoofd en de neus te voeden, evenals de structuren van het oog.

Een kaart van de gebieden die het innerveert, omvat het voorhoofd, de voorkant van de hoofdhuid, de ogen en het voorste oppervlak van de neus, maar niet de zijkanten van de neus.

Functie

De oogzenuw levert sensorische vezels aan de volgende gebieden:

• Gezicht: Bovenooglid en bindvlies, inclusief wenkbrauw, voorhoofd en hoofdhuid

• Schedel: Dak van de oogbaan, frontaal, ethmoid en enkele sinussen

• Oog: inclusief het hoornvlies, de iris, het corpus ciliare, de traanklier en de zak

De oogzenuw wisselt zenuwvezels uit met de drie motorische zenuwen van het oog, waaronder de trochleaire zenuw, de oculomotorische zenuw en de abducent zenuw.

Bijbehorende voorwaarden

Als de oogzenuw is beschadigd, kan een persoon symptomen ervaren die verband houden met sensorische storingen. Bijvoorbeeld, infecties van het ganglion trigeminus door het herpes zoster-virus (gordelroos) veroorzaken pijnlijke sensaties langs het pad van de trigeminuszenuw, maar tasten meestal de gebieden aan die door de oogzenuw worden geïnnerveerd. De infectie kan leiden tot volledig verlies van gevoel in de aangetaste delen.BB

Storingen van de aangezichtszenuw, de zevende hersenzenuw, veroorzaken een aandoening die Bell’s palsy wordt genoemd. Deze aandoening wordt meestal veroorzaakt door een ontsteking van de zenuw die in de meeste gevallen wordt veroorzaakt door neurotrope virussen, zoals herpes simplex-virus type 1, HIV en herpes zoster.

Supraorbitale neuralgie is een zeldzame aandoening waarbij de oogzenuw is betrokken. De supraorbitale zenuw ontstaat uit vezels van de frontale zenuw, de grootste tak van de oogzenuw. De frontale zenuw vertakt zich in de supraorbital zenuw en de supratrochlear zenuw, die beide de baan anterieur verlaten. De supraorbitale zenuw stuurt vezels naar de hoofdhuid en zorgt voor sensorische innervatie naar het voorhoofd, het bovenste ooglid en de voorste hoofdhuid.

Supraorbitale neuralgie veroorzaakt aanhoudende pijn in het supraorbitale gebied en voorhoofd met af en toe plotselinge paresthesieën (prikkelende vlakte) in de verdeling van de supraorbitale zenuwen.BEen persoon die lijdt aan supraorbitale neuralgie kan klagen over pijnlijk haar op de voorkant van het hoofd. Supraorbitale zenuwblokkade is nuttig bij de behandeling van supraorbitale neuralgie.

Behandeling

Behandeling en revalidatie van problemen met de oogzenuw hangen vooral af van de behandeling van de onderliggende aandoening, zoals bij Herpes zoster. Als een antiviraal middel vroeg genoeg wordt voorgeschreven – binnen 72 uur na het begin van de uitslag – is neuralgie beperkt.BB

Soms is het echter moeilijk voor artsen om de exacte onderliggende aandoening te diagnosticeren en moeten ze hun toevlucht nemen tot het behandelen van de bron waar de pijn vandaan komt. Omdat de oogzenuw bijvoorbeeld een verlengstuk is van de nervus trigeminus, richten de procedures zich op veranderingen in de nervus trigeminus of het ganglion zelf.

medicijnen

Anticonvulsiva en spierverslappers worden voorgeschreven om de pijnsignalen van de zenuw te blokkeren. In ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn.

Microvasculaire decompressie

Deze operatie zorgt ervoor dat een bloedvat niet op de trigeminuszenuw drukt. Soms wordt een teflonspons tussen het bloedvat en de zenuw geplaatst, hoewel studies hebben gemeld dat de teflon ontstekingen kan veroorzaken.BAls laatste redmiddel wordt soms de zenuw doorgesneden, zodat pijnsignalen worden gestopt.

Trigeminusplasticiteit

Wetenschappers zijn van mening dat dit fenomeen – waardoor aangrenzende zenuwen de rol van de hoofdzenuw gedeeltelijk kunnen overnemen en delen van de gewonde tak kunnen bedekken – enige rehabilitatie van de zenuwfunctie mogelijk maakt na niet-chirurgische zenuwbeschadiging.

Andere onderzoeksgebieden van behandelingen zijn elektrostimulatie, vitamines, antioxidanten, alfa-liponzuur en neurotrofinen.