Chronische appendicitis is een minder bekende vorm van appendiceale ontsteking; Het volgt niet het typische acute patroon. In plaats van plotselinge en intense symptomen te veroorzaken, smeulen chronische appendicitis vaak langzaam, waardoor milde maar aanhoudend ongemak of terugkerende buikproblemen in de loop van de tijd veroorzaakt. Vanwege de atypische presentatie kunnen artsen chronische appendicitis over het hoofd zien of het als een andere spijsverteringsstoornis verkeerd diagnosticeren. Het herkennen van symptomen van chronische appendicitis is belangrijk voor tijdige behandeling en het voorkomen van complicaties zoals perforatie, abcesvorming of chronische infectie.
Wat is chronische appendicitis?
Chronische appendicitis, ook wel sluimerende appendicitis genoemd, is een aandoening waarbij de bijlage ontstoken raakt maar niet de acute, ernstige symptomen veroorzaakt die worden gezien bij typische appendicitis. Deze ontsteking kan weken, maanden of zelfs jaren duren, met tussenpozen oplaaien.
In sommige gevallen heeft een persoon mogelijk een milde appendicitis gehad die gedeeltelijk werd behandeld met antibiotica of de eigen immuunrespons van het lichaam; Maar in plaats van volledig weg te gaan, komt de ontsteking vervolgens in een lage, smeulende fase. In andere gevallen kunnen kleine blokkades of herhaalde kleine infecties de bijlage blijven irriteren zonder volledige acute appendicitis te activeren.
Symptomen van chronische appendicitis
Chronische appendicitis kan subtiel presenteren. De symptomen zijn vaak vaag of worden aangezien voor andere gastro -intestinale problemen zoals het prikkelbare darmsyndroom, constipatie of gynaecologische aandoeningen bij vrouwen. Hieronder staan de meest gerapporteerde symptomen van chronische appendicitis.
1. Chronische of intermitterende buikpijn rechtsonder
De bijlage ligt in het kwadrant rechtsonder van de buik, nabij de kruising van de dunne en dikke darm. Bij chronische appendicitis irriteert voortdurende lage ontsteking omliggende weefsels en veroorzaakt lokaal ongemak. In tegenstelling tot de intense pijn van acute appendicitis, komt en gaat deze pijn meestal en kan ze verergeren met fysieke activiteit, eten of ontlasting.
- Je kunt een saaie pijn voelen in plaats van een scherpe pijn.
- De pijn kan naar de achterkant of bekken stralen.
- De pijn kan weken of maanden aanhouden voordat medische hulp wordt gevraagd.
2. Blexing en een gevoel van volheid
Chronische ontsteking kan gedeeltelijke obstructie van het darmlumen nabij het cecum veroorzaken, wat leidt tot vertraagde beweging van de darminhoud. Deze vertraagde doorvoer veroorzaakt gasaccumulatie en opgeblazen gevoel.
- Deze opgeblazen gevoel kan na de maaltijd verergeren.
- Dit symptoom kan worden aangezien voor voedselintolerantie of prikkelbare darmsyndroom.
- Langdurige opgeblazen gevoel zonder voedingsverbinding zou zich zorgen moeten maken.
3. Misselijkheid of verlies van eetlust
Ontstekingssignalen van de bijlage activeren de nervus vagus, die het gastro -intestinale systeem verbindt met de hersenstam. Deze interactie kan misselijkheid of vroege verzadiging veroorzaken, waardoor je je vol voelt na het eten van een kleine hoeveelheid voedsel.
- Misselijkheid kan optreden zonder braken.
- De eetlust kan van dag tot dag fluctueren.
- Deze symptomen zijn meestal mild maar persistent.
4. Veranderingen in ontlastingsgewoonte (constipatie of diarree)
De ontstoken appendix kan interfereren met peristaltiek – de ritmische samentrekking van darmen die afval door het spijsverteringskanaal verplaatst. Afhankelijk van de individuele respons kan deze verstoring het doorvoer vertragen of versnellen, waardoor constipatie of diarree wordt veroorzaakt.
- Deze veranderingen reageren vaak niet goed op vrij verkrijgbare medicijnen.
- U kunt afwisselen tussen constipatie en diarree.
- Dit symptoom kan vergelijkbaar zijn met het symptoom van andere gastro -intestinale aandoeningen, waardoor een zorgvuldige evaluatie nodig is.
5. Lage koorts (incidenteel)
Aanhoudende, laaggrade ontsteking veroorzaakt het immuunsysteem om pyrogenen vrij te geven-chemicaliën die op de hypothalamus werken om de lichaamstemperatuur te verhogen. In tegenstelling tot koorts bij acute appendicitis, is de koorts bij chronische appendicitis mild en blijft vaak onopgemerkt.
- Je voelt je misschien niet altijd 'ziek', maar ziet misschien vermoeidheid of malaise.
- Herhaalde, onverklaarbare lage koorts moeten worden onderzocht.
6. Gevoeligheid in de buik rechtsonder
Chronische ontsteking kan de zenuwen en weefsels rond de bijlage sensibiliseren, waardoor ze reactiever zijn voor druk of aanraking. Palperen Het rechter lagere kwadrant kan ongemak veroorzaken, zelfs wanneer pijn anders niet aanwezig is. Misschien merk je pijn bij het dragen van strakke kleding of op je zij liggen.
Diagnose van chronische appendicitis
Het diagnosticeren van chronische appendicitis kan een uitdaging zijn. Artsen moeten meer voorkomende aandoeningen uitsluiten voordat ze tot een diagnose komen. Omdat de symptomen van chronische appendicitis subtiel zijn, wordt uw medische geschiedenis erg belangrijk.
1. Medische geschiedenis Review en lichamelijk onderzoek
Uw arts zal vragen naar:
- De duur en het patroon van uw buikpijn
- Elke verandering in ontlastingsgewoonte
- Eerdere afleveringen van buikpijn of gediagnosticeerde appendicitis
Tijdens een lichamelijk onderzoek kan de arts controleren op gevoeligheid in de buik rechtsonder, pijn of tekenen van ontsteking.
2. Imaging studies
Echografie: echografie is vaak de eerste beeldvormingstest die wordt uitgevoerd. Echografie kan een verdikte, ontstoken appendix of vloeistof eromheen onthullen. Echografie is minder nauwkeurig bij volwassenen of zwaarlijvige individuen.
CT -scan (computertomografie): CT -scan is gevoeliger en specifieker dan echografie. CT -scan kan een vergrote appendix, omliggende ontsteking of abces detecteren. CT -scan kan ook helpen bij het uitsluiten van tumoren, diverticulitis of de ziekte van Crohn.
MRI (magnetische resonantie -beeldvorming): MRI wordt uitgevoerd wanneer CT -scan geen goede keuze is (bijv. Bij zwangere vrouwen). MRI is ook effectief bij het detecteren van ontsteking en vloeistofaccumulatie.
3. Laboratoriumtests
Hoewel de resultaten van de bloedtest vaak normaal zijn bij chronische appendicitis, kunnen artsen vinden:
- Licht verhoogde telling van witte bloedcellen tijdens ontstekingsflare-ups
- Verhoogd C-reactief eiwit (CRP)-een marker voor ontsteking
4. Diagnostische laparoscopie
Als andere tests niet doorslaggevend zijn en de symptomen aanhouden, kan uw arts een minimaal invasieve chirurgische procedure aanbevelen. Met behulp van een kleine camera die wordt ingevoegd door een kleine buikincisie, kan de chirurg de bijlage direct inspecteren. Als de chirurg ontsteking bevestigt, kan de chirurg de bijlage tijdens deze procedure verwijderen.
Behandeling van chronische appendicitis
1. Appendectomie (chirurgische verwijdering)
Chirurgie is de zekere manier om chronische appendicitis volledig te behandelen en toekomstige problemen te voorkomen. Dit zijn chirurgische opties:
- Laparoscopische appendectomie: dit is de voorkeursmethode. Laparoscopische appendectomie wordt uitgevoerd met kleine incisies en stelt de patiënt in staat sneller te herstellen. Deze methode vermindert ook het risico op toekomstige complicaties.
- Open appendectomie: deze methode wordt uitgevoerd als er complicaties zoals abces of littekens bestaan. Open appendectomie kan nodig zijn in zeldzame gevallen van abnormale anatomie.
Appendectomie elimineert het risico van recidiverende appendicitis, lost vage, chronische symptomen op en voorkomt scheur- of abcesvorming.
2. Medicatie gebruiken (beperkte rol)
In zeldzame gevallen kunnen artsen overwegen om antibiotica of conservatieve behandeling te gebruiken, vooral als chirurgie gecontra -indiceerd is. Deze benadering brengt echter een risico op recidief met zich mee.
- Antibiotica kunnen de ontstekingen tijdelijk verminderen, maar genezen de ziekte niet.
- Symptomen komen vaak terug na het stoppen met het nemen van antibiotica.
3. Follow-up en herstel
Na de operatie:
- De meeste mensen herstellen binnen 1 tot 2 weken.
- Aanhoudende symptomen verdwijnen meestal.
- U moet controleren op tekenen van chirurgische site -infectie, zoals roodheid, zwelling of koorts.
Discussion about this post